Rozsłuchałem się dziś w graniu Mammal Hands. 4 albumy poszły bardzo gładko bo potrafią wciągnąć swoimi opowieściami. Nie ma dużo nieskoordynowanego improwizowania, jest raczej zawiłość w strukturach, melodyjność, trochę repetycji, trochę melancholii. ładne, dobre i nowoczesne granie.




Bardzo mi to przypomina moje niedawne odkrycie - Go Go Pengiun, które również bardzo polecam. Wrzucałem tu ich album jakoś niedawno, więc pora na drugi album.

Amazonia -Jean Michel Jarre.
Nie sądziłem, że Jarre jeszcze nagra coś, co będzie w stanie mnie tak zachwycić. A tu proszę...

Przesłuchałem i ja.
Hmm ... o ile jest to ciekawe i zupełnie różne od dotychczasowych (zwłaszcza tych ostatnich) jego płyt to jakoś tak ta muzyka poszła całkowicie w obszary współczesnej niedookreśloności. Dla samego Jarra to akurat dobrze bo to świadczy o otwarciu się na "nowe", w końcu ileż można odgrzewać "oksyżeny" i "ekłinoksy". Nie mniej jednak ta jego nowa muzyka staje się nierozpoznawalna i nieodróżnialna od mnóstwa tego typu płyt. Od jakiegoś czasu intensywnie dzień w dzień słucham po 6-8 godzin szukając kolejnych wykonawców i taką "Amazonię" mógłbym spokojnie utopić pośród innych, co nie znaczy że jest z nią coś nie tak. Od początku intryguje zupełnie "nie-jarre-owymi" brzmieniami (raptem ze dwa razy odzywa się coś na wzór syntezatora z przed lat). Na pewno jest to jeden z ciekawszych albumów w jego twórczości.

Amazonia to OST, więc już to jakby narzuca inność.
Dżony Ty się dżezu, dżazu nie lękasz a jak już pomazany elmuzyką to tym bardziej.
Znasz ŻanaMiszela płytę "Sessions 2000"?
Ona jakby mało znana a zacna i zasmaczysta właśnie przyprawą dżezową i zdecydowanie też inną w jego dorobku jest.
P.s. rozprawiając o ŻanieMiszelu nabrałem właśnie smaka na posłuchanie ...akurat koncertów chińskich ...o losie, jak to się plecie...

No, no, nie przypuszczałem, że ten francuski wytwórca flaków z olejem wzbudzi jeszcze moje zainteresowanie. "Jeszcze", bo jednak te tlenione płyty mają w sobie coś ale kiedy to było. Wiem, że nie tworzył samych flaków ale wykształcił się u mnie taki odruch Pawłowa i nic na to nie poradzę. "Sessions 2000" wysłuchałem w całości, "Amazonii" nie ale raczej z braku czasu niż zainteresowania.

W radyjku, w którym grywam jest fan JMJ ale właśnie flaków z olejem i zarzuca mi, że mam marny gust, bo tych flaków nie serwuję. Ciekawe co powie na fragmenty "Sesssions" jak już przyjdzie co do czego.

Przesłuchałem "sessions 2000" (jest na YT, natomiast na spotify nie ma) , owszem, ciekawe, ale mam też wrażenie , że mariaż polega tylko na tym, że mamy jazzowe dogrywki i typowo nu-jazzowi twórcy mają tu znacznie więcej do powiedzenia. Ale płyta spoko, fajna, do posłuchania jeszcze kiedyś.

Za bardzo jazzzowi jesteście dla mnie, koledzy :-/
Sessions 2000 jest całkiem, całkiem, ale według mnie Amazonia jest ciekawsza.
Ja tam ostatnio prawie ciągle siedzę w ławach Kościoła Świętego Sekwencera i Błogosławionej Obwiedni....
Od roku bawię się VCV Rackiem, znacie?

Edgarze, nie można być za bardzo jazzowym, można być tylko za mało. Chyba że w konstrukcji: za bardzo zdrowi jesteście, żeby zrozumieć chorego

Mimo że w ciągu ostatnich dwóch dni zmieniłem zdanie na temat JMJ na +, to i tak z "tego typu muzyki" (czego by to nie oznaczało) wolę Sławka (Slavica) Kulpowicza:


"Feng Shui" nie ma na tubie ale jest u mnie na półce, to se posłucham. Nie wiem tylko czy obecność licznych instrumentów akustycznych w tle nie wyklucza tej muzyki poza elektroniczny nawias.

