I sklepik z kasetami w całkiem dosyć normalnych cenach.

www.cassettecomeback.com/
Jeszcze nie kupowałem, ale jest parę kasetek które skrobią w portfel.

Znalazłem przypadkiem stronę/blog pasjonata magnetofonów gdzie opisuje wiele modeli które ma w kolekcji. Opisy nie są typową recenzją, to raczej swobodne spostrzeżenia na temat funkcjonalności, budowy, jakości dźwięku i ewentualnych kłopotów z naprawą. Innymi słowy fajny luźny opis, bez silenia się na super obiektywną recenzję. Decków istne mrowie, od prostszych ale fajnych do bardziej wypasionych.

zokiaudio.com/category/analog_recorders_players/?lang=en

Jest też bliski kuzyn mojego DR-M34HR i ojciec dla DRM-800 czyli DR-M44, dosyć mocno chwalony za całokształt, ale głównie za brzmienie.

Dorwałem się do pudła z czystymi kasetami i wyciągnąłem BASF Ferro Extra I 100 z lat '91-'93 czyli czasu kiedy weszła powszechna moda na przezroczysty plastik i kasety znacząco zbrzydły. Taka długość pasowała mi do nagrania akurat po ok.50 min. z dwóch płyt lubianej przeze mnie grupy Hue & Cry. Albumy "Jazz Not Jazz" i "Next Move". Pokalibrowałem co nieco bo trzeba było, w końcu to taśma niemiecka, a deck japoński i zacząłem kombinować z Dolby C i doszedłem do wniosku, że to bezsensowny system i dodatek jest. Dźwięk tak "oddycha", że na czymkolwiek zawierającym w sobie nieco ciszy pomiędzy dźwiękami używanie Dolby C jest bezsensowne i bardzo szkodliwe dla dźwięku. Dolby B działa zdecydowanie bardziej miękko, fizjologicznie i choć można się dosłyszeć przyciszenia góry to jednak ten starszy i "gorszy" (?) system nie robi tego w tak powycinany i karykaturalny sposób jak C. Od dziś mówię systemowi "dolbi ce" moje stanowcze - "eee tam".

Wrócę do niego jak będę nagrywał coś np. KoЯn-a, a to już niedługo.