No ona się robi już dość znana na świecie. Napisała i nagrała ścieżkę do "The lost flowers of Alice Heart", który właśnie leci na Prime i jest dość wysoko oceniany...zdaje się na 7,8. Zresztą faktycznie jest niezły i właśnie kończę go oglądać.
Jakiś rok temu miała też swoja sesję na kanale video KEXP, co polakom zdarza się raczej rzadko

Oglądałem to na KEXP. Świetna muzyka i fajny wywiad.

edyta: doklejam

U mnie teraz Dream Theater.

Ałdioszoł, Ałdioszoł i po ałdioszole. Nie było mnie tym razem to też nie miałem okazji chłonąć audiofilskiej muzyki w oparach luksusu, zatem postanowiłem zrobić sobie prywatny przegląd audiofilskiej muzycznej nudy i blichtru. Co było grane? Program obowiązkowy czyli "Łoters", "Strejsi" (ja tam ich akurat lubię), był obowiązkowo też Chris Jones i jego tyleż spektakularna co nudna (również w warstwie lirycznej) "HUUMMMAA" i niewiedzić czemu, uważany za porządny audiofilski band Daft Punk i ich "Loose your self to dance", a to z racji baaaasuuu na początku nagrania. Dla nie obeznanych, obecnie Daft Punk gra miłe pitu pitu sprawdzające się głównie w knajpkach i od jakiegoś czasu podczas prezentacji sprzętu. Jeśli ktoś zechciałby zażyć prawdziwego Daft Punk to musiał by sięgnąć po bardzo nieaudiofilską "Homework" która jest, a raczej nie jest komercyjną papką.

Co poza tym? Był Oxygen, był Bieliński, było też znienawidzone "Angel" Massive Attack z basem który uruchamia co luźniejsze dekoracje w pokoju. Ominąłem śpiewające panie (wybacz Dajana) bo jest jakiś poziom tolerancji na audiofilski cukier. Reprezentacja samplerów raczej skromna bo i nie mam za wiele co upatruję jako nobilitację . I tak płynnie przeszedłem do rzeczy normalniejszych, przynajmniej dla mnie - Aphex, Squarepusher, FSOL, Amon, Orb, Autechre ...

Fanem Free Cooperation jestem od dziecka (tzn. od czasu gdy ten zespół był dzieckiem czyli od połowy lat 80-tych), a Convergence uważam za jeden z najbardziej udanych utworów polskiego jazzu przynajmniej dekady. Słuchałem go na żywo i mam w dwóch wersjach studyjnych.

Wersja winylowa jest bardziej spontaniczna:

a wydana dopiero po latach na CD brzmi bardziej po mieszczańsku (a nawet poznańsku) i audiofilsko, ale kołysze tak samo:

W tej wersji przez początkowy chaos przebił się cytacik z "Błękitnej Rapsodii", choć chyba bardziej adekwatny byłby z "Bolera" Ravela ze względu na powracający, uwodzicielski motyw. Z kolei końcówka przypomina Branforda Marsalisa z Englishman in New York. Zresztą w wersji winylowej też ale trochę mniej, za to trochę bardziej zaleciało Studiem Jazzowym Polskiego Radia.

Odgłosy paszczą wydaje ś.p. Piotr Bikont, poźniejszy recenzent kulinarny gazety ... no, mniejsza z tym jakiej. Tekst napisał (ale nie dla FC tylko z potrzeby ducha) Adolph Friedrich Reinhardt

Po latach orkiestra skrzyknęła się znowu w składzie zbliżonym do oryginalnego. Początkowo nie byłem zachwycony (chaos się pogłębił, a ja w międzyczasie stałem się bardziej uporządkowany, Bikont czyta z kartki mniej władczym głosem) ale i tak żałuję, że mnie tam (czyli w krakowskim Piecu) nie było.

Tak kiedyś grało się jazz w Polsce:
cyfrowa.tvp.pl/video/muzyka,wlodzimierz-nahorny,59690981

Daaawno nie słuchałem nic od pani Bjork. Zatrzymałem się w okolicach roku 2001 i albumu Vespertine ... i bardzo dobrze bo jak słucham co się dalej dzieje na albumach to odechciewa mi się brnięcia w kolejne. Kuriozum rozczarowania osiągnąłem (jak na razie) przy albumie Drawing Restraint 9. Omijać ! Ogólnie mam taka obserwację, że w momencie kiedy jej kariera nabrała rozpędu i osiągnęła poziom apogeum, dziewczyna pomyślała, że zacznie komponować sama, czego efekty słychać już bardzo silnie na starym już nieco Vespertine (2001r) i obecnie efekty są zwyczajnie dziwaczne, często mało przyswajalne, a artyzm wyjebało na poziom absurdu, jak kola do której wrzucono mentosa i w konsekwencji nie mamy ani mentosa, ani koli, ani przyjemności ze słuchania.

Joe Bonamassa, se słucham, dawno go nie słuchałem,
przypomniałem sobie o nim bo Rick Beato zrobił z nim wywiad:

warto obejrzeć, dużó o muzyce, dźwieku, pierwszy raz słyszałem by ktoś opowiadał o niektóych sprawach, jak np. nie przesadzić z natężeniem ilośći i wysokości dżwieków by publiczność miała szanse cieszyć się muzyką przez cały koncert.

jest też wtroącenie o śłuchaniu muzyki na zestawach dużo droższych niż to na czym jest robiona w studio.
o improwizaji solówek,


Rick ma kilka bardzo fajnych wywiadów na swoim kanale, Kirk Hammett i Yngwie Malmsteen też ciekawie opowidali, o pasji do muzyki, o planach, o improwizacji....

a ja co jakiś wywiad obejrzę to zaraz przypominam sobie, ze dawno nie słuchałem .....

