NuForce’a i Amphiona dzieli ocean; pierwsza firma działa w USA, druga – w Finlandii. Łączy je natomiast fakt, że oferują zarówno urządzenia do drogich systemów stereo, jak i do pracy z komputerem.
Systemy oparte na pecetach jako źródle dźwięku zyskują popularność. Stąd zrodził się pomysł na połączenie niedrogiej integry NuForce’a z dwiema parami kolumn Amphiona i sprawdzenie, jak urządzenia obu marek się dogadują.
Budowa
Wzmacniacz NuForce DDA-100 to tzw. Power DAC – niewielki wzmacniacz zintegrowany. Aby stworzyć kompletny system, wystarczy podłączyć dowolne źródło cyfrowe i kolumny.
Urządzenie jest wykonane minimalistycznie i wyjątkowo solidnie. Dominuje w nim anodowane aluminium. Zamiast konwencjonalnego wyświetlacza na jego froncie wycięto liczne otwory. Za nimi zamontowano czerwone diody, które układają się w stosowne znaki informujące o wyborze wejścia cyfrowego oraz sile głosu (skala 0- 99). Obok znalazło się miejsce dla sterowanego cyfrowo pokrętła głośności. Wciśnięcie go powoduje przełączanie się pomiędzy wejściami.
Z tyłu urządzenia zamontowano ich w sumie cztery: dwa optyczne, jedno współosiowe RCA oraz USB typu B. Jest jeszcze jedno wyjście S/PDIF. Zadbano też o gniazdo IEC z bezpiecznikiem oraz dwie pary zwykłych, plastikowych terminali głośnikowych. Jest dość skąpo; zabrakło jakichkolwiek gniazd analogowych, no i dla niektórych przydałoby się wyjście do subwoofera. Ale dodanie tych elementów znacznie podniosłoby koszt DDA-100, ponieważ nie stworzono go z myślą o źródłach analogowych.
Leben CS-1000P
- Kategoria: Wzmacniacze
Japończycy twierdzą, że wizja bez działania to marzenie, a działanie bez wizji to koszmar. w tym przypadku wszystko - i wizja, i działanie, których efektem jest marzenie audiofila w postaci nieprzeciętnej końcówki mocy.
CS-1000P wyglądem mocno przypomina swojego poprzednika – CS-660P. Dla jednych może być zbyt surowy, dla drugich staromodnie piękny. Tak czy inaczej, od razu widać, że mamy do czynienia z Lebenem.
Gradient 5.0
- Kategoria: Kolumny
Prostota, jakość i funkcjonalność to główne założenia stylu skandynawskiego, który każdy rozpozna bezbłędnie, niezależnie od tego, czy chodzi o budownictwo, wyposażenie wnętrz, czy też najbardziej interesującą nas dziedzinę, jaką jest sprzęt grający.
Najmłodsza, a zarazem najmniejsza konstrukcja Gradienta wpisuje się w tę estetykę. Fińskie minimonitorki cieszą oko zgrabną formą, świetnym wykonaniem i spasowaniem elementów.
Sugden LS21
- Kategoria: Kolumny
Zestawy głośnikowe Sugdena to dla polskich audiofilów nowość. Co prawda, zdarzały się kolumny firmowane przez Sugdena (ostatnio Mystro Monitor), ale generalnie markę tę wiąże się z elektroniką; głównie wzmacniaczami. Kolumny Sugdena to coś nietypowego i przyciągają uwagę. Mogą też rodzić podejrzenie, że powstały jako uzupełnienie oferty, gdyż marketing stwierdził, że najlepiej sprzedają się „komplety”. Jednak dochodzenie drogą dedukcji z niedopałków cygar w sytuacji, kiedy można po prostu posłuchać, nie ma większego sensu. Dlatego czytacie właśnie Państwo test modelu LS21.
Sugdeny LS21 wyglądają znakomicie. Po pierwsze, mają klasyczny kształt i wykończenie kojarzące się ze starą Anglią. Po drugie natomiast, w ogóle nie podjeżdżają chińszczyzną. A w dobie, gdy nawet sprzęt za dziesiątki tysięcy bywa produkowany daleko od Europy, takie rzeczy zasługują na wyróżnienie.
