HFM

Czy ktoś pamięta rewanżowy mecz I rundy Pucharu UEFA w piłce nożnej pomiędzy Widzewem Łódź i Saint-Étienne, rozegrany jesienią 1979 roku w Saint-Étienne? Na boisku Boniek, Platini... łezka się w oku kręci. Może na trybunach siedział, mieszkający wtedy w tym mieście, Jacques Mahul? Choć niekoniecznie. Był przecież zajęty zakładaniem własnej firmy produkującej kolumny głośnikowe.

Firma Mahula przez wiele lat prowadziła podwójną działalność. Jako Focal produkowała przetworniki; jako JM-lab – gotowe kolumny. W 2002 roku nastąpiła unifikacja – od tamtej pory wszystko sygnuje Focal.
Więcej o historii nie będzie, może poza tym, że w ciągu minionych 38 lat Focal zdołał osiągnąć status pierwszoligowego gracza w branży głośnikowej. Udało się to dzięki konsekwencji i ciągłemu doskonaleniu przetworników. Powstają one zgodnie z fundamentalnym założeniem, które mówi, że możliwie najsilniejszy układ magnetyczny ma sterować możliwie najmniejszą masą możliwie najsztywniejszej membrany. Teoretycznie ideał osiągnięto już dawno: kanapkowa struktura woofera i odwrócona berylowa kopułka to znaki rozpoznawcze francuskiego potentata. Ale zatrzymanie się w rozwoju byłoby równoznaczne z pierwszymi taktami marsza pogrzebowego. Dlatego Focal cały czas inwestuje w rozwiązania, które usprawniają funkcjonowanie zoptymalizowanych do granic możliwości mechanizmów. Sopra jest kolejnym przykładem tej polityki.

Z czym nam się kojarzy Dania? Z Hamletem, z wysokimi blondynkami, bajkami Andersena, klockami Lego, masłem, kopenhaską syrenką, gangiem Olsena i… głośnikami. Tymi w obudowach – jak Dynaudio, Dali, Jamo czy Audiovector – jak i bez, jak Scan Speak i Vifa.

Duńczycy szczycą się tym, że ponad sto lat temu ich rodak, Peter L. Jensen, opracował zasadę pracy głośnika dynamicznego. Zrobił to w Ameryce, z Edwinem Pridhamem, budując w 1915 roku membranę z ruchomą cewką. Ten patent wykorzystuje się do dziś. 64 lata później duński inżynier Ole Klifoth założył firmę F3/LYD, przemianowaną następnie na Audiovector. W 2015 roku wyprodukował sto par jubileuszowego modelu Audiovector SR 3 Avantgarde Arreté Jubilee.

Czy kojarzycie wytwór technologii, produkowany niemal bez zmian od 40 lat? W dodatku nadal poszukiwany i uznawany za wzorzec? Mnie do głowy przychodzi jedynie zapalniczka Zippo.

Gdyby się zastanowić głębiej, może znajdzie się jeszcze jakiś relikt. Zawsze będzie to jednak rzecz prosta, bo te skomplikowane ewoluują z duchem postępu. Nawet scyzoryki Victorinoksa się „odmładza”, wynajdując nowe funkcje i narzędzia. Kiedy przejdziemy do branży hi-fi, taki czas życia produktu wydaje się nie do pomyślenia. A jednak.

Zestawy głośnikowe to targowisko różnorodnych technologii. Znakomitą większość z nich łączy jedno: mają przetworniki na przedniej ściance i emitują dźwięk w kierunku słuchacza. Ułamek rynku zajmują jednak konstrukcje wyłamujące się z tego paradygmatu. Zamiast promieniować w jedną stronę, grają we wszystkich kierunkach. Witajcie w świecie dźwięku dookólnego.

Choć idea promieniowania dookólnego ma dość długą tradycję, to chyba już na zawsze pozostanie niszowa. Niewielu producentów decyduje się na tak poważny krok pod prąd audiofilskiego mainstreamu. Za potencjalne korzyści (dźwięk z bardziej naturalną przestrzenią i eliminacja tzw. sweet spotu) trzeba zazwyczaj zapłacić wysoką cenę. Jest nią rezygnacja z tak bardzo poszukiwanej stereofonicznej precyzji. Z bardziej znanych marek, które podjęły to ryzyko, przychodzi mi do głowy jedynie MBL. Testowałem przed laty model 116 F tego producenta, a obecny odsłuch jest moim drugim (wystaw nie liczę) kontaktem z tego rodzaju dźwiękiem.

Tak zwani „zwykli zjadacze chleba” kojarzą hi-fi z nudnymi skrzynkami i wieżami. Szczytem oryginalności są dla nich produkty Bang & Olufsena czy Bose. Tymczasem „grające aparaty” potrafią zaskoczyć urodą, wzornictwem i niekonwencjonalnymi rozwiązaniami. Rzadko się jednak zdarza, by na ich widok ludzie stawali jak wryci.

Vivid Audio B1 przyciągały uwagę najbardziej spośród wszystkich sprzętów, które miałem okazję gościć w swoich czterech ścianach. Moi znajomi przeważnie nie interesują się high-endem i jeśli pytają o to czy inne urządzenie, to zwykle z grzeczności. Tym razem było inaczej. Każdy zaczynał od: „Co to jest?”, „Ooo…” albo „O, ja cięż…”.
Wcześniej zdarzały się rodzynki, które budziły zaciekawienie, ale i kontrowersje. Tym razem panowała zgodność. Vividami wszyscy byli zachwyceni. Do tego stopnia, że fotka lądowała na Facebooku, jak choćby tytułowe „selfie z jajami”. Jedyne zastrzeżenia dotyczyły koloru. Ale to akurat nie problem, bo Vivid proponuje szeroką gamę wykończeń. Widziałem w wielu oczach (również kobiecych) żądzę posiadania. Niestety, cena studziła entuzjazm. Padały za to deklaracje: „Jak wygram w totka…”. Trzymam za słowo.