Niestety po angielsku rozmaiwają, nie wiem czy youtube potrafi to na polski jak ktoś nie bangla....

Można w opcjach na dole okienka zaznaczyć "angielski wygenerowany automatycznie" czyli automat robi napisy z tego co słychać, a zaraz obok mamy "przetłumacz" i lista języków o których nawet nie wiedzieliśmy, że istnieją. Działa czasem kulawo jeśli chodzi o jakieś nazwy własne albo słowa stosowane w innych branżach tudzież wady wymowy i egzotyczne akcenty, ale ogólnie jak ktoś nie "spika" to zrozumie prawie wszystko, a co nie zrozumie to se dopowie

Czy też słyszycie nieco inną wersje tekstu w refrenie

W zalewie kolęd, pastorałek i wyświechtanych "chrismasowych" przebojów proponuję muzykę fajną, lekką, niebanalną, świetnie sprawdzającą się podczas popijania zimowej wersji herbatki (ale bez voltów), obserwowania zacinającego za oknem śniegu oraz sikorek i bogatek licznie odwiedzających karmnik za oknem w nadziei, że dosypałem słonecznika, pestek dyni i ziarnek lnu.


Ależ to jest fajna płyta.

Troszeczkę wsiąkłem w ELO. W sumie znam ich od mojego zarania dziejów, ale nie przeszkadza to odkrywać na nowo takie perełki. Teledysk oczywiście nieoryginalny, ale ta mieszanka filmu "Passengers", ich koncertu i jeszcze jakiegoś filmu nawet pasuje.



To nieco "uturbiona" wersja z podrasowaną perkusją. W oryginale trochę brakuje mi wyraźniejszej stopy, tu mam jej w sam raz i tym samym kawałek ląduje na samochodowej składance bo pasuje idealnie i tylko żal, że taki krótki, bo fraza ze zwrotki mogła by trwać i trwać. Qrła, jakżesz to jest genialnie skomponowane, prosto, płynnie i swobodnie.

John 1.5 V napisał:

W zalewie kolęd, pastorałek i wyświechtanych "chrismasowych" przebojów

A gdzie można usłyszeć kolędy i pastorałki? Nie żebym jakoś intensywnie szukał ale w tym roku chyba nie udało mi się to ani razu. Natomiast przegrałem walkę z Last Christmas - do wczoraj skutecznie chroniłem się ale niestety dopadło mnie w saunie podczas, że użyję staropolszczyzny, aufgussu. Z powodu krismasowych przebojów musiałem odłączyć się od ulubionego RMF Classic. Gdzie zresztą muzyki klasycznej jest jak na lekarstwo, dlatego obsługuje się sam:



(dwie ostatnie symfonie Wolfganga Bogumiła; XL jest jeszcze mozartowska, "Jowiszowa" już beethovenowata)

sikorek i bogatek licznie odwiedzających karmnik za oknem w nadziei, że dosypałem słonecznika, pestek dyni i ziarnek lnu.

Wystawiłem kiedyś nasiona lnu z gęsim smalcem. Przez kilka dni przyszła jedna czy dwie, chyba przez grzeczność. Od tego czasu mam te specjały tylko dla siebie.

Kolędy zdarzają się wcale nie rzadko w radiu Złote Przeboje, w sensie od jakiegoś tygodnia, dwóch. Koleżanki w pracy z pokoju obok mają to ustawione w radioodbiorniku (ktoś używa jeszcze tego słowa? Wydaje mi się nieco staroświeckie) i co nieco słyszę.

Co do sikorek to u mnie (Nowa Huta) jest ich pełno, ale też i huta jest wręcz zalesiona wielkim i dorodnym drzewostanem, stąd liczna obecność rozmaitych ptaków jak te już wspomniane i np. zielone dzięcioły, sójki, bardzo ładne szpaki i sporo innych, które tylko słychać. Oczywiście jest też sporo typowo miejskich jak sroki (trzeba przyznać, że to też ładny ptak), gawrony, kawki i gołębie (zwykłe, grzywacze i sierpówki), a ostatnio wypatrzony został kwiczoł i gile. Od jakiegoś czasu dzika zwierzyna pcha się do miasta i oprócz dzików regularnie już odwiedzających prawie cały Kraków, spotkać spokojnie można lisa (był kiedyś wypatrzony nawet na Wawelu) sarny czy zające, a coś takiego jak jeże czy wiewiórki to zupełnie powszedni widok, nawet na balkonie na dowolnym piętrze bo taki "wewiór" potrafi wspinać się po narożnikach bloków więc wystarczy zostawić kilka orzechów i na bank któraś do nas zawita.

edyta: do listy mogę dopisać jeszcze kowaliki. Parka właśnie była się poczęstować.

Przyjemnie jest cofać się w rozwoju. A przynajmniej bardziej ekonomicznie - od co najmniej roku nie kupiłem żadnej nowości (bo skąd je brać), a starości starczy na długo. Zatem w odtwarzaczu pracuje krążek ze wspólną muzyką Stana Getza i Jimmiego Rowlesa. Ten drugi to pianista (grał jeszcze z m. in. Billie Holliday) i wokalista w stylu Nata Króla Cole, choć chrypy chyba nie musiał wspomagać wielkimi ilościami cygaretów.

Próbka:


Gdyby duet wydał się komuś nazbyt ascetyczny (a bywa i Rowles solo), to czasami dołącza do niego duet Buster Williams i Elvin Jones:

a raz nawet Jon Hendrix z familią i panna Getzówna:


Wydanie japońskie (pochwalę się) brzmi jak wydanie japońskie, a ze względu na tekturową okładkę zajmuje mało miejsca na półce. Same zalety.