HFM

Denon to skrót od Nippon Denki Onkyo Kabushikigaisha. Założony w 1910 roku, jest najstarszą japońską firmą w branży hi-fi i jedną z najstarszych na świecie. Jej twórca, Frederick Whitney Horn, najpierw sprowadzał z USA do Jokohamy rozmaite maszyny i narzędzia, by później zająć się sprzedażą i produkcją gramofonów, akcesoriów do nich oraz płyt.

W pierwszych latach działalności używano nazwy Den-on. Logo Denon funkcjonuje od 1939 roku. W ciągu swojej historii firma należała do kilku korporacji: od Nippon Columbia (1947), do D&M Holdings (2002), przejętej w 2017 przez Sound United. Ta ostatnia, poza Denonem i Marantzem, posiada Polk Audio, Definitive Technology, HEOS, Boston Acoustics i Classe Audio. Sound United należy do kalifornijskiego DEI Holdings, którego udziały znajdują się w portfelu Charlesbank Capital Partners. Innymi słowy, w branżę hi-fi zaangażował się fundusz inwestycyjny. Warto dodać, że już w momencie fuzji Denona z Marantzem D&M Holdings stał się największym na świecie producentem amplitunerów kina domowego.

Polskie przewody sygnowane logiem KBL Sound zdążyły się wpisać do grona high-endowych pewniaków. Testowane u nas drogie modele (Red Eye Ultimate, Himalaya czy Tricord) zdobyły uznanie, potwierdzone następnie nagrodami roku. Warto jednak pamiętać, że polska wytwórnia oferuje także produkty w bardziej przystępnych cenach.

Fluid to podstawowa seria w katalogu firmy. W jej skład wchodzą przewód głośnikowy, zasilający oraz łączówka. Z tym, że znajdziemy tam dwie łączówki oznaczone tą nazwą. Jest więc zwykły Fluid oraz drugi, droższy, z dopiskiem High Definition. Do testu trafił właśnie Fluid HD, wprowadzony do sprzedaży w drugiej połowie roku 2017.

Elegancki garnitur powinien się składać z trzech części – marynarki, kamizelki i spodni. Podobnie jest z eleganckimi zestawami stereo. Pomijając wyjątki z segmentu high-end, poważne granie zaczyna się od systemów dzielonych. I właśnie taki zestaw trafił do naszej redakcji. Tyle że w zupełnie nie high-endowej cenie.

Austriacka firma Pro-Ject kojarzona jest głównie z gramofonami oraz niewielkimi urządzeniami stereo. Te drugie pogrupowano aż w siedmiu seriach. Dostarczony do testu zestaw wchodzi w skład linii DS2, drugiej od góry w cenniku austriackiego producenta. Znajdziemy w niej aż dwanaście źródeł cyfrowych, preampów i wzmacniaczy, a uzupełniają je trzy modele kolumn. I zaznaczę, że to tylko niewielka część oferty tego producenta!

Nie ma chyba fana motoryzacji, który nie marzyłby o przedwojennym klasyku, dysponującym współczesnymi osiągami. Szurnięci na punkcie samochodów Amerykanie przerabiają stare fordy na hot rody, my jednak, z oczywistych względów, takich możliwości nie mamy. Miłośnik klasycznej motoryzacji znad Wisły może odrestaurować leciwego fiata albo syrenkę, ale, pomijając koszty, ze współczesnymi samochodami łączy je tylko nazwa.

Jako dumny posiadacz auta na żółtych tablicach muszę przyznać, że jego każdorazowe pojawienie się na ulicach wywołuje lokalną sensację. Jednak własności jezdne i komfort zabytkowego pędzidła dalekie są od współczesnych standardów.
Miłośnicy wintydżowego hi-fi mają pod tym względem zdecydowanie łatwiej. Internet pełen jest ofert sprzedaży starych klocków w umiarkowanych cenach. Doprowadzenie delikwenta do stanu fabrycznego też zwykle nie kosztuje majątku. A co, jeżeli ktoś zapragnie mieć nowoczesne urządzenie zamknięte w obudowie retro? Majętni audiofile mogą skierować wzrok w stronę McIntosha i Accuphase’a. O tych z ograniczonym budżetem pomyślała Yamaha.

Jeszcze do niedawna wytrawnego audiofila można było poznać po pączkującym sprzęcie. Wzmacniacz zintegrowany pączkował w monobloki i przedwzmacniacz, a odtwarzacz CD w transport, DAC i osobny zasilacz. Uniwersalne urządzenia zamknięte w jednej obudowie kojarzono głównie z wieżami stereo lub tanimi boom-boksami. A dziś?

Dziś należy się oswoić z myślą, że urządzenia typu „all-in-one” (zwane u nas swojsko „wszystkomającymi”) będą sobie poczynać coraz śmielej. Dzięki postępowi techniki, miniaturyzacji i coraz tańszym komponentom jakość ich brzmienia wcale nie musi oznaczać kompromisu na rzecz funkcjonalności. Niewykluczone, że już za kilka lat system złożony z wielu komponentów stanie się wyłącznie domeną audiofilskich purystów, a większość słuchaczy, choćby dla wygody, przejdzie na zestaw typu pojedyncze pudełko plus kolumny. Zapewne bezprzewodowe.