HFM

W 1979 roku skromny inżynier Ken Ishiwata rozpoczął współpracę z Marantzem. Wkrótce firma została przejęta przez Philipsa, który w tajemnicy pracował nad nowym formatem Compact Disc.

Trawestując pewną nieśmiertelną reklamę – rasowy audiofil podchodzi do cyfryzacji… z pewną taką nieśmiałością. Niektórym hasło „cyfra” już zawsze będzie się kojarzyć wyłącznie z płytą kompaktową, bo pliki, nie mówiąc o serwisach streamingowych, to zło w czystej postaci.

O podróżach w czasie można tylko pomarzyć. Jedni woleliby poznać przyszłość, inni cofnąć czas. Ja też niekiedy marzę o powrocie do przeszłości, i nie jest przypadkiem, że mam tak za każdym razem, kiedy testuję McIntosha.

Amerykańska firma nie tylko pielęgnuje wzornictwo w stylu retro, ale też swoją filozofią brzmienia wyraźnie nawiązuje do czasów, kiedy królował dźwięk analogowy, a cyfrowego jeszcze nie było. Jako że jestem konserwatystą, z radością przyjąłem propozycję odsłuchu dzielonego źródła, które miało być nawet czymś więcej niż zwykłym odtwarzaczem. D1100 i MCT500 to, zgodnie z firmowym nazewnictwem, transport CD/SACD oraz… przedwzmacniacz cyfrowy.

Jednym z systemów, które na Audio Video Show 2018 zrobiły na mnie spore wrażenie, była niepozorna wieża Denona z serii 800NE. Choć wraz z kolumnami DALI kosztowała mniej niż metr high-endowej sieciówki, to brzmienie zaskakiwało kulturą i muzykalnością.

Efekt okazał się na tyle obiecujący, że zacząłem się zastanawiać, jak zestaw zachowa się w warunkach domowych. Kilka miesięcy później moja ciekawość została zaspokojona.
W serii 800NE znajdziemy: klasyczny odtwarzacz CD, streamer oraz wzmacniacz stereo. Na potrzeby testu dostarczono nowocześniejsze ze źródeł, czyli sieciowy odtwarzacz plików. Wraz ze wzmacniaczem tworzy punkt wyjścia dla początkującego audiofila, choć nie tylko.

Rotel cieszył się opinią specjalisty od taniej elektroniki jeszcze w czasach Peweksów. Audiofile pozycjonowali go oczko wyżej od Denona, nie wspominając o Techniksie czy Pioneerze, mimo że ceny urządzeń Rotela wcale nie były wyższe.

Co ciekawe, w latach 80. XX wieku koncerny takie jak Sony czy Pioneer miały większe high-endowe ambicje, a specjaliści trzymali się segmentów cenowych, w których się czuli najlepiej. Pamiętam, że podstawowe modele Rotela cieszyły się największym uznaniem, a w branży krążyło nawet powiedzenie, że „Rotel im tańszy, tym lepszy”. Niewykluczone, że sporo w tym było prawdy, bo Japończycy na komponentach nie oszczędzali, a droższe linie zwykle charakteryzowały się bardziej skomplikowaną elektroniką.