HFM

JBL to współczesne wcielenie doktora Jekylla i pana Hyde’a. Za dnia firma tworzy nowoczesne, designerskie systemy grające, skierowane głównie do młodych odbiorców. Nocą, zapewne po wypiciu magicznego eliksiru, montuje gigantyczne zespoły głośnikowe, żywcem wyjęte z lat siedemdziesiątych XX wieku.

Mam wręcz podejrzenie, że te dwie „osobowości” nie wiedzą nawzajem o swoim istnieniu. Każda bowiem ma osobną stronę internetową i na żadnej z nich nie ma jakiegokolwiek odnośnika do drugiej. Inna jest forma graficzna, inna oferta, inna technologia produktu oraz segment cenowy – tylko nazwa pozostaje wciąż ta sama.

W terminologii wojskowej istnieje określenie, które przyprawia purystów językowych o palpitacje: „rozwijać powodzenie”. Opisuje się nim sytuację, w której niewielki sukces taktyczny, odniesiony na niewielkim odcinku, rozrasta się do sukcesu strategicznego na wielką skalę. Jak by nie patrzeć, Focal właśnie rozwinął powodzenie.

Najpierw było rozpoznanie bojem w postaci zupełnie nowego modelu Kanta No. 2. Ponieważ opinie, zarówno użytkowników, jak i recenzentów okazały się entuzjastyczne, francuska firma uznała, że po zdobyciu i umocnieniu przyczółka należy wyprowadzić uderzenie na całej szerokości frontu. I tak, we wrześniu 2018, na targach CEDIA Expo w San Diego, zaprezentowano pełną gamę Kanty: do numeru dwa dołączyły dwudrożne monitory No. 1, głośnik centralny (Kanta Center) oraz bohaterki dzisiejszego testu – duże wolnostojące kolumny Kanta No. 3.

Moje pierwsze zetknięcie z Legacy przebiegało według słynnego przepisu Hitchcocka na dreszczowiec: najpierw nastąpiło trzęsienie ziemi, w postaci wejścia orkiestry, a potem burza z piorunami za sprawą orkiestrowego tutti. Co było dalej, nie wiem, ponieważ wysadziło bezpieczniki. Grono słuchających pogrążyło się w ciemności i ciszy.

Opisywane zdarzenie miało miejsce grubo ponad dekadę temu, w czasie Audio Show, a bohaterkami pokazu były wielgachne Legacy Signature, zasilane lampowymi monoblokami BAT-a. Kolumny, potraktowane wielką symfoniką i smagane setkami watów, rozpostarły przed nami swoje niebagatelne możliwości, a że minimum impedancji miały w okolicach jednego oma, to każda z lamp mocy rozbłysła niczym supernova.

Kiedy nasza cywilizacja wyginie i gdy za kilka milionów lat jakiś badacz zajmie się „zjawiskiem hi-endu w okresie schyłkowego czwartorzędu”, to wśród skamielin głośników z pewnością natrafi na dwa głębokie ślady. Jeden z nich zostanie zidentyfikowany jako Electra, drugi jako Utopia. Oba będą nosiły to samo logo – pochodzącej z krainy Franków firmy Focal.

Głębokie ślady to metafora symboli audiofilskiej branży. Utopia to ekstremalny hi-end, a jej historia sięga czasów, kiedy niewielu producentów miało odwagę i fantazję budować naprawdę drogie kolumny. Electra to z kolei, nie tyko moim zdaniem, sztandarowy przykład najbardziej pożądanego lecz wymierającego dziś gatunku, czyli wyjątkowo wysokiej jakości w racjonalnej cenie.

Monitor 30.2 Anniversary Edition to czwarty model opracowany dla uczczenia 40-lecia działalności Harbetha. Po największych Monitorach 40.2, dostępnych w fornirach orzechowym, eukaliptusowym i z drewna oliwki, ukazały się orzechowe Super HL5 Plus i najmniejsze, znów oliwkowe, PS3ESR.

Teraz przyszedł czas na średnie Monitory 30.2 40th Anniversary Limited Edition w okleinie ze srebrzystego eukaliptusa. W kolejce do recenzji czeka jeszcze ostatnia z serii jubileuszowej, a zarazem najstarsza konstrukcja Alana Shaw - Compact 7ES-3 w ekscentrycznym, rzadkim fornirze "tamo ash" z jesionu mandżurskiego albo japońskiego. Tę ostatnią widywałem dotąd jedynie na gitarach elektrycznych Fendera i bębnach Tamy.