Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus
/Anna Duczmal-Mróz
DUX 2018
Mieczysław Wajnberg należy do artystów, których ojczyzną jest ich własna twórczość. To muzyka pomagała budować tożsamość polskiego Żyda, który po wybuchu II wojny światowej znalazł się na terenie ZSRR i tam już pozostał. Muzyka stała się jego intymnym dziennikiem, sposobem na opanowanie potoku uczuć. Język kompozytorski Wajnberga zawsze czerpał z bogactwa stylistyki XIX i XX wieku i był narzędziem wyrażania myśli i emocji, a nie celem samym w sobie. Dowodzą tego utwory wybrane na przedstawiany tu album: koncert fletowy z 1961 roku oraz I i III symfonia kameralna (1987 i 1990). W dziełach Wajnberga, mimo że kolejne numerowane segmenty struktury noszą tradycyjne nazwy-oznaczenia tempa, jak Allegro, Lento czy Adagio, poszczególne części zaskakują niejednolitością charakteru. W pastoralnym pejzażu czai się żniwiarz śmierci (cz. I symfonii I), beztroska sowizdrzalska wesołość okazuje się rozgorączkowana, chora, brudnoszara pod pstrokatym kaftanem (cz. IV symfonii I; cz. I symfonii III). Jeśli już niemrawy, ospały bohater muzycznej narracji ożywa, podnosi głowę i zaczyna pląsać, to jego taniec wydaje się po prostu chaotycznymi podrygami w agonii (cz. III koncertu fletowego – zachwycające solo Łukasza Długosza; cz. IV symfonii III). To sonorystyczny obraz obumarłego świata, namalowany przez obumierającego obserwatora. Trudne piękno wydobyte we wrażliwej, precyzyjnej interpretacji poznańskich kameralistów.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 07-08/2019
Radom Chamber Orchestra/Jan Jakub Bokun
JBRecords 2018
Międzynarodowy Festiwal Klarnetowy „Clarimania” jest organizowany od roku 2002. W 2018 odbył się we Wrocławiu, a nagrania z koncertu inauguracyjnego ukazały się właśnie na płycie. Na sześć zaprezentowanych wówczas utworów (nie tylko klarnetowych) aż cztery miały prawykonania – i od razu doczekały się prapremiery fonograficznej pod wspólnym mianownikiem „nowy romantyzm”. Niemal wszystkie dzieła wyszły spod pióra polskich kompozytorów. Łukasz Woś (ur. 1967) jest autorem kompozycji na saksofon altowy i orkiestrę smyczkową: „Poemat”, „Nokturn”, „Ballada i rondo”. To muzyka natchniona soundtrackami Ennia Morricone i poetyką Debussy’ego. Śpiewne tematy na tle pastelowych pejzaży. W trzecim z utworów pojawiają się skoczne rytmy i fragmenty wirtuozerskie. W błyskotliwej interpretacji Magdaleny Jakubskiej-Szymiec i kantyleny, i rozpędzone pasaże brzmią wybornie. W „Concerto Elima” Beniamina Baczewskiego (ur. 1991) na pięć klarnetów zwraca uwagę brawurowe użycie rytmu popularnego kiedyś tańca beguine. W koncercie Dawida Pajdzika (ur. 1984) na altówkę i klarnet słychać inspiracje rodzimym folklorem; tu także dominuje żywioł rytmu. Koncert Czecha Aleša Pavlorka na cztery klarnety i fortepian budzi skojarzenia z Gershwinem (rozmach wielkomiejskiej „Błękitnej rapsodii”) i Ravelem – w finale pobrzmiewa strawestowana końcówka „Bolera”. Niezły pomysł.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 07-08/2019
Anna Miernik - My Polish Reflection
- Kategoria: Klasyka
DUX 2018
Anna Miernik, absolwentka krakowskiej Akademii Muzycznej (2013), przedmiotem swoich zainteresowań uczyniła fortepianową muzykę polską, a celem działalności – propagowanie tej muzyki na wszystkich kontynentach (dotychczas występowała w ponad 30 krajach). Chętnie sięga po dzieła mało znane lub rzadziej wykonywane. Jako pierwsza pianistka w dziejach nagrała pieśni Feliksa Nowowiejskiego (wraz z tenorem Rafałem Żurakowskim). Album o wieloznacznym tytule „My Polish Reflection” zawiera utwory z lat 1833-2018, od Chopina do Michała Papary (ur. 1984). Godzinny recital ułożono w przewrotny sposób: dwa najdłuższe utwory, czyli niezbyt popularne „Variations brillantes” B-dur Chopina i „Sonatina transatlantycka” Aleksandra Tansmana, okalają zestaw typowych bisów, czyli efektownych, melodyjnych miniatur. Słyszymy m.in. „Idyllę” Romana Statkowskiego i „Pieśń miłosną” Zygmunta Stojowskiego, oprócz kompozycji Szymanowskiego, Nowowiejskiego, Paderewskiego, Ignacego Friedmana i Maurycego Moszkowskiego. Miernik świetnie się czuje w tym repertuarze – gra błyskotliwie, krągłą frazą, wydobywając element popisowy (tkwiący np. w „Kaprysie hiszpańskim” Moszkowskiego) i taneczność niektórych dzieł. Potrafi także sugestywnie oddać zarówno melancholijną przestrzeń Etiudy b-moll Szymanowskiego, jak i energię muzyki Tansmana. W dziele-bonusie, czyli kompozycji Papary, pianistka śmiało poddaje instrument i technikę gry eksperymentom dźwiękowym (klastery deską przyciskaną do całej klawiatury). Ciekawa wisienka na torcie.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 07-08/2019
