AC Records 2018
Muzyka: 
Realizacja:
Chciałbym mieć tyle lat i tak grać. Chciałbym w ogóle tak grać. Chyba nic z tego. Ale przynajmniej mogę posłuchać i napisać. Cóż jest w tej płycie wyjątkowego? Czy daję jej wysoką notę, bo „Hi-Fi i Muzyka” patronuje jej medialnie? Nie. Ona po prostu jest bardzo dobra, a dodatkowo nagrana w klasycznym, nobliwym stylu. W lwiej części przy użyciu czysto analogowych sprzętów. Szczerze mówiąc, od początku, bez sprawdzania książeczki, takie właśnie odnosi się wrażenie. Jest organicznie, naturalnie, a jednocześnie bardzo elegancko. Otrzymujemy przemyślany zestaw kompozycji z różnych stylistyk, których wspólnym mianownikiem jest dostojny, klasyczny jazz, wsparty organami Hammonda. Wojciech Karolak maca klawiaturę niczym Michał Anioł sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej, a Adam Czerwiński koloryzuje przestrzeń niesamowitymi groove’ami. Firmującym album muzykom towarzyszy znakomity skład, w którym wszyscy świetnie rozumieją swoją rolę. Tu nie ma miejsca na autoerotyzm przy użyciu instrumentu. Każdy gra, nie jakby jutro świat miał się skończyć, ale jakby miał trwać jeszcze wiele epok, w atmosferze pokoju i wzajemnego zrozumienia. Czerwony, ciężki i bardzo cicho zmasterowany winyl został zapakowany w stylową rozkładaną okładkę. Coś idealnego dla kolekcjonerów. Niestety, ograniczenie nakładu do zaledwie 150 egzemplarzy zmusi większość słuchaczy do sięgnięcia po standardową czerń. Ale i tak warto, bo niezależnie od kolorów jest to materiał stworzony z myślą o audiofilach- -estetach.
Michał Dziadosz
Źródło: HFiM 03/2019