Sugdeny to z pozoru dość typowa konstrukcja dwudrożna, tyle że z głośnikiem wysokotonowym (ekranowany Morel MDT30-S) umieszczonym poniżej nisko-średniotonowego. Mid-bas, zgodnie z informacją znajdującą się na tweeterze, jest własną konstrukcją firmy, jednak ponad wszelką wątpliwość to głośnik jedynie uswojszczony („customized”). Według wszelkich oznak również oparty na konstrukcji morelowskiej. I tu znów robi się interesująco, bo kolumn zbudowanych w oparciu o same Morele nie ma zbyt dużo, prawdopodobnie ze względu na cenę przetworników. Większość producentów nie inwestuje tylu środków w głośniki, jeśli może uzyskać całkiem dobre rezultaty z np. dwa razy tańszymi. Działa tu prawo malejących zysków i sądzę, że nabywcy Sugdenów mogą się czuć dopieszczeni przez producenta, który uznał, że mimo wszystko warto wydać trochę więcej pieniędzy.
Napisałem, że LS21 są typowe z pozoru. Bliższa inspekcja ujawnia bowiem obecność szczeliny pomiędzy cokołem a resztą obudowy. Taka szczelina może stanowić port dla układu bas-refleksu (najczęstsza sytuacja) albo wylot powietrza dla trzeciego głośnika (wówczas Sugden byłby konstrukcją może nawet trójdrożną). Jednak sytuacja jest jeszcze inna: LS21 to kolumny z obudową ćwierćfalową, czyli labiryntem i to właśnie ten labirynt ma wylot powyżej cokołu skrzyni. Obudowy ćwierćfalowe odciążają główny głośnik w zakresie tonów niskich, a przy tym nie muszą być tak wielkie, jak pełne linie transmisyjne. Stąd skromne rozmiary LS21.
Trent Reznor i Nine Inch Nails
- Kategoria: Sylwetki
Wielbiciele Trenta Reznora nie szczędzą mu wyrazów uznania. „Wizjoner” i „geniusz” – te dwa określenia pod jego adresem kierowane są najczęściej.
Wiele wskazuje, że uwielbienie fanów nie jest bezpodstawne. Reznora komplementują bowiem także koledzy z branży. Wykonawcy tacy jak U2 i Peter Gabriel wypuszczali na singlach wyprodukowane przez niego remiksy swoich piosenek. David Bowie porównał wpływ dowodzonej przez Reznora formacji Nine Inch Nails do Velvet Underground i współpracował z nim zarówno w studiu, jak i na koncertach. Wychwalali go producenci: Bob Ezrin, Rick Rubin (który zaproponował Johnny’emu Cashowi, by nagrał własną wersję utworu „Hurt” z repertuaru NIN) i jeden z autorów największych hitów ostatnich lat, Timothy Zachery Mosley – lepiej znany jako Timbaland.
Mimo popularności, chodzący swoimi ścieżkami lider Nine Inch Nails zawiesił działalność zespołu w 2009 roku i zapowiedział przerwę w aktywności koncertowej. Jako że mniej więcej w tym samym czasie zaręczył się i ożenił z wokalistką i modelką Mariqueen Maandig, na fanów grupy padł blady strach. Egzotyczna uroda pochodzącej z Filipin pani Reznor oraz jej muzyczne aspiracje uruchomiły skojarzenie z Yoko Ono i przypisywanym jej wpływem na rozpad The Beatles. Nie nastrajał optymizmem fakt, że światowe tournée NIN z 2009 roku (w jego ramach odbył się koncert w Poznaniu) nosiło nazwę „Wave Goodbye Tour”.
Czarne scenariusze się nie spełniły. Przerwa w działalności NIN, owszem, stała się faktem, ale nie oznaczała dla Reznora emerytury. Wspólnie ze swoim stałym współpracownikiem, producentem i kompozytorem, Atticusem Rossem, nagrał ścieżki dźwiękowe do dwóch filmów Davida Finchera. Za pierwszą – „The Social Network” – w 2010 roku zgarnęli Oscara.
