Ledwo zdążyłem kupić ostatni moim zdaniem album Skalpela, a tymczasem wyszedł kolejny - "Origins".
Na pierwsze wrażenie można na pewno zauważyć, ze granie odbiegło od nu-jazzowego z początkowych lat twórczości. Kawałki są rozstrzelone stylistycznie, ale ogólnie dobrze się tego słucha. Muzyka kipi pomysłami i mam wrażenie że czerpie z wielu dekad jednocześnie.

Nieznane (mi) wcześniej nagrania Krzysztofa Komedy z Pragi (czeskiej) z 1964 r. W kwintecie teoretycznie drugi garnitur (ze składu z "Astigmatic" tylko Tomasz Stańko, Roman Dyląg też nieobecny), a od pierwszych dźwięków wbija w fotel. Michał Urbaniak w rewelacyjnej formie:

Trafiłem jakieś ileś miesięcy temu i potem zapomniałem, Kilka dni temu sobie przypomniałem i teraz słucham w kółko jak tylko mogę. Mowa o zjawisku w polskiej scenie muzyki tanecznej pod nazwą The Very Polish Cut-Outs. Sznurków nie wklejam bo jest tego pełno na YT, BandCamp, SoundCloud, Spotify i pierun wie gdzie jeszcze. Kto jest przerabiany? Wszyscy, E.Bem, Z.Sośnicka, Zaucha, stare Kombi, Budka i nawet tacy co prawie nikt o nich nie pamięta.

Czy fajne? Tak, choć może nie wszystkie "kowery" są wybitnie udane, ale ogólnie bardzo spoko, jako muzak do knajpki, na niedzielnie niec-nierobienie, do pracy, samochodu, biegania, na domówkę. Dla wszystkich lubiących House-owe gibanie.

Aaa dobra, wkleję jedno, choć tu bardziej Technowato niż Housowo.

W związku z tym, że powietrze może i jest chłodne, ale za to mgliste.

Nasi forumowicze postanowili zacząć trzymać rękę na pulsie i postanowili sprawdzić czego teraz się słucha. I nie zadowalają się jakimiś tam nominowanymi do nagrody w byle jakiej kategorii - musi być fryderykowy artysta roku. Jeżeli do tego zwycięzca w kategorii "piosenka poetycka", to nie ma wuja we wsi, trzeba się zachwycać i już:

Niestety pierwsze podejście do zachwytu przegrałem. Zaczekam aż będą przymusowo wszczepiać mikroczipy, a w nich zminiaturyzowany i zaprogramowany na słuszne tonacje kobyszczę.

Zmarł Leonard Pietraszak, aktor głównie teatralny ale powszechnie zapamiętany został chyba przede wszystkim jako pułkownik Dowgird i Gustaw Kramer. Kiedyś usłyszałem go śpiewającego Диалог у телевизора Włodzimierza Wysockiego i spodobało mi się, a teraz po latach spodobało się jeszcze bardziej:


Z jednej strony w tłumaczeniu (chyba Wojciecha Młynarskiego) umknęło kilka smaczków ("A kto pisał na mnie donosy do pracy? Nie ty? Sam przecież czytałem."), z drugiej znana mi wersja oryginalna kończy się na "nie piję sam" czyli tutaj ok. 3'45".

Czasy nerwowe, więc trzeba szukać różnych sposobów relaksowania się, zwłaszcza przed snem. Prochy nie wchodzą w rachubę, melisa czy mięta już prędzej ale wypicie całego kubka przed snem prawie na pewno spowoduje przerwanie snu w środku nocy (z drugiej strony, bardzo dobrze, że przerywa). Pozostają metody terapii dźwiękiem.

Włączyłem sobie to na noc:

Spało się świetnie, a wcześniej zdarzało mi się obudzić między około godziny 4 i już nie zasnąć (albo zasnąć po paru godzinach, jeżeli akurat mnie było stać).

Co nie zabije, to wzmocni. Próbuję tego:

i tego:


Na razie z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że nie zabiło. W każdym razie nie od razu.

Dokładnie w tym momencie kręci się u mnie płyta ulubionego wirtuoza gitary czyli Kiko Loureiro. Polecam, tytuł: "Open Source".

Po wysłuchaniu kilku płyt Wayne'a Shortera sięgnąłem, na zasadzie luźnych skojarzeń, po dwie najlepsze Andrzeja Trzaskowskiego. Skojarzenia okazały się nie takie luźne, a sextet z Tedem Cursonem zachwyca coraz bardziej. Próbka:

U mnie teraz Dream Theater - "A View from the Top of the World". Kawał porządnego progresywnego rocka, świetna płyta.

Elektronika made in Poland w retro stylu. Występuje też na winylu.
przemyslawrudz.bandcamp.com/album/daydreamer-nightwalker

a ja nie słucham nowej płyty metallica,
bo nie,
bo za długie, ciągnace się utwory, przynudzają i całość zmierza donikąd, fajne sa tylko fragmenty, to dalej gra jak meta.. ale jakaś taka ze stron b singlii
albo ja się zmieniłem przez ten czas od czarnego albumu

Metallica od "St. Anger" to kompletny szajs. Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść... Jak np. Rush.

Judas Priest też kiedyś świetna kapela, ale było i się zmyło.

A dla odprężenia, stary Saxon