HFM

Dziś będzie nie tylko o stoliku, bo cała oferta Base jest w pewnym sensie wyjątkowa. W jakim? Pokażcie żonom zdjęcia z tego artykułu i poszukajcie dla porównania innych, typowo audiofilskich mebli, a szybko Wam wytłumaczą, gdzie i co możecie sobie postawić.

Skoro będzie o innych, to dlaczego w tytule figuruje tylko model 6? Bo to historia z życia wzięta.
O wymianie stolików StandArt STO myślałem od dawna. Spełniały swoją funkcję, ale zajmowały za dużo miejsca i utrudniały komunikację. Przez dłuższy czas przeglądałem oferty innych producentów, ale odrzucały mnie skomplikowane konstrukcje z poziomnicami, stabilizatorami, amortyzatorami itp. Wiem, że to działa, ale nie marzyłem o jeszcze większym meblu, przypominającym obstawiony rusztowaniami Pałac Kultury. Doszedłem nawet do wniosku, że kupię stolik w sklepie z meblami kolonialnymi, bo mi się podoba. Lite palisandrowe deski to coś, na co chciałbym patrzeć codziennie.

Proza życia
Base 6 musiała zaprojektować osoba, która często ustawia na nim sprzęt. Powstał z myślą o pracy. Nośność półek wystarcza, żeby na środku umieścić wzmacniacz o masie 70 kg i nie wywołać odkształcenia.
Szerokość użytkowa dolnego blatu pozwala postawić obok siebie trzy elementy o gabarytach okazalszych niż McIntosh MA12000 i nadal zostanie między nimi wystarczająco dużo luzu, by radiatory mogły się chłodzić. Odstęp pomiędzy półką górną a dolną pomieści chyba każdy wzmacniacz, a mimo to wysokość Base 6 jest zbliżona do typowego „cywilnego” stolika. Dzięki ażurowej konstrukcji mebel wydaje się niewielki i nie zagraca wizualnie pokoju.
Jak łatwo wywnioskować z symbolu, na Base 6 można postawić sześć pełnowymiarowych urządzeń. Nawet przy pełnym załadunku dostęp do gniazd pozostanie bajecznie prosty. Z tyłu nie ma pionowych wzmocnień ani nóg, a na środku po bokach dodatkowych szyn. Sprzęt można ustawiać od przodu i od tyłu, bez różnicy. Pod dolną półką pozostało wystarczająco dużo miejsca, aby odkurzyć podłogę. Utrzymanie stolika w czystości również jest łatwe, ponieważ nie ma wielu zakamarków. Lakier jest wystarczająco odporny i nie rysuje się od samego patrzenia. Blaty można czyścić jak w każdym innym meblu.

Na dolnej półce zmieści się porządny system w sześciocyfrowej cenie; na górnej nawet 85-calowy telewizor, choć lepiej go powiesić na ścianie, żeby uniknąć dużej powierzchni odbijającej niemal dokładnie na linii łączącej głośniki.
Base 6 wygląda jak ekskluzywny mebel. Wzornictwo jest proste, projekt – widzicie sami. Nic nie wystaje ani nie zaburza proporcji. Rury maluje się matowym czarnym lakierem, blaty okleja fornirami. W standardowej ofercie przewidziano 15 ich rodzajów, co ułatwia dopasowanie do wnętrza. Są przepiękne i trudno się zdecydować (dla siebie wybrałem palisander). Na żywo wyglądają jeszcze lepiej niż na zdjęciach. Warto tylko wspomnieć o jednym: wysoki połysk jest efektowny, ale w trakcie przestawiania urządzeń można zarysować powierzchnię kantem obudowy; należy więc to robić ostrożnie.
Base ma w ofercie węższy stolik na cztery urządzenia oraz podstawowy – na dwa. Sugeruję jednak skoncentrować się na szerokich półkach, bo mają same zalety. Świetnie wyglądają i dobrze eksponują sprzęt. Poza tym dostęp do gniazd zyskujemy nie tylko z tyłu, ale i od góry – to wielka wygoda.

