HFM

O Dynaudio powiedziano i napisano chyba wszystko. Zasłużenie, ponieważ firma od dekad utrzymuje się w gronie najważniejszych graczy w segmencie zestawów głośnikowych.

Zachowuje jakość, niezależnie od tego, czy oferuje produkt przeznaczony pod audiofilskie strzechy, czy też, gdy licytuje bardzo wysoko i staje w szranki z flagowcami innych marek (topowe Evidence Master kosztują 400 tysięcy złotych). Pozostaje także wierna swej niepowtarzalnej filozofii brzmienia.
Jak mało kto, Dynaudio zasługuje na miano klasyka.

Nie tak dawno temu („H-Fi i Muzyka 12/2016”) testowałem minimonitory KEF LS50. Ich brzmienie robiło piorunujące wrażenie, zwłaszcza w kontekście niewielkich gabarytów głośników. Czytając wtedy o wersji aktywnej, nie przypuszczałem, że już niedługo nadarzy się możliwość porównania obu koncepcji. W głowie miałem właściwie tylko jedno pytanie: czy wersja bezprzewodowa okaże się równie dobra?

Pierwszą różnicę między modelem bazowym a bezprzewodowym można poczuć, jeszcze zanim popłynie dźwięk. Wystarczy wyjąć pudło z bagażnika samochodu, by stwierdzić, że Wireless walczą w wyższej kategorii wagowej, i to dosłownie. Gdy już rozpakujemy monitorki i ustawimy je na podstawkach, to patrząc od frontu, nie zauważymy zmiany w porównaniu z modelem przewodowym. Ale w rzeczywistości mamy do czynienia z zupełnie odmienną koncepcją. Znacząco różnią się bowiem wnętrza skrzynek oraz, co naturalne, ich tylne panele.

Produkowane w Wielkiej Brytanii auta przez wiele dekad słynęły z niepowtarzalnego wzornictwa, które łączyło tradycję z nowoczesnością. W tym samym czasie znakiem rozpoznawczym brytyjskiego sprzętu hi-fi była całkowicie niepodrabialna brzydota, idąca w parze z garażową siermiężnością wykonania.

W latach osiemdziesiątych powiał wicher zmian. Małe wytwórnie wyspiarskich aut padły lub zostały przejęte przez korporacje, które interesowała raczej masowa sprzedaż niż podtrzymanie legendy. Przemysł samochodowy na Wyspach uwiądł, za to w innej branży nastąpił prawdziwy cud. Angielskie wzmacniacze, odtwarzacze i kolumny przestały wyglądać jak brzydkie kaczątka i zyskały designerski sznyt. Przypadek? Nie sądzę.

Stosując medyczną zasadę: po pierwsze nie szkodzić, konstruktor Christian Yvon opracował linię kolumn głośnikowych Apertura. Model Armonia korzysta ze wszystkich charakterystycznych rozwiązań francuskiej firmy.

Wszystko zaczęło się około 30 lat temu, kiedy niezadowolony z tradycyjnych metod budowania zwrotnic Yvon zaczął rozwijać własną koncepcję „idealnych” kolumn głośnikowych. Wtedy to powstały słynne modele Dialogue, Apologue i Epilogue, wymyślone przez Christiana i Georges’a Bernarda dla Goldmunda. Były to projekty tak rewolucyjne, że przyniosły sławę obu konstruktorom. Podziwiano nie tylko brzmienie, ale i odważną formę, w której dla każdego przetwornika przeznaczono odrębną komorę.

Super 10 to szczytowe monitory w katalogu Kudosa, a zarazem dowód umiejętności projektującego je Dereka Gilligana. Przeznaczone do niewielkich pomieszczeń, mają zapewnić nabywcy high-endowy dźwięk.

Znając możliwości innych kolumn brytyjskiej wytwórni, postawiłem je w pokoju z nadzieją na bardzo dobre wrażenia odsłuchowe. I nie zawiodłem się.