HFM

O tym, że wzmacniacze lampowe trzymają się mocno, nikogo nie trzeba przekonywać. Wystarczy odwiedzić kilka specjalistycznych sklepów ze sprzętem hi-fi lub przejrzeć relacje z którejkolwiek z branżowych wystaw. Dotyczy to każdego przedziału cenowego, od urządzeń za grosik, po high-endowe monstra.

W świetle powyższego można powziąć podejrzenia, że obiekt dzisiejszego testu wypłynął na fali mody na analogowe brzmienie. Prawda jest jednak inna.
Chińska firma Foshan Chancheng Yaqin Sound jest obecna na rynku od początku ubiegłej dekady i niemal wszystkie urządzenia grające, które opuszczają jej mury, powstają w technice lampowej, nie wyłączając odtwarzaczy CD. Produkcja odbywa się ręcznie, w warunkach niemal rzemieślniczych, a zakład Yaqina nie ma nic wspólnego ze sterylnymi, zalanymi światłem jarzeniowym halami, pełnymi anonimowych techników w białych czepkach i maseczkach.
Elektronikę Yaqina wyróżnia charakterystyczne wzornictwo, dalekie od europejskiej powściągliwości. Urządzenia są masywne, okazałe i na pierwszy rzut oka powinny kosztować ze dwa razy więcej, niż wynosi ich cena katalogowa. Co ciekawe, po bliższym poznaniu wrażenia te się potwierdzają.

Boulder, Colorado, USA. Miasto liczące około 100 tys. mieszkańców. Mniej więcej tyle co Kalisz, Grudziądz czy pół Radomia. W Stanach miast o zbliżonej populacji jest ponad 50, a większych – jakieś ćwierć tysiąca więcej. Po co te statystyki? No cóż, może okażą się intrygujące przy ewentualnym wskazywaniu stolicy światowego hi-endu?

Polscy audiofile doskonale znają nazwy takich firm, jak PS Audio, Ayre czy Avalon. Sprawdźcie teraz ich adresy. Boulder, Colorado, USA.

To nie jest mój pierwszy kontakt z Micromegą. Francuska marka była aktywna już we wczesnych latach 90. Słynęła z odtwarzaczy CD, które – pomimo umiarkowanych cen – jakością brzmienia goniły do pudła znacznie droższe konstrukcje konkurencji. Najpierw używałem Stage’a 4, później przesiadłem się na „szóstkę”. Pięknie to grało…

W pewnych zakresach Stage 6 starał się nawet konkurować ze źródłami dzielonymi (transport/przetwornik) i byłoby to wymarzone narzędzie dla recenzenta, gdyby nie jego… kaprysy. Odtwarzacz się wieszał, zacinał i wyłączał. Przeważnie pomagał reset. Czasem jednak potrzebna była ingerencja serwisu. Mimo tych niedogodności posiadaczy Micromegi darzono swoistym respektem. W audiofilskich kręgach uważano ich za ludzi, którzy, świadomie godząc się na niewygody, cieszą się brzmieniem na granicy hi-endu.

W zgrzebnych czasach PRL-u ludzie majętni często tynkowali swoje wille na szaroburo, żeby nie prowokować czujnych przedstawicieli władzy ludowej. Za smutnymi, obskurnymi fasadami kryły się nierzadko eleganckie salony i kipiące luksusem wnętrza. Ale zaraz – luksus ukryty za szarą fasadą? Toż to Naim, jak żywy!

Pamiętam, że kiedy dawno temu zobaczyłem urządzenia Naima na zdjęciach, nie mogłem wyjść z podziwu, że komuś mogą się podobać te zgrzebne pudełka w kolorze późnojesiennej depresji. Wyglądały wręcz odpychająco, jak zrobione z taniego plastiku. Teraz, kiedy postawiłem na półce nasz testowy tandem, po raz kolejny nie mogłem wyjść z podziwu. Różnica między tym, co widać na zdjęciach, a tym, co oglądamy na żywo, jest powalająca.

W trakcie jednej z konferencji biznesowych w Sejmie miałem okazję poznać historie kilku ludzi z czołówki krajowej listy Forbesa. I chociaż każdy reprezentował inną branżę, łączyło ich jedno – pasja i miłość do tego, co robią. Wytłumaczenie jest proste: jeśli nie prowadzisz firmy z zaangażowaniem, to zawsze przegrasz w konkurencji z kimś, kto robi to samo, tyle że jest to sensem jego zawodowego życia.


Biorąc pod uwagę powyższe, Rogue Audio, za sprawą Marka O’Briana, od początku było skazane na sukces. Mark już od dzieciństwa interesował się elektroniką, która stała się jego hobby. Chociaż po ukończeniu Cal Poly (California Polytechnic State University) z dyplomem fizyka zajął się projektowaniem systemów laserowych, to w domowym zaciszu „bawił się” konstruowaniem głośników, a później wzmacniaczy. Doświadczenie szlifował w laboratoriach Bella. Po pewnym czasie w głowie młodego inżyniera zaświtał pomysł założenia własnej firmy i połączenia zainteresowań z zarabianiem pieniędzy. Jednak zamiast iść na całość i ryzykować pożarcie przez branżę, wrócił do szkoły i ukończył MBA. Teraz już nic nie mogło powstrzymać założenia Rogue Audio.