Znalazłem kolejną nową (przynajmniej dla mnie) fajnie grającą grupę okołojazzową - Ambient Jazz Ensamble. Bardzo przyjemne granie na popołudniowe-nicnierobienie.

Natomiast ja znalazłem (dzięki radiu 357 ...lub Nowy Świat, nie pomnę gdyż słucham "naprzemiennie")
takiego (nomen omen) walczaka z naszej krainy nieszczęsnej.
Uprzejmie zwracam uwagę na "ficzuringa", brzdąkającego na gitarze, niejaki Steve Hackett - właśnie w podlinkowanym utworze gra. Jak to się robi? Takiego gościa mieć na swojej płycie, to już coś.

cała płyta chyba na dniach lub już?

Adam Szulc napisał: wolę Sławka (Slavica) Kulpowicza:

"Feng Shui" nie ma na tubie ale jest u mnie na półce, to se posłucham. Nie wiem tylko czy obecność licznych instrumentów akustycznych w tle nie wyklucza tej muzyki poza elektroniczny nawias.

Też posiadam - "first pressa", na winylu oczywista.
Jednak moją NajUkochańszą Kulpowicza była i zostanie debiutancka "In/Formation", wydana jako XXXV płyta Klubu Płytowego PSJ, nagrana live, Akwarium, 1981 w trio z Bartkowskim i Szczurkiem. Utwór "Touching" przenosi mnie zawsze w inny wymiar.

IV Symfonia Szostakowicza w wersji London Philharmonic Orchestra pod Bernardem Haitinkiem. Znalazłem fragment na tubie:

a całość trwa ponad 67 minut. To z tego kompleciku:
www.discogs.com/Shostakovich-Concertgebo...nies/release/4600502

Przy okazji poczytałem o tym jak w sowieckiej Rosji państwo dbało o artystów. Sama "Правда" poświęciła kompozytorowi wstępniak pt. "Сумбур вместо музыки", co sprawiło, że ukończona w 1936 r. symfonia miała premierę dopiero w 1961 r. Zarzuty były najpoważniejsze: rasizm, homofobia i antysemityzm formalizm i celowanie w burżuazyjne gusta. Co dowodzi, że jednak żyjemy w lepszych czasach. Dziś Dymitr tylko zostałby wyrzucony z filharmonii i jutuba, wtedy już podobno szykowano nakaz aresztowania z perspektywą co najmniej wycieczki na Sy-Berię. Tyle że oficer NKWD zajmujący się sprawą obywatela Sz. sam został aresztowany, a potem już bezpieka miała ważniejsze sprawy na głowie.

Zdobyłem ostatnio fajny koncert w dts:

Odgrzebałem dziś zespół, o którym kiedyś daaawno dawno temu słyszałem, miałem jakiś przelotny kontakt, ale nie ujął mnie na tyle, żeby trzymać stały kontakt. Mowa o amerykańskim post-rockowym Tortoise. Czy teraz po przesłuchaniu dyskografii jest inaczej? Nie. Ale tu i ówdzie trafiają się kompozycje jakoś tam lepiej "leżące". Może komuś spodoba się więcej, bo kapela jest ciekawa.

Próbka koncertowa


i taka którą bardziej wolę, czylu studyjna.


I jeszcze trochę koncertowego grania.

Odkurzyłem podwójny album Laurie Anderson z 2001 r., nagrany w Nowym Jorku kilka dni po ataku na World Trade Center. Jest opisany w drugiej części tego tekstu:
agreenmanreview.com/music-2/laurie-ander...eptember-19-29-2001/
ale próbek w sieci nie znalazłem. Kiedyś Tymon Tymański w wywiadzie powiedział: "dla mnie muzyka powinna być trochę dziwna". Dziwną muzykę przestał grać już dosyć dawno ale z w. w. opinią zgadzam się jak najbardziej. Muzyka Laurie jest trochę dziwna.

Właściwie to słuchać L. A. już skończyłem, bo teraz brzmi to wspomnienie z czasów młodości chmurnej i durnej:

Już Błażej Pascal odkrył, że człowiek jest myślącą trzciną. Teraz można doprecyzować, że czasami trzciną cukrową i do tego muzykalną. Don Harris, tak jak Krzesimir Dębski, jest bardziej muzykiem niż skrzypkiem. Tyle że zupełnie innym. Powiedziałbym, że Isac Hayes, a w porywach nawet James Brown, skrzypiec.