HFM

Magic Records 2021

Muzyka:
Realizacja: 

Oryginalna „Supernova” ukazała się w roku 1998. Już wtedy sprawiała wrażenie płyty nagranej z rozpędu i na jednym wdechu. Oczywiście nie pod względem profesjonalizmu, którego braku nie można zarzucić ani Urszuli, ani Stanisławowi Zybowskiemu, ani nikomu, kto brał udział w sesji. Jednak kompozycyjnie i konceptualnie to tylko gitarowy pop, który jednym uchem wpada, a drugim wypada. Nie niesie ze sobą żadnych wyjątkowych melodii, od których nie można się uwolnić. O ile wydana w roku 1996 „Biała droga” była albumem przemyślanym, starannym i na swój sposób nowatorskim, o tyle „Supernova” brzmi jak zbiór stron B z singli albo odrzuty sesyjne. Oczywiście zdarzają się wyjątki, jak „Rysa na szkle”, ale to przecież utwór znany już od końca lat osiemdziesiątych. Tutaj pojawia się w kolejnym, bardziej surowym i rockowym wydaniu. Nowa wersja albumu została nagrana ponownie przez obecny zespół Urszuli. Wykorzystano również niepublikowane wcześniej partie gitarowe Zybowskiego. Czy zatem zasługuje na uwagę? Absolutnie tak – dla fanów i kolekcjonerów to pozycja obowiązkowa. Jeżeli jednak chodzi o młodych poszukiwaczy historycznych skarbów krajowego rocka, mogą ją sobie odpuścić i postawić na „Białą drogę”, która naprawdę jest godna poznania.

Michał Dziadosz