Muzyk – zawód wysokiego ryzyka
- Kategoria: Historie
W przeciwieństwie do sportowców czy tancerzy, których kariery nieodwołalnie kończą się niedługo po trzydziestce, muzycy mogą pozostać w zawodzie znacznie dłużej. Jednak tylko wówczas, gdy będą o siebie dbali. Życie muzyka to naprawdę nie bajka.
Perfekcyjne opanowanie instrumentu to trudna sztuka. Mówi się, że swoboda cechuje mistrzów, a żeby się nim stać, trzeba sprawić, by kawał drewna czy wygiętej blachy stał się przedłużeniem naszego ciała. W tym celu muzycy to ciało trenują. Rozwijają grupy mięśni, które zwykłym ludziom rzadko się przydają. Pracują nad koordynacją, precyzją ruchu, szybkością i sprawnością. Robią to wszystko, by stopniowo mierzyć się z coraz trudniejszymi i dłuższymi utworami, podobnie jak biegacze zwiększają dystans, skoczkowie wysokość poprzeczki, a oszczepnicy długość rzutu. Muzyków czekają w zawodowym życiu mordercze wyzwania. W słynnym „Bolerze” Ravela jednostajny rytm wybijany na werblu wymaga od perkusisty ogromnego skupienia i dokładności, począwszy od najcichszych taktów wstępu po potężną kulminację. W 14-minutowym utworze pałeczki uderzają w membranę 5144 razy! V symfonia Mahlera w samych partiach wiolonczel zawiera 940 taktów zapisanych ósemkami. Skrzypce mają ich jeszcze więcej. W czwartej części utworu daje to w sumie aż 6400 ruchów lewej ręki. W poemacie symfonicznym „Oceanidy” Sibeliusa partia smyczków wymaga 589 ruchów smyczkiem w zaledwie 22 taktach. „Taniec ziemi” ze „Święta wiosny” Strawińskiego to natomiast 360 nut, które orkiestra musi zagrać w około 36 sekund.
Przykłady można mnożyć. Mimo to zdarzały się w historii klasycznego wykonawstwa spektakularnie długie kariery muzyków orkiestrowych.
Z Władimirem Aszkenazym, pianistą i dyrygentem, dyrektorem muzycznym European Union Youth Orchestra, rozmawia Maciej Łukasz Gołębiowski.
MŁG: Czemu tak rzadko przyjeżdża pan do Polski?
WA: Staram się przyjeżdżać tak często, jak tylko mogę i gdy mnie zapraszają. Trudno powiedzieć, czemu dzieje się to tylko raz na kilka lat. Ale nawet jeśli nie przyjeżdżam, noszę wasz kraj w sercu, bo jest mi bardzo bliski.
Pierwszą zagraniczną podróż odbyłem właśnie do Warszawy, gdy w 1955 roku przyjechałem na Konkurs Chopinowski. Z drugiej strony, im więcej czytam o historii Europy, tym bardziej dociera do mnie, jak przez wieki Rosja i Niemcy wykorzystywały, dzieliły między siebie i poniżały wasz kraj. Te dwa wielkie narody nigdy nie powinny sobie pozwalać na tego typu zachowania. Mogłyby rozszerzać swoje wpływy przy pomocy kultury, sztuki, a nie czołgów i samolotów. Gdy tu pierwszy raz przyjechałem, Warszawa dopiero podnosiła się z ruin, ale widać było, jak bardzo wam na tym zależy, jak silni jesteście mimo tylu tragedii. Potem zawsze chętnie wracałem i wracam, gdy tylko życie pozwala.
Dorastał pan w stalinowskich czasach. Jak się wtedy żyło w Moskwie?
Nam, młodym muzykom, żyło się nieźle. Poza tym, że dwa razy w tygodniu musieliśmy z niechęcią odbębnić dwie godziny wykładów z marksizmu i leninizmu, nikt się nas specjalnie nie czepiał.
A KGB?
Kiedyś do mnie przyszli. Bałem się odmówić. To mogło oznaczać zakaz jakichkolwiek wyjazdów i w zasadzie odcięcie od możliwości robienia większej kariery.
Gryphon Scorpio/Atilla/Atlantis/VIP
- Kategoria: Systemy Hi-Fi
Kiedy myślimy o stricte high-endowym sprzęcie grającym, na myśl przychodzą takie marki jak Accuphase, Audio Research, MBL czy dCS. Można do tej listy dopisać jeszcze kilkadziesiąt innych firm, których wspólnym mianownikiem jest niechęć do kompromisów oraz dążenie do maksymalnie wiernego przekazu muzycznego. Jeśli powyższe kryteria w skrócie definiowałyby zjawisko hi-endu, to idealnie opisują duńską wytwórnię Gryphon Audio Designs.
Początki działalności Gryphona znacząco odbiegały od standardów obowiązujących wśród high-endowych manufaktur.
MBL C31
- Kategoria: Odtwarzacze CD
W aktualnej ofercie MBL-a najtańsze urządzenie kosztuje 27200 zł, najdroższe – 836000 zł. Za najtańszy firmowy system (z kolumnami, ale bez kabli) zapłacimy 110000 zł. Za najdroższy – 1462800 zł. Trochę hmm... drogo.
MBL to jedna z najbardziej prestiżowych marek w świecie hi-endu. Założył ją w latach 70. Wolfgang Maletzky. Geneza nazwy jest dyskusyjna. Oficjalnie MBL nawiązuje do nazwiska szefa (Maletzky), siedziby (Berlin) oraz słowa Linear. Istnieje jednak wersja mówiąca, że nazwę tworzą inicjały nazwisk założyciela i jego ówczesnych wspólników.
Albedo Metamorphosis
- Kategoria: Kable
W ubiegłym roku Albedo stuknęło 15 lat. Od początku działalności manufaktura, kierowana przez Grzegorza Gierszewskiego, koncentruje się na produkcji audiofilskiego okablowania do systemów grających.
Od 1997 roku katalog Albedo nie rozrósł się do niebotycznych rozmiarów, ale nie było takiej potrzeby. Można w nim bowiem znaleźć wszystko, co potrzebne do realizacji połączeń w zestawieniach z różnych pułapów cenowych. W swoich działaniach firma kieruje się dwiema naczelnymi zasadami
