HFM

Pierwszy zintegrowany wzmacniacz Krella ujrzał światło dzienne w 1996 roku. Nie będzie przesady w stwierdzeniu, że KAV-300i wywołał w audiofilskim światku istne trzęsienie ziemi. Wielu odbiorcom wprost nie mieściło się w głowie, jak słynąca z przewymiarowanych i drogich pieców wytwórnia mogła sobie pozwolić na wypuszczenie takiego naleśnika.

Pojawiły się nawet pytania o zachowanie tożsamości, o kondycję hiendu i chyba najprostsze z nich: czy to w ogóle może działać.
Okazało się, że może, choć nie tak bezkompromisowo jak reszta firmowych elektrowni.

Znając poniekąd firmę KR Audio, opinię o niej i jej podejście do budowy wzmacniaczy, nie mogłem sobie odmówić napisania recenzji tego wzmacniacza. Słyszałem też pozytywne oceny modelu Kronzilla, najbardziej znanego projektu Krona, zbudowanego w oparciu o firmowe lampy, wyglądające przy zwykłych bańkach jak Godzilla przy jaszczurce. Ciekawe, że podobnie jak Xaviana KR Audio założył Włoch, a obie firmy produkują w Czechach.

Nie spodziewałem się, że VA 340 sprawi tak poważny problem w transporcie. We wkładaniu go do bagażnika, nawet bez opakowania w drewnianą skrzynię, pomagał mi kolega, a po przywiezieniu do domu okazało się, że sam nie jestem w stanie go wyjąć.

Pierwsza wersja Stingraya pojawiła się w 1997 roku. Przypominający płaszczkę wzmacniacz przyciągał spojrzenia i przekonywał brzmieniem na tyle, że okazał się bestsellerem Manleya. Nie chcąc przerywać dobrej passy, przez kolejną dekadę poddawano go jedynie kosmetycznym modyfikacjom. W egzemplarzach wytwarzanych po kwietniu 2003 podświetlenie loga zwykłą żarówką zastąpiono LED-ami, dzięki którym ma działać wiecznie. W 2005 dodano kilka gniazd. I jeśli chodzi o zmiany, to z grubsza by było na tyle.

Prawdziwa rewolucja miała się dokonać dopiero w recenzowanym dziś Stingrayu II. Wzmacniacz występuje w dwóch wersjach – podstawowej oraz iTube. Tę drugą wyposażono w stację dokującą iPoda i wyjście S-video. Kosztuje 14000. Podstawowa jest o 2000 zł tańsza. Poza tym są identyczne. Nawet kartony mają takie same.

Kojarzycie wzmacniacz Yamaha A-S2000? Wprowadzony w 2008 roku piecyk, obłożony drewnem i utrzymany w stylistyce pierwszej połowy lat 70., był hołdem złożonym najlepszym czasom stereo.

Jeśli spojrzymy na stare Luxmany, Sansui czy Technicsy i porównamy je ze współczesną produkcją, to nawet jeśli ówczesne kocki grały gorzej, ich wygląd budzi nostalgię. W A-S2000 można się zakochać od pierwszego wejrzenia, a jego walory brzmieniowe nie ustępują urodzie.
Szefowie japońskiego koncernu nie poprzestali na jednym projekcie, lecz opracowali całą serię urządzeń utrzymanych w stylistyce oldskulu. Testowany dziś A-S300 jest wprawdzie najtańszy wśród wzmacniaczy, ale i obok niego trudno przejść obojętnie.

ModWright Instruments powstał w roku 2000 z inicjatywy Dana Wrighta, znanego na amerykańskiej scenie hi-fi z zamiłowania do techniki lampowej. Początkowo maleńki warsztat koncentrował się na tuningu sprzętu, szczególnie odtwarzaczy CD.

Wright współpracował z konstruktorem Alanem Kimmelem, z którym wspólnie opracowywali przeróbki stopni analogowych i zasilaczy. Wykorzystywali w nich lampy, najwyższej klasy kondensatory polipropylenowe oraz inne komponenty, które miały pomóc w uzyskaniu jakości brzmienia nieporównywalnej z fabryczną konfiguracją. Jednocześnie ich ceny nie powinny przyprawiać o zawrót głowy, by nie zniechęcać do eksperymentów kolejnych odbiorców.