HFM

Mówi się, że recenzenci hi-fi to osobnicy wyjątkowo zblazowani. Przerzucili w życiu takie tony sprzętu, że nic już nie jest w stanie wzbudzić ich większych emocji. Moje zblazowanie jest chyba mniejsze, bo na dźwięk słowa „Moon” reaguję zwykle jak wygłodniały kot na odgłos otwieranej lodówki.

Nie wyobrażam sobie, żeby muzyka odtwarzana za pośrednictwem sprzętu Moona mogła pozostawić kogokolwiek obojętnym. No chyba, że mówimy o ludziach całkowicie niewrażliwych na dźwięki, którym jest wszystko jedno, czego i na czym słuchają.

Prezentacja Luxmana na Audio Show 2019 bardzo się udała. Zestaw z Elakiem wyróżniłem we wstępniaku („HFiM” 12/2019) jako jedną z kilku najlepszych konfiguracji, a wszystkich było przecież ponad 200.

Integry Luxmana występują w dwóch odmianach. Jedna ma wskaźniki  podświetlone błękitem i pracuje w klasie AB; druga – bursztynem i działa w klasie A. Ten test powinien Wam pomóc w wyborze. Tym bardziej, że opisywane w nim modele są najtańszymi w swoich kategoriach. Różnica w cenach jest wyraźna, ale promocje i inne zawirowania mogą ją zniwelować.

Władza budzi emocje. Władza absolutna budzi przerażenie. Stanowi zagrożenie dla wolności jednostki. Rodzi niesprawiedliwość i wyzysk. Hamuje rozwój; cenzuruje myśli. Nikt nie chce władzy absolutnej podlegać, ale niejeden chciałby ją mieć. Czy jest jakiś sprzeciw?

Firma Mark Levinson istnieje od 1973 roku i zbliża się do półwiecza działalności. Jednak jej założyciel projektował sprzęt elektroniczny już wcześniej – był to np. mikser dźwięku na festiwal Woodstock. Jego autorskie komponenty współtworzyły zjawisko światowego hi-endu. Mocna marka przetrwała kolejne zmiany właścicieli, a obecnie należy do koncernu Harmana.

Aktualną ofertę Marka Levinsona tworzą dwie serie – topowa 500 i niższa 5000. Do tej ostatniej należą między innymi dwa wzmacniacze zintegrowane, różniące się głównie funkcjonalnością. Testowany dziś No. 5802 został wyposażony jedynie w wejścia cyfrowe, zaś No. 5805 – dodatkowo w analogowe, w tym phono.

Obelisk to poprawiona wersja wzmacniacza zintegrowanego ION Systems z połowy lat 80. XX wieku. Z zewnątrz wygląda, jakby przeleżała kilka dekad w pudle na strychu. Czy coś takiego może konkurować z technologią sięgającą gwiazd?

Z gwiazdami nie do końca wyszło, bo w latach 80. wydawało się, że po 2020 będziemy latać na Marsa. Tymczasem jak jest, każdy widzi. Co do wzmacniaczy, to literatura science-fiction nieszczególnie się nimi zajmowała. Może dlatego zabrakło przełomowych wizji, a rozwiązania z lat 80., a nawet 50. ubiegłego stulecia pozostają zaskakująco świeże. „Stary projekt” oznacza nierzadko porządne zasilanie i unikanie głębokich oszczędności, a niewielkie manufaktury, hołdujące tradycji, pozostają krwioobiegiem „prawdziwego” hi-fi.