HFM

Z czasów prowadzenia wytwórni płytowej pozostało mi sporo wspomnień, z których mogłaby powstać skandalizująca książka. Nie powstanie, bo wielu artystów zapewne bym obraził i zapewnił sobie regularne wycieczki do sądów. Kilku odwrotnie – odzyskałoby opinię zwyczajnie dobrych ludzi. Wiele mitów by upadło, nie wyłączając wyobrażenia duszy artysty.

Telewizja to zło. Pierze mózgi, łamie kręgosłupy i wywołuje nudności. Dlatego niektórzy wyrzucają z domu ekran i stawiają w jego miejscu akwarium. Ja się do nich nie zaliczam.

„Muzyka jest językiem, ale i język niesie własną muzykę. W czasie obecnej Warszawskiej Jesieni oba te żywioły będą przeplatać się na rożne sposoby. Będzie więc na Festiwalu o słowie wtopionym w muzykę i muzyce wtopionej w słowo. O języku muzyki i muzyce języka. O muzyki i języka elementach wspólnych. O podobieństwach strukturalnych, gramatyce muzyki i architekturze tekstu. A także o podobieństwie funkcji: muzyki i języka roli informacyjnej, komunikacyjnej – również w środkach przekazu, «mowie» w perspektywie społecznej” – tak o temacie przewodnim 63. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień mówił jego dyrektor, kompozytor Jerzy Kornowicz. I trzeba przyznać, że takie ujęcie okazało się owocne artystycznie, odkrywcze, a niekiedy nawet fascynujące.

Wakacje w tym roku trwały dłużej. Nie powiem, że mi się to nie podobało, bo przez dwa miesiące mogłem się moczyć w basenie, pożerać kiełbaski z ogniska, obcować z naturą i fotelem, pochłaniając kolejne seriale, na które wcześniej nie miałem czasu.

Nagranie orkiestry symfonicznej to jedna z najcięższych prób dla sprzętu odtwarzającego. Czego tam nie ma!