HFM

Firma New Acoustic Dimension od początku działalności była uznawana za synonim brytyjskiego hi-fi. Pod tym pojęciem kryją się niedrogie urządzenia obdarzone paskudną aparycją oraz znakomitym brzmieniem. Wzmacniacze NAD-a spełniały oba warunki.

Trzy dekady temu angielskie piecyki faktycznie należały do mało wyjściowych. Wraz z modelem C320 zaczęło się to zmieniać. Brzmienie nadal wykaszało połowę konkurencji w swoim przedziale cenowym, ale wzmacniaczy NAD-a nie trzeba już było wstydliwie chować przed niespodziewanymi gośćmi.

Żyjemy w czasach nausznego eldorado. Słuchawek na rynku jest takie zatrzęsienie, że nie sposób nadążyć za nowościami. W dodatku ich produkcją zaczynają się parać firmy kojarzone dotychczas z kolumnami bądź elektroniką. Czy to tylko marketing, czy faktycznie coś jest na rzeczy?

Teoretycznie sprawa jest prosta – nausznik z przetwornikiem w środku to taka miniaturowa kolumna z głośnikiem pełnopasmowym. Czyli: jeśli ktoś od lat z powodzeniem produkuje kolumny, to nie powinien mieć problemu z ich pomniejszoną wersją, prawda? No właśnie… nie do końca, o czym już wielu wytwórców boleśnie się przekonało.

Amerykański koncern Harman International skupia ponad dwadzieścia firm z branży hi-fi oraz audio pro, w tym dwóch producentów słuchawek – AKG i JBL-a. Czyżby dwa grzyby w barszczu? Niekoniecznie.

Zgodnie z naczelną zasadą założyciela koncernu, Sidneya Harmana, wewnątrz grupy wszelka konkurencja została ograniczona do minimum, natomiast zalecane jest wzajemne korzystanie ze swoich osiągnięć przez firmy działające w pokrewnych branżach. Jak na dłoni widać to właśnie w nausznikach.
Segment słuchawek w koncernie Harmana został podzielony na obszary zagospodarowane przez Amerykanów i Austriaków. Ci pierwsi skupili się na niedrogich modelach przenośnych, przeznaczonych dla młodzieży i sportowców. Natomiast AKG adresuje swoje produkty głównie do audiofilów i profesjonalistów. Co prawda, po przejęciu koncernu Harmana przez Samsunga douszne pchełki AKG są dołączane do topowych smartfonów koreańskiego giganta, ale odnoszę wrażenie, że w tym przypadku mają one podkreślić prestiżowy charakter telefonu.

Niewiele gałęzi przemysłu dorównuje zróżnicowaniem branży hi-fi. Z jednej strony, mamy elektroniczne giganty pokroju Harmana czy Yamahy, zatrudniające dziesiątki tysięcy pracowników oraz zdolne wyprodukować dowolne urządzenie, przeznaczone do nagrywania i odtwarzania dźwięków. Środek stawki zajmują konsorcja, złożone z marek stricte audiofilskich, jak McIntosh Group (McIntosh, Sonus Faber, Audio Research, Wadia), Vervent Audio Group (Focal, Naim), Lenbrook Group (NAD, PSB) czy D&M Holdings (Denon i Marantz), dysponujące rozbudowanym zapleczem technicznym, wieloletnim doświadczeniem i ugruntowaną pozycją na rynku. Najliczniejszą grupę stanowią jednak niezależne, specjalistyczne, kilku- lub kilkunastoosobowe manufaktury, założone przez prawdziwych pasjonatów dobrego brzmienia. Wiele z nich – np. Kondo, Transrotor czy Grado – doczekało się własnej legendy. Inne dopiero przebijają się na pierwsze strony branżowych magazynów.

W świecie zdominowanym przez korporacje rodzinne manufaktury stanowią swego rodzaju historyczną ciekawostkę. Choć budzą sentyment, w twardej grze rynkowej nikt nie traktuje ich poważnie. Tymczasem działające od trzech pokoleń Grado znalazło swoje miejsce na rynku i z powodzeniem staje w szranki z potentatami.

Znacie tę historię? To posłuchajcie.