HFM

artykulylista3

 

Martin Palmeri - Magnificat

cd042017klasyka004

Dux 2016

Muzyka: k4
Realizacja: k4
 

Argentyńczyk Martín Palmeri (ur.1965) jest najbardziej znany z „Mszy tango” („Misatango”) – utworu łączącego tradycyjną formę mszy z rytmami muzyki popularnej (tango) i wykorzystującego w warstwie brzmieniowej bandoneon i fortepian obok orkiestry symfonicznej. W roku 2010, według podobnej crossoverowej recepty, skomponował „Magnificat” na sopran, mezzosopran, chór mieszany, bandoneon, fortepian i smyczki. Po prezentacji dzieła przed publicznością duchowną (papież Franciszek, wszak krajan autora) i świecką, nagrano je polskimi siłami wykonawczymi, z Palmerim przy fortepianie. Wrażenia są… hm, mieszane. Co trzeba zaliczyć na plus, Palmeri nie sięgnął, wzorem swego polskiego odpowiednika o imieniu Piotr, po tekst jakiegoś współczesnego wierszoklety, lecz czerpał bezpośrednio z Biblii. Z drugiej strony – przedmiotem chwalby uczynił nie misję Matki Boskiej, lecz… bandoneon. Dokładnie tak, jak opisuje to w książeczce muzykolog Aneta Derkowska: „Bandoneon w muzyce Palmeriego zmienia swoje oblicze niczym kameleon – raz rytmicznie energetyzuje warstwę brzmieniową, innym razem ogranicza się do podkreślenia akcentów przypadających na szczególnie ważkie słowa, a niekiedy towarzyszy duetowi głosów solowych, subtelnie okalając ich narrację”. Wykonujący brawurowo tę partię Włoch, Mario Stefano Pietrodarchi, przyćmił pozostałych artystów i to właściwie jemu chór śpiewa finałową „Glorię”. „Magnificat” stał się sprytnym kryptonimem koncertu na bandoneon.

Hanna Milewska
Źródło: HFiM 04/2017

Pobierz ten artykuł jako PDF