HFM

DUX 2020

 

Muzyka:
Realizacja: 

 Według Henriego Bergsona rozwojem świata kieruje „élan vital”, czyli pęd życiowy – źródło energii twórczej istot żywych. Biografia ojca słynnego filozofa dowodzi istnienia takiej siły. Michał Bergson (1820- -1898), pochodzący z jednej z najbogatszych warszawskich rodzin żydowskich, gry na fortepianie uczył się u Chopina w Paryżu, a kompozycji – u Rungenhagena w Berlinie. Był dyrektorem konserwatorium w Genewie. Wykonywał własne utwory fortepianowe na estradach europejskich. Dwa wystawienia (w Livorno i Hamburgu) miała opera „Luisa di Montfort”. Niestety, jego duże dzieła orkiestrowe nie zagościły w ówczesnym krajowym życiu muzycznym. Dziś Michał Bergson jest znany głównie muzykologom. I oto brytyjski pianista Jonathan Plowright znalazł w antykwariacie w Londynie manuskrypt Koncertu fortepianowego Bergsona. Filharmonia Poznańska kupiła rękopis. We francuskiej Bibliotece Narodowej odgrzebano partyturę wspomnianej opery; nuty opracowano. Filharmonicy z Poznania pod batutą Borowicza dokonali pierwszego w dziejach nagrania Koncertu (z płomiennym, acz eleganckim Plowrightem) i fragmentu opery – błyskotliwej klarnetowej transkrypcji jednej z arii (brawurowy Jakub Drygas). Plowright zarejestrował też kilka mazurków i „Polonez bohaterski”. Efektowny finał albumu to rondo- walc „Il Ritorno” na sopran i orkiestrę. To muzyka, która naturalnie wyrasta z Chopina, lecz idzie pięknie swoją drogą; pełna emocji, melodyjna, kunsztowna. Ważne odkrycie, olśnienie, wydarzenie.

Hanna Milewska

 

 

 

Anaklasis 2020

 

Muzyka:
Realizacja: 

„Płyta «Between Paths» jest wynikiem moich kilkuletnich poszukiwań i badań nad polską solową literaturą, powstałą na przestrzeni ostatnich kilku lat. Motywacją do podjęcia tego typu działań było rozpoczęcie studiów doktoranckich na Akademii Muzycznej w Krakowie. Zdobyta wiedza oraz aktywna praca z kompozytorami umożliwiła mi zgromadzenie wartościowego materiału, w postaci siedmiu kompozycji na akordeon lub z towarzyszeniem mediów elektronicznych, które ukazują akordeon w nowym, świeżym, często nieznanym dotąd obliczu” – pisze w książeczce Wiesław Ochwat. „Between Paths” („Między ścieżkami”) to tytuł symboliczny. Ścieżki to dwie pionowe klawiatury guzikowe akordeonu, a pomiędzy nimi znajduje się miech – płuca instrumentu i zastępcze płuca akordeonisty. Gospodarownie powietrzem decyduje o frazowaniu, dynamice, artykulacji, akcentach; miech jest narratorem i bohaterem muzycznych opowieści. Ochwat wybrał utwory z lat 2008-2017; ich najmłodsi autorzy – Przemysław Scheller i Piotr Peszat (ur. 1990) – są jego rówieśnikami. Niewiele starsi są Maciej Zimka, Artur Zagajewski, Paweł Janas czy Wojciech Blecharz; Krzysztof Olczak d r(ur. 1956) jest tu seniorem. W tych dziełach cytaty z muzyki dawnej (Olczak) sąsiadują z cytatami z wywiadu Sachy Barona z Donaldem Trumpem (oczywiście Peszat; wersja wideo tej kompozycji jest dostępna w sieci); ćwierćtony (Peszat) nie szokują na tle brzmień „garmoszkowych” (Scheller). Ochwat wspaniale ogarnia to niejednorodne uniwersum. To idealny gospodarz miecha i przewodnik po guzikowych ścieżkach.