Alessandro Stradella - Il Trespolo tutore
- Kategoria: Klasyka
Andrea de Carlo/Paweł Paszta
DUX 2018 (nagr. DVD)
Kiedy jednym przedsięwzięciem zostają osiągnięte trzy cele – edukacyjny, poznawczy i artystyczny – serce rośnie i dusza śpiewa. Oto ukazało się nagranie DVD pierwszego od czasu premiery w 1679 roku wystawienia opery Alessandra Stradelli (1639-82) „Il Trespolo tutore”. Wykonanie bardzo dobre, inscenizacja bardzo ciekawa – a spektakl zrealizowano głównie siłami studentów-dyplomantów stołecznych uczelni: Uniwersytetu Muzycznego, Akademii Teatralnej i Akademii Sztuk Pięknych. Wspólne przedstawienia tych uczelni mają zwykle charakter efemeryczny i są skierowane do społeczności akademickiej i kręgu znajomych. Tym razem postarano się nie tylko o profesjonalną rejestrację, lecz także oficjalne wydanie i dystrybucję albumu. Dzięki napisom (polskim i angielskim) opowieść o przemyślnych miłosnych intrygach, pełna zjadliwego, ostrego obyczajowo humoru, staje się zrozumiała. Dzięki zadziwiająco dojrzałym kreacjom wokalno- -aktorskim (subiektywne wyróżnienie dla Magdaleny Pikuły i Rafała Tomkiewicza) oraz finezyjnie poprowadzonej orkiestrze instrumentów dawnych (brawo Andrea de Carlo), Stradella odsłania przed melomanami oblicze jednego z największych kompozytorów epoki. Uwięzione w kostiumach deformujących figurę, a czasem i płeć, postacie początkowo budzą śmiech. W miarę jednak rozwoju akcji zdzierają z siebie kolejne warstwy przebrania, aż w finale stają obnażone do trykotów na pustym zasceniu. Mądry reżyser Paweł Paszta pozwala przemówić mądrości opery.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 06/2019
Wiwat Rzeczpospolita!
- Kategoria: Klasyka
Schola Gregoriana Silesiensis
Chór Sarmacki im. Gorczyckiego
Trombastic/Robert Pożarski
DUX 2018
Nieraz na tych łamach z podziwem recenzowaliśmy nagrania Jordiego Savalla, który z dawnych utworów, wyszperanych w bibliotekach, oraz z fragmentów dokumentów i dzieł literackich zestawiał scenariusze opowieści o wydarzeniach historycznych i ich bohaterach. W polskiej fonografii ostatniej dekady pojawiło się kilka przedsięwzięć zainspirowanych przykładem katalońskiego maestra. Do najbardziej udanych należy zaliczyć płytę „Wiwat Rzeczpospolita!”, zrealizowaną przez połączone siły wokalno-instrumentalne trzech zespołów pod przewodnictwem Roberta Pożarskiego. Program albumu to, według słów Pożarskiego, „fantazja na temat mszy dziękczynnej” za podpisanie Traktatu Unii Lubelskiej, która mogła zostać odprawiona w roku 1569 w refektarzu klasztoru dominikanów w Lublinie. Po intradzie (cztery puzony i kornet) następuje laudacja na cześć króla Zygmunta Starego (kantor), a potem – śpiewana liturgia, hymn „Wesel się, polska korono” Mikołaja z Krakowa i pieśń „Jeśli greccy Hektorowie” Krzysztofa Klabona (o hetmanie Janie Zamoyskim). Materiał muzyczny mszy zaczerpnięto głównie z „Missa Te Deum” Krzysztofa Borka i tabulatury Jana z Lublina. Tej płyty świetnie się słucha. „Kyrie” i „Gloria” brzmią rewelacyjnie; podobnie jak natchnione czytania z Ewangelii, śpiewane tzw. tonem dominikańskim. Jak widać, a raczej: słychać, wzmożenie patriotyczno-religijne może wydać znakomity artystycznie owoc. Radujmy się.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 06/2019
PROJEKT „MONIUSZKO-PIEŚNI” vol.4 Ballady
- Kategoria: Klasyka
wyd.„Pawlik Relations” 2019
wyk.; Wanda Franek - mezzosopran
Elwira Janasik - mezzosopran
Karolina Róża Kowalczyk - sopran
Jerzy Butryn - bas-baryton
Łukasz Karauda - bas-baryton
Andrzej Lenart - baryton
Jolanta Pszczółkowska -Pawlik - fortepian
Płyta „Moniuszko-Pieśni” vol.4 Ballady w wykonaniu sześciorga najwybitniejszych polskich śpiewaków młodego pokolenia z udziałem pianistki Jolanty Pszczółkowskiej- Pawlik jest kontynuacją cyklu zapoczątkowanego trzema płytami „Moniuszko-Pieśni” vol.1 (2014),
„Moniuszko-Pieśni” vol.2 (2016) oraz „Moniuszko-Pieśni” vol.3 (2019).
Wspomniane płyty powstały z inicjatywy Jolanty Pszczółkowskiej-Pawlik – pianistki, kameralistki, menadżera kultury oraz producentki płyt (w tym nagrodzonej Grammy Award „Night in Calisia).
Na płycie Moniuszko-Pieśni vol.4 znalazł się komplet siedmiu ballad na głos i fortepian.
5 ballad do poezji Adama Mickiewicza: Powrót taty, Świtezianka, Czaty, Trzech budrysów, Rybka
a także dwie ballady -Magda karczmarka do poezji Ludwika Sztyrmera oraz ballada szwedzka Książę Magnus i Trolla .
Propozycja dla miłośników polskiej poezji romantycznej oraz dla wielbicieli genialnych fraz moniuszkowskich z jego „Śpiewników domowych w pełnej ekspresji i młodzieńczej pasji interpretacji. Większość utworów na płycie to nagrania unikatowe.