HFM

Smakowanie brzmienia japońskich wzmacniaczy Accuphase to jedno z moich ulubionych zajęć recenzenckich. Zwykłem to czynić niespiesznie, metodycznie i do ostatniej kosteczki. Tym razem moją ofiarą padła stereofoniczna końcówka mocy P-7300.

Rogue Audio to ambitna amerykańska firma, która koncentruje się na budowaniu urządzeń lampowych, ewentualnie hybrydowych. Mimo przyjęcia łobuzerskiej nazwy oraz logo smutnego kruka, w swoich deklaracjach nawiązuje do wyższych wartości, wśród których identyfikuję imperatyw kategoryczny Kanta. Otóż samonakazuje sobie nie projektować wzmacniaczy, których jej konstruktorzy sami by nie kupili. Proste? Tak. A ile można mieć wzmacniaczy?

Niewielu producentów sprzętu hi-fi sprzedaje ten sam model przez wiele lat. Większe zainteresowanie klienta wzbudzają zazwyczaj nowości. Trzeba mieć odwagę i być pewnym własnej racji, aby iść pod prąd. Właściciel niemieckiej firmy ASR, Friedrich Schäfer, należy właśnie do takich wizjonerów. Wzmacniacz pod nazwą Emitter oferuje od 1982, a Emitter II – od 1991 roku.

Emitter I i Emitter II pozostają w katalogu do dziś. Oprócz nich znajdziemy tam jeszcze tylko przedwzmacniacze phono. Ale aby temu ekstremalnemu tradycjonalizmowi spuścić nieco powietrza, dodajmy, że każdy z Emitterów występuje aktualnie w trzech wersjach podstawowych (w dodatku można zamówić opcję niestandardową, z wybranymi przez siebie modułami), a po drodze, od lat 80. i 90. XX wieku, urządzenia przechodziły gruntowne „remonty” wewnętrzne. Zainteresowanych szczegółami odsyłam na stronę www ASR-a.

W połowie lat 90. XX wieku nikt nie traktował wzmacniacza zintegrowanego jak rasowego urządzenia klasy high-end. Sprawa była prosta: chcesz mieć dobre waty, zainwestuj w dzielonkę. Integra to rozwiązanie dla niezbyt zamożnych albo początkujących.

Nawet wielkie koncerny, chcąc pokazać coś prestiżowego, decydowały się na zestawienia dzielone. Trudno powiedzieć, kto zmienił to podejście. Wiele wskazuje na Gryphona i jego pierwszy zintegrowany model Tabu. Mógł to być także McIntosh, chociaż MA6850 pojawił się później. W każdym razie przez uchylone drzwi szybko wpadł wiatr historii i otworzył je na oścież. Posypały się kolejne konstrukcje, a klienci zauważyli, że topowe integry niewiele ustępują droższym kombinacjom.

Gdybym miał wymienić kilka marek, które darzę największym szacunkiem, na pewno nie pominąłbym Creeka. Brytyjska firma nigdy nie zgłaszała high-endowych pretensji i produkowała elektronikę w umiarkowanych cenach. I zawsze robiła to w wielkim stylu. Jej wzmacniacze i odtwarzacze CD świetnie wypadały na tle konkurencji, pasowały niemal do każdych kolumn, były dobrze zaprojektowane i uniwersalne. Stanowiły kwintesencję klasycznego stereo: minimum ekstrawagancji, maksimum muzyki, wzorcowy stosunek ceny do jakości. Powiecie, że znajdzie się kilku producentów z podobnym dorobkiem?

Być może, ale jeszcze jedna rzecz czyni brytyjską manufakturę wyjątkową. Przez ponad 30 lat nie miała ani jednej wpadki.