Hanna Milewska

 

 

 

DUX 2020

 

Muzyka:
Realizacja: 

Kwartet smyczkowy jako gatunek kompozycji kameralnych rozwijał się nieustająco w rodzimej muzyce XIX i początków XX wieku. Kwartetowy dorobek cieszy się rosnącym zainteresowaniem współczesnych wykonawców. „Wskrzeszenia” przybierają również formę prapremier fonograficznych, nierzadko wspieranych przez specjalne dotacje. Z taką premierą mamy do czynienia w przypadku albumu Kwartetu Camerata. Szacowna czwórka instrumentalistów sięgnęła po dzieła Witolda Maliszewskiego (1873-1939) i Romana Statkowskiego (1859- -1925). Spośród trzech kwartetów smyczkowych pierwszego z autorów wybrano II, skomponowany w 1904 roku. Z sześciu (w tym trzech zachowanych) drugiego na płytę trafił IV, napisany około roku 1914. Twórcy obu kwartetów nie ekscytowali się nowymi prądami w muzyce europejskiej. Ze wszystkich „-izmów” najbliższy był im klasycyzm, i to nawet nie neoklasycyzm. Maliszewski sformułował to następująco: „W muzyce szukam treści ujętej w wyraźną, jasną i zwięzłą formę. Dlatego zawsze pozostaję zwolennikiem form klasycznych”. Dzieła Maliszewskiego i Statkowskiego, korzystające ze sprawdzonej konstrukcji i wypróbowanych sposobów kształtowania materii dźwiękowej, są jednak przykładem muzyki żywej, pomysłowej, barwnej, radosnej częściej niż smętnej i jasnej częściej niż ciemnej. Śledzenie słuchem rozwoju akcji może wprawić w dobry nastrój i „ustawić” dzień, zwłaszcza gdy słychać, że i znakomitym wykonawcom kontakt z ponadstuletnimi kwartetami sprawia przyjemność. n

Hanna Milewska

 

 

 

DUX 2020

 

Muzyka:
Realizacja: 

„Płyta «Between Paths» jest wynikiem moich kilkuletnich poszukiwań i badań nad polską solową literaturą, powstałą na przestrzeni ostatnich kilku lat. Motywacją do podjęcia tego typu działań było rozpoczęcie studiów doktoranckich na Akademii Muzycznej w Krakowie. Zdobyta wiedza oraz aktywna praca z kompozytorami umożliwiła mi zgromadzenie wartościowego materiału, w postaci siedmiu kompozycji na akordeon lub z towarzyszeniem mediów elektronicznych, które ukazują akordeon w nowym, świeżym, często nieznanym dotąd obliczu” – pisze w książeczce Wiesław Ochwat. „Between Paths” („Między ścieżkami”) to tytuł symboliczny. Ścieżki to dwie pionowe klawiatury guzikowe akordeonu, a pomiędzy nimi znajduje się miech – płuca instrumentu i zastępcze płuca akordeonisty. Gospodarownie powietrzem decyduje o frazowaniu, dynamice, artykulacji, akcentach; miech jest narratorem i bohaterem muzycznych opowieści. Ochwat wybrał utwory z lat 2008-2017; ich najmłodsi autorzy – Przemysław Scheller i Piotr Peszat (ur. 1990) – są jego rówieśnikami. Niewiele starsi są Maciej Zimka, Artur Zagajewski, Paweł Janas czy Wojciech Blecharz; Krzysztof Olczak d r(ur. 1956) jest tu seniorem. W tych dziełach cytaty z muzyki dawnej (Olczak) sąsiadują z cytatami z wywiadu Sachy Barona z Donaldem Trumpem (oczywiście Peszat; wersja wideo tej kompozycji jest dostępna w sieci); ćwierćtony (Peszat) nie szokują na tle brzmień „garmoszkowych” (Scheller). Ochwat wspaniale ogarnia to niejednorodne uniwersum. To idealny gospodarz miecha i przewodnik po guzikowych ścieżkach.

Hanna Milewska

 

 

 

DUX 2019

Recenzja w numerze: 7-8/2020

Nagroda za konsekwentne wychodzenie z artystycznej strefy komfortu, odważne poszukiwania repertuarowe, podejmowanie ryzyka przecierania nowych szlaków. Za perfekcję intonacji, dykcji i emisji
w wielu językach.Za prawykonania świetnych nowych utworów (Tabakiernik, Blecharz, Kościów) i za przypominanie twórczości ojców muzyki współczesnej (Penderecki, Lutosławski).
Grupa proMODERN jest teatrem głosów i głosem „wystawia” minispektakle o przygodach ludzi wrażliwych w niepewnym świecie.
Brawo!