Deutsche Grammophon 2016 (nagr. 1960, 1967)
Muzyka:
Realizacja:
Kiedy w 1965 roku Martha Argerich triumfowała w Konkursie Chopinowskim, była już znaną pianistką, laureatką innych prestiżowych konkursów. Miała też za sobą nagrania studyjne (w Kolonii i Hamburgu), spośród których nie wszystkie ukazały się na płytach, tak samo jak część nagrań, dokonanych wkrótce po konkursie. 75. urodziny artystki Deutsche Grammophon postanowił uczcić podwójnym albumem z zapisami z lat 1960 i 67. Są wśród nich zarówno utwory, których nie znajdziemy w późniejszej dyskografii Argerich (Sonata nr 18 D-dur Mozarta, Sonata nr 7 D-dur Beethovena), jak i dzieła świetnie dziś znane melomanom z płyt argentyńskiej pianistki, jak „Gaspard de la nuit” Ravela. Fani Marthy z wypiekami na twarzy rzucili się do porównywania nagrań, jakby miało to zaowocować odkryciem wielkiej tajemnicy. Przedstawiany tu album jest cenny jako świadectwo rozwoju niezwykłej osobowości współczesnej pianistyki. Dokumentuje to, co w grze Argerich nigdy się nie zmieniło (pasja, emocjonalność, witalność, radość, barwność) i to, co z czasem ewoluowało (ogólnie wolniejsze tempa, stonowanie kontrastów). Pokazuje również, jak ciekawe są jej młodzieńcze odczytania sonat Mozarta i Beethovena. Jak frapującą walkę toczyła rozwichrzona, rozbrykana indywidualność, by utrzymać się w ryzach klasycystycznej konwencji. Jak broni się przed sprowadzeniem interpretacji do przymiotnika „elegancka”. Dla Argerich nie byłby komplementem.
Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 10/2016