Ukryte atrakcje
Mimo strawnej powierzchowności stoliki polskiej marki zawierają rozwiązania charakterystyczne dla audiofilskich mebli. Projekt powstawał przez kilka lat, a szczegóły dopracowano na bazie doświadczeń nabywców i sprzedawców w sklepach ze sprzętem hi-fi. Konstrukcja opiera się na wytrzymałym szkielecie z bezszwowych rur. Nie mają one wiele wspólnego z używanymi w instalacjach hydraulicznych. Muszą znosić ogromne obciążenia i nie odkształcać się, stąd ważna jest nie tylko szwedzka stal, z której zostały wykonane, ale i struktura. Są grubościenne, a co za tym idzie – ciężkie; łączą zalety rury i pręta. Cztery nogi wypełnia się olejem tłumiącym drgania i zamyka od góry zaworami. Są szczelne, ale na wszelki wypadek producent nie poleca odwracania stolika do góry nogami ani kładzenia na boku; lepiej transportować go w pionie. Jako ozdobę wykorzystano nakręcane na szczycie duże walcami z chromowanego mosiądzu. Od dołu z kolei należy wkręcić solidne kolce ze stali szlachetnej, które ustawimy na podkładkach dodawanych w komplecie.

Nogi są łączone cieńszymi rurkami, na których kładzie się blaty. W punktach podparcia wystają niewielkie kolce, które trafiają na stalowe podkładki, ukryte we wgłębieniach w spodzie blatu. Same kolce nie są przyspawane, lecz wkręcone w tuleje ze stali o twardości HRC9.
Wybór materiału na półki również był wynikiem prób. W grę wchodziły: kamień, metal, kompozyty oraz lite deski. Najlepsza okazała się sklejka, której arkusze spaja się klejem używanym przez lutników. Materiał cechuje wytrzymałość na odkształcenia i pęknięcia większa niż w przypadku litego drewna i kamienia tej samej grubości.
Gotowe blaty są ciężkie, więc należy je ostrożnie układać na kolcach. Czynność ułatwiają łukowate wycięcia. Wszystkie półki można wypoziomować osobno, ustawiając od spodu wysokość każdego kolca kluczem imbusowym. Można również wypoziomować całość, ponieważ dolne kolce są regulowane.
Poza ofertą standardową Base realizuje zamówienia specjalne, umożliwiające zmianę wymiarów i liczby półek. Gotowe projekty są jednak tak zwymiarowane, że o ile naprawdę nie jest to konieczne, lepiej nie kombinować. Na Base 6 – o czym już wspominałem – postawimy trzy urządzenia o szerokości 50 cm każde i jeszcze zostaną sensowne odstępy.

Opcja kwarcowa
Jako wyposażenie dodatkowe producent oferuje specjalną wersję z podstawami kwarcowymi. Wygląda to tak, że w blacie wycina się prostokąt z dodatkowo wzmocnioną podstawą. Tak powstałe zagłębienie wypełnia się ziarnami kryształu górskiego i przykrywa dodatkową półką; w standardzie czarną. Kryształki pochłaniają wibracje i odczuwalnie wpływają na brzmienie, zwłaszcza źródeł – dobrą robotę zrobią z CD, a jeszcze lepszą z gramofonem. To dość droga impreza, bo jedna taka wstawka kosztuje 990 zł. Na szczęście można na niej poprzestać i nie płacić za upgrade całego stolika. Mimo świadomości, że to opcja lepsza dla ucha, pozostałem przy wyposażeniu bez kwarcu. Duże powierzchnie z wyrazistymi słojami to coś, z czego nie chciałem rezygnować.

