Ritual Art Orchestra - Atmosphere
- Kategoria: Jazz
RG 2018
Muzyka: 
Realizacja:
Smakowita, klimatyczna okładka, nawiązująca do lat siedemdziesiątych, daje do zrozumienia, że oto cofamy się w czasie. Zawartość też nie grzeszy specjalną odkrywczością. Bazuje na estetyce mantry i medytacji, którą przed 50 laty przenoszono do muzyki popularnej na fali fascynacji Dalekim Wschodem. Skład opiera się na trzech muzykach i ich różnorodnych instrumentach, m.in. oudzie, sitarze, bałałajce, dziewięciostrunowych skrzypcach elektrycznych, tabli, darabuce czy djembe. Ale nie tylko. Tam, gdzie trzeba zaprogramować sekwencje lub podbarwić pejzaż elektroniką – zespół nie stroni od komputera. A tam, gdzie trzeba wpuścić odrobinę powietrza – nie boi się utraty tempa. Otrzymujemy zbalansowaną, strawną mieszankę etno-jazzu, z licznymi nawiązaniami do szeroko pojętego orientu. Jedni usłyszą w tym Indie, inni pustynny wiatr, jeszcze inni – muzykę transową. To wszystko jest jednak na tyle szczere i prawdziwe, że słuchając materiału, nie można stawiać muzykom zarzutu mieszania wszystkiego ze wszystkim. Jest dobrze, jest wschodnio, a jak wiadomo, światło kultury płynie właśnie stamtąd.
Michał Dziadosz
Źródło: HFiM 01/2019
Kamasi Washington - Heaven and Earth
- Kategoria: Jazz
Young Turks 2018
Muzyka: 
Realizacja:
Kamasi Washington jest saksofonistą i producentem. Najlepiej czuje się w jazzie, jednak swój najnowszy album skierował nie tylko do sympatyków muzyki improwizowanej. Mimo że na płycie nie brakuje fraz jazzowych, to znalazły się na niej także soul, funk i rytmy afroamerykańskie. Utwory, w których pojawia się wokal, kojarzą się z twórczością Isaaca Hayesa, znanego z tematu przewodniego do filmu „Shaft” (1971). Niekiedy, zwłaszcza w partiach chóralnych, przywodzą zaś na myśl nagrania żeńskiego tria The Supremes oraz artystów związanych z amerykańską wytwórnią Motown. W piosence „Connections” wokale zahaczają o konwencję musicalową, a w kompozycji „Hub-Tones”, napisanej przez Freddiego Hubbarda (drugi nieautorski utwór na płycie to „The Psalmist” Ryana Portera), słychać trąbkę w stylu Chucka Mangione. Jak widać, muzyka na „Heaven and Earth” jest urozmaicona i bogato zaaranżowana. Washington z powodzeniem przypomniał stare soulowe klimaty i oprawił je zmysłową instrumentacją jazzową. W efekcie, od „Testify” i kilku innych utworów aż trudno się oderwać. Zarówno do kompaktu, jak i do wersji winylowej dodano ukrytą płytę „The Choice”, z pięcioma nagraniami. Otrzymujemy więc dużo materiału, zawsze wysokiej próby.
Grzegorz Walenda
Źródło: HFiM 01/2019
Keith Jarrett - La Fenice
- Kategoria: Jazz
ECM Records 2018
Muzyka:
Realizacja:
Jarrett zaczął nagrywać dla ECM-u w 1971 roku, krótko po nawiązaniu współpracy z Milesem Davisem. Był już wtedy po licznych występach z jazzowymi sławami, jak Art Blakey czy Charles Lloyd. Debiut dla ECM-u zrealizował jednak sam. Później, w studiu i na scenie, współpracował z różnymi instrumentalistami, najczęściej z Jackiem DeJohnette’em i Garym Peacockiem. Jego występy w trio wypełniają na ogół amerykańskie standardy, ale kiedy koncertuje solo, niemal wyłącznie improwizuje. W trakcie jednego z recitali siedział kilkanaście minut przy fortepianie, nie zagrawszy ani jednego dźwięku. Dopiero gdy ktoś z sali krzyknął: „Es-dur!”, podziękował i zaczął improwizować w tej tonacji. Na „La Fenice” znów słyszymy Jarretta solo. Składające się na to wydawnictwo dwa kompakty zawierają materiał zarejestrowany w 2006 roku w Wenecji, w słynnym teatrze operowym. Tegoroczna premiera, choć zawiera materiał archiwalny, nie odbiega od najlepszych dokonań artysty. Może jedynie VI część trochę za wolno się rozwija. Program jest jednak na tyle zróżnicowany, że każdy znajdzie coś dla siebie. Dominują improwizacje, ale Jarrett pokusił się również o zagranie kilku standardów, w tym kompozycji Younga i Washingtona „Stella by Starlight”, którą często wykonywał z Peacockiem i DeJohnette’em.
