Kolejna płyta Enrico Gattiego na mojej półce, polecam wszystkie!

Behemoth-Zos Kia Cultus,według mnie chyba najlepiej zrealizowana płyta jaką do tej pory nagrali...

Genessis 70-75 Box vinylowy

Davis-Kind of Blue edycja jubileuszowa (niebieski vinyl)

Jazda obowiązkowa dla miłosników czarnej(niebieskiej )płyty

KOB jest wydany z unikalnymi zdjęciami w pieknie wydanym albumie,natomiast jakosc dzwieku na reedycjach Genessis powala-polecam!

Łałrze no kurde zazdroszczę tych Genesisów, a słyszałem, że dali sobie spokój w tym przypadku z "From..." - to dobrze.

a jak słychać Milesa na niebiesko? (w porównaniu z czarnym remasterem 180)?

iro 3 napisał: :a jak słychać Milesa na niebiesko? (w porównaniu z czarnym remasterem 180)?

Nie mam odniesienia do wersji 180,ale od dawna posiadam 200gram tłoczone przez Clasic Records.Porównanie oczywiście wypada na niekorzyśc blue vinyla,brzmi piskliwie,saksofony i trąbka mają nienaturalnie podniesiony timbr i nie jest to tłoczone z taśmy,z której tłoczyła to CR(tam gdzie magnetofon zwolinił)to niestety słychać.Natomiast nie o to w tym chodzi,jest to wydanie kolekcjonerskie,zawierające unikalne dokumenty z sesji i z takich powdów je kupiłem,jak mam ochotę na KOB to odpalam Clasic Records,ale album ze zdjęciami przeglądam z edycji jubileuszowej

Łałr Bałałr napisał: i nie jest to tłoczone z taśmy,z której tłoczyła to CR(tam gdzie magnetofon zwolinił)to niestety słychać.

rozumiem, że wolisz tą pierwotną wersję, z błędem szybkości?

iro 3 napisał:

Łałr Bałałr napisał: i nie jest to tłoczone z taśmy,z której tłoczyła to CR(tam gdzie magnetofon zwolinił)to niestety słychać.

rozumiem, że wolisz tą pierwotną wersję, z błędem szybkości?

Uwielbiam ją,bo pięknie brzmi reszta to bonus,poza tym Classic Records ma dostęp do wielu nieosiągalnych dla innych taśm i pewnie dlatego każe sobie trochę za to płacić.

ostatnio nabyta

moze nie jest to kamien milowy ale bardzo przyjemna muzyczka

1. Wally Badarou – "Mambo"
2. Lowrell - "Mellow Mellow"
3. William De Vaughn - "Be Thankful For What You've Got"
4. Al Green - "I'm Glad You´re Mine"
5. James Brown - "Never Can Say Goodbye"
6. Isaac Hayes - "Ike's Mood"
7. Billy Cobham – "Stratus"
8. Lewin Bones Lock - "Five Man Army Dub"
9. John Holt - "Man Next Door"
10. The Blackbyrds - "Rock Creek Park"
11. Pieces Of A Dream - "It's Time For Love"
12. Rufus & Chaka Khan - "Any Love"

a przy 7 numerze zapomnialem o oddychaniu

A ja podam coś basowego:

Koncert Wojtka Pilichowskiego - Electric Live (DVD 2008)

oraz

Marcus Miller - Thunder (CD 2008)

pzdrw 4all

No line on the horizon - U2
Insurgentes - Steven Wilson

Pozwolę sobie przypomnieć słowa Ojca Założyciela tego wątku:

BUX napisał: koledzy ideą tego tematu było prezentowanie zakupionych przez siebie płyt wraz z krótką recenzją. Proszę więc aby ograniczyć maksymalnie off top i jednak nie tylko wymieniać co sie kupiło bo to po za zaspokojeniem własnej potrzeby pochwalenia się niczemu nie służy.

Listę zakupów można przedstawiać w innym tylko niestety nie pamiętam adresu.

Pozdrawiam

Trzeba samemu zaświecić ocza ... znaczy się ... przykładem. Ostatnio na półce (a właściwie stoliku ze sprzętem i miejscem na kilka pyt) zagościł u mnie Stanisław Grzesiuk:
www.gigant.pl/html/index.asp?k=2 ... prsnogmdoa

W zasadzie to nie ma o czym pisać, bo Grzesiuk jaki jest każdy widzi. A jeżeli ktos jeszcze o nim nie słyszał, to polecam youtube - tam umieszczono kilka piosenek w jego wykonaniu i nieco podróbek (w tym jedną niezłą). Ale jeżeli słuchało się go do tej pory ze zdartych niemożliwie płyt (Rodziców - lata 60-te, gramofon Bambino; można sobie wyobrazić te trzaski), to na podstawie nieźle wyczyszczonych i zremasterowanych nagrań można ze zdumieniem stwierdzić: on umiał śpiewać! To prawie polski Tom Waits, tyle że nie jest autorem piosenek. I te warszawskie teksty z finezyjna przedwojenną składnią (chociaż nie dorównującą lwowskiej) - posłuchajcie np. Balu na Gnojnej.

I jeszcze ostrzeżenie: prawdziwy Grzesiuk jest tylko na jednej płycie. Na drugiej dograno mu pseudopodwórkową orkiestrę i nie za bardzo mogę tego słuchać. A szkoda, bo jest na niej kilka naprawdę dobrych piosenek.

Pozdrawiam

Adamie

moje najwcześniejsze wspomnienie, związane z winylem, ( i bambino - oczywiście!) to taka malowana okładka, na niej facet śpiewający, trochę karykaturalne jego przedstawienie, a w ręku banjo...

No a ja nareszcie upolowałam na Allegro Niemena "Enigmatic" CD na którym jest mój ponadczasowy "Bema pamięci rapsod żałobny" Oj jest czego słuchać, nie wiem jak na CD ale winyl był super, no i ta okładka Niemen przy fortepianie i te świece

a u mnie jeszcze cieply remaster Stormbringer Deep Purple oraz Live in New York Steve'a Morse'a...

no i jada jada misie dla synka.