HFM

Wszyscy naokoło kupują wielokanałowe amplitunery, zachwycają się cyfrowymi procesorami i subwooferami, aż tu nagle Yamaha wyskakuje z klasyczną serią 2000. Sprzęt wygląda, jakby go ktoś przytaszczył ze strychu. Czy Japończycy postradali rozum?

Jak mawiają, to było dawno i nieprawda. Dywagacje okazały się krótkowzroczne, a koncern przewidział przyszłość, którą stał się powrót do klasycznego stereo i moda na retro. Niektórzy nawet twierdzą, że tę ostatnią wykreował i kto wie, czy nie mają racji. Przy okazji drogi sprzęt przestał być fanaberią dla wąskiej grupy fanatyków i obecnie definiuje posiadacza jako osobę z wysokimi wymaganiami, ale i predyspozycjami. Zapewne dlatego wzmacniacze z high-endowej linii Yamahy dobrze się sprzedają.

Czy to się ortodoksyjnym audiofilom podoba, czy nie, wzmacniacze zintegrowane zawsze cieszyły się dużą popularnością. Nawet wśród tych, którzy w hierarchii potrzeb na pierwszym miejscu stawiają dobre brzmienie, wygodę na drugim, a oszczędność miejsca dopiero na trzecim. To z myślą o nich renomowani producenci wzbogacają katalogi o wyrafinowane konstrukcje. Moda ostatnich lat wylansowała wzmacniacz zintegrowany z wbudowanym przetwornikiem c/a, a całkiem niedawno funkcjonalność poszerzył odtwarzacz strumieniowy.

Paul McGowan – założyciel i dyrektor zarządzający PS Audio – zapowiadał tę premierę już ponad rok temu, na początku pandemii. Nowy model pojawił się w USA latem 2020, a do nas dotarł wiosną 2021, wraz z drugą nowością – monoblokami M1200. Stellar Strata jest pierwszą po długiej przerwie integrą w katalogu firmy z Boulder w stanie Kolorado.

Dzielony wzmacniacz Emotivy BasX PT-100/A300 najpierw wywołał u mnie autentyczną radość, że można jeszcze produkować świetne urządzenia w przystępnej cenie, a następnie szok, kiedy się dowiedziałem, że 4150 zł to koszt nie jednego elementu, tylko kompletu.

Stało się jasne, że żaden inny wzmacniacz dzielony nie może konkurować o nagrodę roku w naszym magazynie. Opinia poszła w świat. Szybko została zweryfikowana przez klientów i tak na polskim rynku pojawił się hit – jeden z najbardziej poszukiwanych i pożądanych „sprzętów”.

W świecie, w którym wszystko dąży do unifikacji i zatraca indywidualne cechy, Naim jawi się niczym wytwór innej epoki. Jest brytyjski jak agent 007, tweedowa marynarka w kratę czy Elżbieta II. Uroczy w swojej anachroniczności, zachowawczy w formie – ma niepowtarzalny styl, którym od lat zaskarbia sobie dozgonną sympatię wielbicieli.

Wszystko to jednak tylko pozory. Może i urządzenia serii Classic czy XS wyglądają jak zabawki audiofila z lat siedemdziesiątych, które przypadkiem zabłąkały się w XXI wiek, ale kiedy się przyjrzymy  rozwiązaniom konstrukcyjnym, metodom produkcji i parametrom, okaże się, że stoimy na bardzo nowoczesnym gruncie.

W 1995 roku założyciel Vincenta – Uwe Bartel – wpadł na szalony pomysł, a jego realizacja wywołała skrajne emocje. Sensacja na samym początku daje nowej marce rozpoznawalność, ale czy w audiofilskim światku o to właśnie chodzi?

Vincent istnieje od 26 lat (jest rówieśnikiem „Hi-Fi i Muzyki”). Działalność rozpoczął od rezygnacji z jednego ze swoich największych atutów. Zamiast pozostać w Niemczech, przeniósł produkcję do Chin. Uwe Bartel był pionierem i zdawał sobie sprawę z konsekwencji. Obecnie Chińczycy dysponują technologią, doświadczeniem i wszystkim, co potrzebne, by dotrzymać nawet high-endowych standardów. Wtedy jednak spadek jakości wydawał się nieunikniony. Dlatego Bartel zorganizował własną fabryczkę i wyszkolił personel, przekazując go pod ścisłą kontrolę inżynierów – ktoś musiał patrzeć pracownikom na ręce. Tym samym stworzył model, powielony wkrótce przez liczne grono naśladowców, nie wykluczając początkowych krytyków jego poczynań.