Grzegorz Walenda
Źródło: HFiM 01/2019
Tord Gustavsen Trio - The Other Side
- Kategoria: Jazz
ECM 2018
Muzyka:
Realizacja:
Tord Gustavsen kontynuuje stylistykę swojego poprzedniego albumu, „What Was Said”, nagranego w 2015 roku z wokalistką Aimin Tander. Również na „The Other Side” proponuje muzykę powściągliwą, spokojną i uduchowioną. W repertuarze można dostrzec trzy wątki: klasyczny (aranżacje trzech utworów Bacha i tematu Ludviga Mathiasa Lindemana), etniczny (norweskie pieśni ludowe) i jazzowy (tematy Gustavsena). Wszystkie zostały misternie połączone w jednolitą, spójną stylistycznie całość, która tworzy przyjazny dla ucha flow. Utwory przypominają krótkie szkice. W każdym z nich pianista pokazuje pewien zamysł i klimat, ale sam materiał dźwiękowy rozwija oszczędnie. W swej grze, z licznymi nawiązaniami do estetyki wczesnego Jarretta (artykulacja, typ zdobienia, zwroty harmoniczne, orientalizmy) i Jana Johanssona (eksponowanie melodyki), pianista koncentruje się głównie na barwie, urodzie brzmienia, cieniowaniu dynamiki i budowaniu przestrzeni; szemrząca niekiedy w tle elektronika dodaje muzyce współczesnego charakteru. Płyta ma momenty lepsze („The Tunnel”, „Duality”) i mniej porywające (opracowania Bacha). Generalnie, im dalej, tym inwencja pianisty słabnie – finałowy „Curves” to już mocno konwencjonalne granie. Nieco zaskakuje postawa muzyków sekcji – basisty Sigurda Hole i perkusisty Jarle Vespestada, niemal całkowicie podporządkowanych liderowi.
Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 01/2019
Weezdob Collective - Star Cadillac
- Kategoria: Jazz
WeezArt 2018
Muzyka:
Realizacja:
Założona w 2014 roku grupa Weezdob Collective niemal od początku działalności zdobywa rozmaite nagrody i wyróżnienia. W skład kwintetu wchodzą starannie wykształceni w Polsce, Niemczech, Holandii i Danii młodzi instrumentaliści, którzy doskonale odnajdują się w formule współczesnej muzyki improwizowanej. Atutem grupy jest autorski repertuar, tworzony przez saksofonistę Kubę Marciniaka, wirtuoza harmonijki ustnej Kacpra Smolińskiego oraz gitarzystę Piotra Scholza. Pierwsza studyjna płyta Weezdob Collective to rodzaj concept albumu, zabierającego nas, wraz z bohaterem i jego wiernym psem, w podróż po kosmosie wyobraźni. Utwory to rozdziały muzycznej opowieści, zilustrowanej fantazyjnymi grafikami, wypełniającymi książeczkę. Uwagę zwraca nietypowe instrumentarium, w którym zamiast fortepianu pojawia się gitara, a obok saksofonów tenorowego i sopranowego – harmonijka ustna, kojarzona raczej z bluesem niż muzyką jazzową. Smak albumu podkreśla delikatne przyprawienie elektroniką. Charakterystyczne brzmienie, autorska koncepcja, ciekawe kompozycje i znakomity warsztat instrumentalistów składają się na wysoką wartość artystyczną „Star Cadillac”.
Robert Ratajczak
Źródło: HFiM 01/2019
