Płyta roku 2019 - Klasyka
- Kategoria: Klasyka
Pyta roku - Klasyka
Stanisław Gąsowski (skrzypce) New Music Orchestra/Szymon Bywalec Music Workshop Ensemble WOSPRiTV/Kazimierz Kord Radical Polish Ensemble Ad Hoc Ensemble Bôłt, DUX 2018
Utworami z dwupłytowego albumu Zygmunt Krauze zaspokoił „naturalną potrzebę wykąpania się” w polskiej muzyce tradycyjnej i stworzenia „nowej” muzyki. Zamiast cytatów z ludowych melodii i rytmów słyszymy „cytaty z brzmienia”. W kompozytorską sonosferę Krauze włącza odgłosy przyrody, dźwięki fujarek pastuszków i krowich dzwonków, śpiewy kościelne i piosenki dziecięce.
Irena Jun (głos), Izabela Jasińska (materiał wokalny) Kwartet smyczkowy i trio harfowe, Bogusław Schaeffer (fortepian preparowany, przedmioty dźwiękowe) Bohdan Mazurek, Bogusław Schaeffer (realizacja dźwięku), Requiem Records 2018 (nagranie radiowe z 1968 roku)
Recenzja w numerze: 11/2018
Angela Brownridge
Claude Debussy – Preludes, Book 1 & 2
Challenge Records 2017
Recenzja w numerze: 2/2018
Brytyjską pianistkę Angelę Brownridge cechuje nieprzeciętna umiejętność wydobywania brzmieniowych niuansów fortepianu i perswazyjnego prezentowania muzyki. Na swym trzecim albumie zarejestrowała komplet 24 preludiów Debussy’ego – pierwszego i kto wie, czy nie najważniejszego pianistycznego dzieła kompozytora, skonstruowanego zgodnie z tradycją Bachowską i Chopinowską. W grze dostrzeżemy siłę i witalność, a kiedy trzeba – skupienie i powagę. Wszystko to podszyte jest zmysłowością i powietrzem, kojarzącym się z otwarciem okna w dusznym pokoju. To interpretacja barwna i głęboka. Śmiało może konkurować z najlepszymi dotychczasowymi wykonaniami.
Stefan de Leval Jezierski, Łukasz Łacny, Michał Szczerba, Gabriel Czopka, Czesław Czopka, Grzegorz Mondry, Anna Mondry, Igor Szeligowski, Mateusz Feliński, Robert Wasik (waltornie) Paweł Pudło (dyrygent) DUX 2017
Recenzja w numerze: 11/2018
Henryk Mikołaj Górecki
III symfonia „Pieśni żałosnych”
W wyniku przemian ustrojowych w rodzimej fonografii to nagranie (na żywo) wydano dopiero po 22 latach, ale warto było czekać! Wspaniała interpretacja największego hitu współczesnej polskiej muzyki poważnej; piękne pianissima, żarliwość emocji. Młoda Ewa Iżykowska w wyśmienitej formie wokalnej. Andrzej Boreyko u progu międzynarodowej kariery dyrygenckiej.