HFM

Kto nie marzył o Grande Utopiach, niech pierwszy rzuci kamieniem. Szczytowe osiągnięcie Focala od lat stanowi synonim ekstremalnego hi-endu, z którym obcują tylko wybrańcy losu. Jednak kosmiczne technologie z czasem tanieją, a producent z Saint-Etienne chce z nimi dotrzeć także do tych klientów, których niekoniecznie stać na willę w Monako i własną przystań jachtową.

Choć bohaterki naszego testu zaprojektowano od podstaw, Focal przyznaje, że wiele rozwiązań zaczerpnięto z topowej serii. W takim transferze technologii nie ma zresztą nic dziwnego – czy ktoś dziś jeszcze pamięta, że układ ABS był w latach 80. XX wieku zarezerwowany dla aut luksusowych? W branży hi-fi nie zaszliśmy wprawdzie tak daleko jak w motoryzacyjnej, ale postęp dokonuje się stale i Kanty są tego przykładem. Płacąc jedną dwudziestą sumy, jaką trzeba by wyłożyć na Grande Utopie, możemy mieć we własnym pokoju odsłuchowym ich przyrodnie siostry – zgrabne i bogato wyposażone.

W ubiegłym roku audiofilski świat obiegła wieść o specjalnej edycji kolumn Harbetha. Okazją do ich opracowania była 40. rocznica działalności brytyjskiej firmy. Do najważniejszych w ofercie zalicza się bez wątpienia model Super HL5, który właśnie doczekał się urodzinowej edycji.

Historia Harbetha jest wśród audiofilów znana, więc przypomnę tylko jej najważniejsze momenty. Czterdzieści jeden lat temu firmę założył Dudley Harwood, inżynier BBC Research Department. Nazwa powstała z połączenia pierwszych liter jego nazwiska i ostatnich imienia żony – Elisabeth. Pracując w BBC nad materiałami na membrany, Harwood zauważył pozytywne dla odtworzenia dźwięku właściwości polimeru o nazwie polipropylen. Opatentowana membrana z polipropylenu zyskała przychylność słuchaczy, dzięki czemu pierwsza konstrukcja Harwooda – HL Monitor Mk1 z 1977 roku – sprzedawała się, jak na debiutującą firmę, nadzwyczaj dobrze.

Kiedy byłem małym chłopcem (no dobra, piętnastoletnim), byłem uzależniony od radiowej Trójki. Kiedyś rodzice postanowili urozmaicić okres świąt Bożego Narodzenia wyjazdem na zimowe wczasy. Pamiętam jak dziś pierwsze wejście do pokoju i ulgę, że „radio jest”. Jeszcze w ubłoconych butach włączyłem je, by – zgodnie z przewidywaniami – z głośnika monofonicznej Diory usłyszeć tylko zakres fal długich. Do odbioru UKF-u, a więc i Trójki, potrzebna była antena.

Łyżeczką do herbaty (znajdowała się w wyposażeniu pokoju) wykręciłem jeden z wkrętów utrzymujących drzwi do szafy. Po wciśnięciu go do gniazda antenowego gorączkowo odszukałem Trójkę. Usłyszałem pierwsze takty nieznanej mi wcześniej piosenki. To była „Pandora” Cocteau Twins… Do dziś pamiętam dokładnie klimat tamtej chwili, kiedy poczułem, że nic innego się w życiu nie liczy.

Brytyjski producent kolumn Neat Acoustics w przyszłym roku będzie obchodził 30. rocznicę działalności. Nazwa firmy pochodzi jeszcze z zamierzchłych czasów, kiedy jej założyciel Bob Surgeoner, pod szyldem North East Audio Traders, handlował sprzętem hi-fi.

Początki Neat Acoustics były nieco inne niż w przypadku wielu audiofilskich manufaktur. Otóż, życiem Boba Surgeonera od wczesnej młodości kierują dwie pasje: muzyka i elektronika. Jako wzięty instrumentalista grywał w zespołach reprezentujących rozmaite gatunki muzyczne, od country po jazz. W wolnych chwilach natomiast eksperymentował z lutownicą, przerabiając estradowe paczki. I w pewnym momencie, by pogodzić obie pasje, wziął się za produkcję kolumn.
Pierwsze konstrukcje były dalekie od ideału. To się zmieniło w 2006 roku, gdy do zespołu Neata dołączył kolejny doświadczony muzyk i realizator dźwięku, Paul Ryder. Objął posadę kierownika produkcji oraz inżyniera dźwięku w firmowym studiu nagrań. Tak, to nie pomyłka. Neat Acoustics ma własne studio, w którym testuje kolejne prototypy. Bo, jak twierdzi Surgeoner, w muzyce najważniejsze jest naturalne brzmienie, a nie tabelki i wykresy. I stwierdzenie owo nie wynika, bynajmniej, z braku wiedzy teoretycznej ani konstruktorskiej praktyki.

Kiedy w sklepach pojawiają się tanie kolumny mało znanej firmy, wszyscy są zachwyceni, jeśli te w ogóle grają. Kiedy natomiast tak uznana firma jak KEF proponuje produkt na każdą kieszeń, wszyscy podświadomie oczekują cudów i hi-endu za ćwierć ceny.

KEF od dawna podsyca tego typu nadzieje. Kosmiczne technologie i opatentowane wynalazki stosowane w najdroższych zespołach głośnikowych powoli przenikają do niższych modeli. Nawet najtańsze kolumny brytyjskiej firmy przyciągają uwagę nietuzinkowym wyglądem i układem przetworników. Odbiorca odnosi wrażenie, że obcuje z produktem wyjątkowym, sprawdzonym oraz takim, za którym stoją wiedza i solidna inżynieria, a nie audiofilskie czary-mary.