HFM

Przywykliśmy do narzekań, że świat schodzi na psy. Goniąc za zyskiem, kolejne firmy rozmieniają renomę na drobne, a klienci czują się jak dziecko porzucone w głębokim lesie. Przedmioty stają się jednorazowe. Na pociechę zostają opowieści o starych, dobrych czasach, kiedy samochody przejeżdżały milion kilometrów, a meble przeżywały właścicieli. Pesymiści mówią: to już nie wróci.

Mimo wszystko, nadal znajdują się wytwórcy, stawiający jakość na pierwszym miejscu. Rozwój technologii wykorzystują do poszukiwania coraz lepszych, a nie tańszych materiałów. Zapewne połowa z nich to idealiści. Reszta – ludzie rozsądni. Konkurowanie ze światową nadprodukcją dóbr jest coraz trudniejsze, więc decydują się siedzieć w niszy, której nowicjusz nie zaatakuje.
Przykładem najdalej posuniętego konserwatyzmu jest Harbeth. Koncepcja, na której bazuje, przystaje bardziej do XIX wieku albo do japońskich rzemieślników, wykuwających samurajskie miecze.
Harbeth to wcielenie stabilności. Od lat nie poszukuje nowych odbiorców ani rynków. Raz, że nie potrzebuje, dwa – że… nie może. Alan Shaw twierdzi, że zwiększenie skali produkcji odbiłoby się na kontroli jej kolejnych etapów, a w konsekwencji – na jakości, zaś wypuszczanie nowości z okazji kolejnych wystaw stałoby w sprzeczności z ideą pracy konstruktora. Jego zadanie polega bowiem na zbudowaniu układu tak dobrego, jak to tylko możliwe, i ewentualnie, z czasem, ulepszaniu tego, co już jest dobre. Stąd nowe opracowania pojawiają się niezmiernie rzadko. Aktualnie są to „dłubnięte” wersje modeli sprawdzonych przez lata.

W 1950 roku Georges Cabasse powołał do życia firmę, która do dziś pozostaje rozpoznawalna w świecie hi-fi. Przechodziła wzloty i upadki, a najnowszy rozdział jej działalności rozpoczął się w 2014 roku. Wtedy to została zakupiona przez koncern AwoX, produkujący oświetlenie LED i drobne elementy elektryczne, znajdujące zastosowanie w segmencie inteligentnych domów.

Transakcja nie pociągnęła za sobą obniżenia jakości produktów Cabasse, a dzięki dostępowi do nowoczesnych technologii i funduszy nowego właściciela, możemy dziś obserwować renesans francuskiego dinozaura.
Pokaz możliwości firmy to dwa ekstremalne modele: La Ocean i flagowy La Sphere. Omawiane dziś Murano Alto należą do serii Hi-Fi i – wyłączywszy dwa wspomniane modele Masterpiece – zajmują drugą pozycję od góry, tuż za Pacific 3 SA.

Q Acoustics to młoda brytyjska marka, należąca do korporacji Armour Home Electronics – wraz z QED-em, Goldringiem i Alphasonem. Projekty zleca wyspecjalizowanym firmom zewnętrznym, a produkcję lokuje w Chinach. Dzięki temu może konkurować na trudnym rynku nisko- i średniobudżetowych kolumn oraz głośników instalacyjnych.

Wzornictwem Q Acoustics Concept 500 zajął się brytyjski projektant Kieron Dunk, który przed pięcioma laty zaprojektował dla Jamo nową serię Concert. Dunk jest także malarzem i rysownikiem, więc zaczyna pracę od szkiców ołówkiem. Zapełnia nimi karty podręcznego bloku, aż powstanie bryła, z której jest zadowolony. Podkreśla, że to natura podpowiada mu formy projektów.
Jego dzieła są proste, funkcjonalne i przyciągają oko piękną linią. Jeśli produkt nie ma walorów estetycznych, nie powinien trafić na rynek – oto jego dewiza.

Kto nie marzył o Grande Utopiach, niech pierwszy rzuci kamieniem. Szczytowe osiągnięcie Focala od lat stanowi synonim ekstremalnego hi-endu, z którym obcują tylko wybrańcy losu. Jednak kosmiczne technologie z czasem tanieją, a producent z Saint-Etienne chce z nimi dotrzeć także do tych klientów, których niekoniecznie stać na willę w Monako i własną przystań jachtową.

Choć bohaterki naszego testu zaprojektowano od podstaw, Focal przyznaje, że wiele rozwiązań zaczerpnięto z topowej serii. W takim transferze technologii nie ma zresztą nic dziwnego – czy ktoś dziś jeszcze pamięta, że układ ABS był w latach 80. XX wieku zarezerwowany dla aut luksusowych? W branży hi-fi nie zaszliśmy wprawdzie tak daleko jak w motoryzacyjnej, ale postęp dokonuje się stale i Kanty są tego przykładem. Płacąc jedną dwudziestą sumy, jaką trzeba by wyłożyć na Grande Utopie, możemy mieć we własnym pokoju odsłuchowym ich przyrodnie siostry – zgrabne i bogato wyposażone.

W ubiegłym roku audiofilski świat obiegła wieść o specjalnej edycji kolumn Harbetha. Okazją do ich opracowania była 40. rocznica działalności brytyjskiej firmy. Do najważniejszych w ofercie zalicza się bez wątpienia model Super HL5, który właśnie doczekał się urodzinowej edycji.

Historia Harbetha jest wśród audiofilów znana, więc przypomnę tylko jej najważniejsze momenty. Czterdzieści jeden lat temu firmę założył Dudley Harwood, inżynier BBC Research Department. Nazwa powstała z połączenia pierwszych liter jego nazwiska i ostatnich imienia żony – Elisabeth. Pracując w BBC nad materiałami na membrany, Harwood zauważył pozytywne dla odtworzenia dźwięku właściwości polimeru o nazwie polipropylen. Opatentowana membrana z polipropylenu zyskała przychylność słuchaczy, dzięki czemu pierwsza konstrukcja Harwooda – HL Monitor Mk1 z 1977 roku – sprzedawała się, jak na debiutującą firmę, nadzwyczaj dobrze.