HFM

Tak zwani „zwykli zjadacze chleba” kojarzą hi-fi z nudnymi skrzynkami i wieżami. Szczytem oryginalności są dla nich produkty Bang & Olufsena czy Bose. Tymczasem „grające aparaty” potrafią zaskoczyć urodą, wzornictwem i niekonwencjonalnymi rozwiązaniami. Rzadko się jednak zdarza, by na ich widok ludzie stawali jak wryci.

Vivid Audio B1 przyciągały uwagę najbardziej spośród wszystkich sprzętów, które miałem okazję gościć w swoich czterech ścianach. Moi znajomi przeważnie nie interesują się high-endem i jeśli pytają o to czy inne urządzenie, to zwykle z grzeczności. Tym razem było inaczej. Każdy zaczynał od: „Co to jest?”, „Ooo…” albo „O, ja cięż…”.
Wcześniej zdarzały się rodzynki, które budziły zaciekawienie, ale i kontrowersje. Tym razem panowała zgodność. Vividami wszyscy byli zachwyceni. Do tego stopnia, że fotka lądowała na Facebooku, jak choćby tytułowe „selfie z jajami”. Jedyne zastrzeżenia dotyczyły koloru. Ale to akurat nie problem, bo Vivid proponuje szeroką gamę wykończeń. Widziałem w wielu oczach (również kobiecych) żądzę posiadania. Niestety, cena studziła entuzjazm. Padały za to deklaracje: „Jak wygram w totka…”. Trzymam za słowo.

Jak na realia branży hi-fi, Monitor Audio to firma dojrzała. W 1972 roku założył ją Mo Iqbal i ulokował produkcję w pobliżu Cambridge. Ze względu na rosnącą sprzedaż, dwukrotnie przenosił się w nowe miejsca, by ostatecznie sprzedać udziały wspólnikowi.

Monitor Audio przekonało recenzentów i słuchaczy do metalizowanych membran, mimo że inni producenci odpuszczali ten pomysł. W roku 1985 pojawił się Gold Dome C-CAM Tweeter – anodowana złotem kopułka ze stopu aluminiowo-magnezowego, pokrywanego warstwą ceramiczną. C-CAM aplikowano następnie w membranach głośników nisko- i średniotonowych, a nawet wstęgowych.
Przeglądając katalog dziś, po 45 latach od debiutu firmy, można dostać zawrotu głowy. Każdy znajdzie w nim coś dla siebie: od urządzeń obsługujących pliki, przez soundbary i kino domowe, do high-endowej serii kolumn Platinum II.
Najpopularniejsza jest chyba linia Silver. Kto chce dać krok wyżej, trafi na nową serię Gold – kontynuację Gold GX, która zastąpiła Gold GS, ta zaś z kolei – Gold GR. W czwartej edycji, nazwanej po prostu „Gold”, znajdziemy dwa modele podstawkowe: 50 i 100 oraz dwa podłogowe: 200 i recenzowany 300. By zbudować system  wielokanałowy, sięgniemy po jeden z głośników centralnych: C150 lub potężny C350. W ofercie są także: głośnik efektowy FX, 15-calowy subwoofer W15 oraz podstawki Gold Stands.
Kto śledzi historię Monitor Audio, pamięta, że seria Gold stała kiedyś na szczycie oferty. Zdetronizowała ją dopiero Platinum, obecnie już drugiej generacji. Ale według producenta Gold nadal prezentuje poziom referencyjny.

Na wystawie High End 2017 w Monachium KEF zaprezentował zupełnie nową serię Q. To bardzo ważna część oferty brytyjskiej marki. Sensownie skalkulowane ceny pozwalają dotknąć firmowej jakości tym, którzy na razie nie mogą sobie pozwolić na produkty z linii Reference. Warto przypomnieć, że pierwsza generacja Q pojawiła się w roku 1991.

Teraz do sklepów trafia ósma odsłona tej serii.

Założyciel Apertury – Christian Yvon – od blisko trzech dekad zgłębia tajniki budowy zestawów głośnikowych. Mimo że jego znakiem firmowym jest opatentowany system filtrowania DRIM (Dual Resonant Intermodulation Minimum), to zakres badań obejmuje także wszelkie aspekty związane z właściwościami obudów, od doboru materiałów poczynając, a na dynamice płynów kończąc.

Przed Aperturą Yvon współpracował z Goldmundem. W tamtych czasach powstały słynne modele Dialogue, Apologue i Epilogue.

Niedawno doszły mnie słuchy, że Wilson wprowadza kolejny model kolumn z „niższej półki”. Niby nic, bo Amerykanie ciągle nad czymś pracują, ale kiedy dokładniej zapoznałem się z doniesieniami, to – wybaczcie – ale zacisnąłem pięści ze złości.
Otóż nowe podłogówki, Yvette, mają zastąpić Sophie i ma to być najtańszy model w katalogu. Są pod każdym względem lepsze, ale przecież dotychczasowy „model startowy”, czyli Sabriny, są świeże, udane i bardzo dobrze się sprzedają.

W dodatku nie są szczególnie wymagające w stosunku do wzmacniaczy i świetnie się nadają do europejskich standardów mieszkaniowych wyższej klasy średniej. Słowem: kura znosząca złote jaja.
Moje odczucia w stosunku do Sabrin są jeszcze bardziej pozytywne. Ba, graniczące z dawno już nie odzywającą się chęcią posiadania. Te głośniki zagrały u mnie tak, że chętnie bym się z nimi zaprzyjaźnił na dłużej. Wprawdzie musiałbym sobie zostawić Tempo VI do odsłuchów elektroniki po 2000 zł, ale są przecież większe zmartwienia.