HFM

artykulylista3

 

Laks - Symphonie pour cordes

77 07 2013 Laks

Słowiński: „Koncert na flet”
Pstrokońska-Nawratil: „…como el sol e la mar…”
Łukasz Długosz (flet altowy)
Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej/Krzysztof Słowiński
Dux 2012

Muzyka: k5
Realizacja: k4

„Starałem się stworzyć dla solisty możliwość popisu przez zastosowanie rozmaitych form wyrazu muzycznego. Od groteski do melodyjnej ekspresji, od liryki po wartkość…” – mówi Władysław Słowiński o „Koncercie na flet z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej, fortepianu i perkusji (1956), otwierającym płytę. Zaiste, Łukasz Długosz maksymalnie wykorzystuje szansę pokazania imponującego warsztatu.
Symfonia na orkiestrę smyczkową Szymona Laksa (1964) stanowi przykład wierności autora formom klasycznym. To muzyka dosłownie poważna – niepokojąca, mroczna, przygniatająca, zwłaszcza w cz. II (Andante Sostenuto). Tym większym zaskoczeniem okazuje się finał – akord durowy, w dodatku – tonika słonecznej tonacji C-dur. Utwór Laksa wymaga od instrumentalistów perfekcji rytmicznej i precyzji artykulacyjnej i taka właśnie jest interpretacja zespołu pod batutą Krzysztofa Słowińskiego.
Długoszowi, jako prawykonawcy, jest zadedykowany „… como el sol e la mar…” („… jak słońce i morze…”) – utwór na flet i orkiestrę kameralną z cyklu „myśląc o Vivaldim” (2007). Pstrokońska-Nawratil opisała dźwiękami nastroje pór roku; „… como…” to impresja letnia, a jej kolejne odsłony pokazują plażę, głębinę morską i złoty wiatr. Wszystkie te obrazy subtelnie acz sugestywnie, bogactwem artykulacji i niuansów dynamiki, maluje solista, nie bez przyczyny uznawany za najwybitniejszego młodego polskiego flecistę.

Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 07-08/2013

Pobierz ten artykuł jako PDF