Działanie
Każdy, kto miał do czynienia z dobrze wykonanymi podstawkami, szafkami i platformami, wie, że działają. Poprawia się wiele aspektów brzmienia. Może nie jest to postęp porównywalny ze zmianą kolumn czy wzmacniacza, ale zauważalny. Przejawia się zwłaszcza w precyzji i szczegółowości brzmienia, ostrości lokalizacji źródeł i kontroli basu. Pod tym względem Base proponuje poziom zbliżony do wyspecjalizowanej konkurencji. Ceny ma albo podobne, albo oferta wypada korzystniej, natomiast prezencja jest – powiedzmy sobie szczerze – unikalna.
Dalsza ocena jest zbędna. Modelu Base 6 używam od roku i traktuję jako docelowy element systemu.

Konkluzja
Moi goście przeważnie kompletnie nie interesują się sprzętem grającym; zwykle go po prostu nie zauważają. Tymczasem kilku, głównie kobiety, zdążyło już skomplementować stolik: „Jaki elegancki i porządny. Gdzie go kupiłeś?”. Czy potrzebujecie jeszcze jakichś rekomendacji?

Czym się różnią stoliki?
Producenci audiofilskich stolików stosują rozmaite rozwiązania techniczne, mające na celu wygaszanie wibracji, wzajemną separację platform czy izolację od drgań podłoża. Inwencja projektantów jest nieograniczona, ale wszystkie meble łączy jedna cecha: otwarta konstrukcja bez ścian. Typowa szafka RTV ma pełne boki i tył oraz nierzadko szklane drzwiczki – jest zamkniętym prostopadłościanem.
Stolik audiofilski wygląda inaczej z dwóch przyczyn. Pierwsza wydaje się oczywista: urządzenia hi-fi się nagrzewają i do schłodzenia wymagają swobodnego przepływu powietrza. Bliskie ścianki mebla nie są dobrym sąsiadem radiatorów.
Druga jest mniej znana. Pełne ścianki i tył to duże powierzchnie odbijające dźwięk. Stolik ustawia się najczęściej w newralgicznym miejscu – pośrodku bazy, pomiędzy głośnikami. W dodatku zwykle blisko tylnej ściany, co może generować trudne do przewidzenia rezonanse. Ze względu na rodzaj konstrukcji kolumny mogą potęgować niepożądane zjawiska akustyczne: bas-refleks skierowany do tyłu albo do dołu to pierwszy „wzbudzacz”. Jeszcze lepszym są woofery zamontowane po bokach.

Pomiędzy kolumnami buduje się obraz sceny stereo. Nietrudno sobie wyobrazić, jak szkodzi propagacji fal duży zamknięty mebel na samym środku. Wiele osób poprawia akustykę pokoju odsłuchowego – stawia w nim najróżniejsze ustroje, pułapki basowe, absorbery i dyfuzory. Tymczasem na samym początku warto się przyjrzeć, czy w krytycznym miejscu nie mamy wielkiego reflektora lub rezonatora akustycznego.
Specjalistyczny stolik sprzętowi grającemu szkodzi mniej, choć i on z punktu widzenia akustyki pozostaje kompromisem. Bezkompromisowe pod tym względem są platformy ustawiane na podłodze. Niestety, zajmują więcej miejsca i są niewygodne – można się potknąć o wzmacniacz lub rozdeptać gramofon. Jeżeli jednak dysponujemy osobnym pokojem do słuchania, warto je rozważyć. Base również proponuje platformy pod sprzęt i pod kolumny, z kwarcowym wkładem. Urządzenie stawiamy na górnym blacie – drewnianej płytce, która „pływa” na grubych ziarnach kryształu górskiego.

Producent zapewnia, że „mikrodrgania pochodzące od sprzętu (głośniki, transformatory i inne części elektroniczne) są pochłaniane i zamieniane na energię cieplną przez kryształki, w czym pomagają dodatkowo nieregularne kształty i zróżnicowana wielkość. Konstrukcja redukuje wibracje w obu kierunkach – zarówno generowane przez sprzęt, jak i pochodzące z otoczenia”.
Na tej samej recepcie oparto podstawy pod kolumny. Kilkanaście modeli przeznaczono specjalnie do kolumn Dynaudio i Avantgarde Acoustic. 

Maciej Stryjecki
Źródło: HFM 12/2022