HFM

Historia brytyjskiego przemysłu hi-fi przedstawia się mniej więcej tak: były wzmacniacze z pudełek po butach w kolorze navy blue. Były zgrzebne odtwarzacze, które żyły własnym życiem. Były też kolumny, robione młotkiem w garażu, na widok których zapłakała niejedna żona. A potem weszły Monitor Audio. Całe na biało.

Później nic już nie było takie samo, a przynajmniej nie wypadało robić paskudnie wyglądającego sprzętu i żądać za niego wysokich cen. Firma z Rayleigh zaproponowała zupełnie nową estetykę i nie oczekiwała za to połowy królestwa. Kolumny Monitor Audio, zwłaszcza z wyższych serii, są po prostu piękne i basta. Owszem, nie wyprą się swej wyspiarskiej proweniencji, ponieważ zaprojektowano je na modłę do bólu konserwatywną, jednak ani mnie, ani zapewne wielu miłośnikom dobrego dźwięku zupełnie to nie przeszkadza. W czasach, kiedy inni producenci dwoją się i troją, by nadać swoim konstrukcjom kosmiczny wygląd i niezwykłe cechy, Brytyjczycy proponują proste i sprawdzone od lat rozwiązania.

Amerykańska marka Revel nie jest częstym gościem na łamach magazynów hi-fi. Choć działa od blisko ćwierć wieku, na palcach można policzyć testy zestawów głośnikowych, które trafiły do polskich czytelników. Najwyższy czas nadrobić zaległości.

Revel powstał w 1996 roku, w ramach koncernu Harman International. W tym miejscu rodzi się pytanie: po co, skoro Amerykanie mieli już takiego giganta jak JBL? Owszem, JBL pokrywał spory kawał rynku, od strefy niskobudżetowej po hi-end. Jednak nie każdemu odpowiadała estetyka wielu modeli, nawiązująca do głośników estradowych. Część nabywców elektroniki Marka Levinsona, klejnotu koronnego koncernu Harmana, wybierała kolumny innych firm. W odróżnieniu od JBL-i, Revel miały być ozdobą eleganckich salonów, a pod względem brzmieniowym idealnie pasować do topowej elektroniki amerykańskiego potentata.

Dynaudio to znany specjalista w dziedzinie zespołów głośnikowych. W zasadzie to nie trzeba go nawet przedstawiać. Mniej zorientowanym niech wystarczy, że to legendarna duńska wytwórnia, która wniosła do świata kolumn tyle co Mercedes do motoryzacji.

Dynaudio to solidność, jakość i stabilność. Z jednej strony – konserwatyzm; z drugiej – nowoczesne rozwiązania. No i cena. Dynaudio nigdy nie było propozycją dla każdego i mimo wysokiej sprzedaży, nie celowało w rynek masowy. Klient duńskiej firmy zawsze się kojarzył z dojrzałym, zasobnym panem o wyrobionym guście. Co ciekawe, seria Emit wcale nie miała wywołać rewolucji, choć… całkowicie zaprzecza temu obrazowi.

W roku 2018 Harbeth obchodził 40. rocznicę działalności. Normą w branży jest świętowanie takich okazji nie tylko wydarzeniami towarzyskimi, ale także wprowadzaniem okolicznościowych modeli. Nie inaczej stało się w tym przypadku.

Hurtowo odnowiono wszystkie konstrukcje z linii Domestic. Tabliczkę upamiętniającą rubinowe urodziny znajdziemy zarówno na testowanej „trójce”, jak i „siódemce”, „trzydziestce”, „piątce” i „czterdziestce”. Powyższa kolejność, wbrew pozorom, nie jest przypadkowa – odzwierciedla hierarchię w katalogu. W tym kontekście nasuwa się pytanie, czy wszystkie te nowe modele są rzeczywiście nowe.

W miejsce wycofanych z katalogu monobloków JC 1 Parasound wprowadził stereofoniczną końcówkę mocy JC 5. Jest tańsza, wygodniejsza w użyciu, a parametrami bliska niedawnej referencji. Chciałoby się krzyknąć: niech żyje król!

Rok 2018 przyniósł Parasoundowi aż siedem modeli. Trzy z nich to modyfikacje produkowanych wcześniej urządzeń, w symbolach których dopisano „plus”. Mowa o stereofonicznych końcówkach A21+ i A23+ oraz pięciokanałowym A52+. Nowe to zintegrowany HINT 6 (test w „HFiM 4/2019”), dwa przedwzmacniacze z wbudowanym przetwornikiem c/a: P6 i NewClassic 200 Pre oraz preamp korekcyjny Zphono XRM. Wcześniej plus w nazwie zyskał słynny preamp gramofonowy JC 3+, zaprojektowany przez Johna Curla, a dla audiofilów na dorobku przygotowano jego uboższą wersję JC 3 Jr.