HFM

Blue Note Records 2020

Muzyka:
Realizacja: 

Norah Jones na samym początku swojej kariery była objawieniem. Ale składowych owego splendoru było więcej niż ona sama i jej głos. W jej pierwsze albumy wytwórnia zainwestowała ogromne pieniądze. Grali na nich muzycy przyprawiający o ciarki na plecach każdego melomana. A później stało się coś dziwnego. Artystka zeszła do symbolicznego podziemia. Choć formalnie pozostała w swojej macierzystej Blue Note, jej płyty zaczęły brzmieć surowo, a kompozycjom brakowało dawnej uniwersalności. Pierwsze wydawnictwa były sterylne, ekskluzywne, profesjonalne i dostojne. Na ich tle późniejsze albumy stały się mocno… garażowe. Nie wiadomo, czy chodzi o pieniądze, czy o wolność artystyczną. A może o jedno i drugie? W każdym razie, zespół Puss N Boots, który Norah założyła w 2008 roku, idzie raczej tą bardziej niezależną drogą. Płyta „Sister” nie brzmi źle, ale zwolennikom audiofilskiego spektrum i starannego omikrofonowania raczej bym jej nie polecał. Muzycznie jest za to przyjemnie. Jeżeli ktoś lubi soft rock na pograniczu popu i country, może śmiało sięgnąć po ten krążek. Bywa niechlujnie, ale ogólnie jest uroczo. Ładne kompozycje snują się powoli, nie porywając i nie roszcząc sobie nadmiernych ambicji ani pretensji. Ot, taka wyluzowana płyta dla miłośników gatunku i artystki.

Michał Dziadosz