Na razie ostatni zestaw podpowiedzi, następne już w latach dwudziestych.

Zagadkowemu X zadano w piosence pytanie czy zatańczy pewien hiszpański taniec. Postać z "Zemsty" (to już właściwie podpowiedź bez "p" na początku) nosiła szpadę, która otrzymała odeń imię greckiej bogini, tej która prawdopodobnie zapewniła pracę przynajmniej jednemu okuliście.

Ponieważ zainteresowanie zagadką przerosło najśmielsze oczekiwania i przestałem nadążać za popytem, to jestem zmuszony zawiesić działalność produkcyjną, a odpowiedzi będę za darmo ("I za chwilę bez dopłat, muzykalny ten dokład (że tak powiem z rosyjska) przedstawię*"): Scaramuccia (Scaramouche) i Papkin.

*Skąd to cytat, a? Odpowiedzi proszę nie udzielać.

Ta zagadka będzie pod wpływem (obejrzenia koncertu The Doors na festiwalu na wyspie Wight w 1970*).

Podczas występu zespół nawiązał do (co najmniej) dwóch słynnych utworów jazzowych. Do jakich i w których utworach?

* Na bluryju za 28 zł www.swiatksiazki.pl/live-at-the-isle-of-...&utm_medium=referral

Wprawdzie rzeczywistość jest trochę inna niż myślałem ale nie wpływa to na poprawność pytania (czytaj: możliwość udzielenia odpowiedzi zgodnej z literą pytania). Tym niemniej, wyspowiadać się trzeba. Otóż jedno z nawiązań nie powstało na wspomnianym koncercie tylko w studio. Nawiązanie studyjne jest na tyle oczywiste, że bez trudu zmieści się w tym wątku:

hi-fi.com.pl/forum/4-muzyka/18593-zapozy...fione-zatopione.html

Choć tak naprawdę powinno też trafić przed surowe oblicze Temidy w sprawie o plagiat.

Co by się streszczać: nawiązania czyli, nie owijając w bawełnę, cytaty pojawiają się w "Light My Fire" i wiązance melodii ludowych spiętych klamrą "The End". Pierwszy jest cytatem legalnym, bo kto np. komu zabroni wpleść kawałek "Marsza Tureckiego" w metalową rąbankę, to drugi jest po prostu cudzym motywem, zresztą ze słynnej płyty. Co ciekawe, po wpisaniu obu tytułów w cudzysłowie w przeglądarkę nie ma żadnych trafień, natomiast jest kilka po wpisaniu tytułu doorsowskiego i personaliów (prawdziwego) kompozytora. I taka ciekawostka zawodowa (jak travail privé): tytuł oryginalnego, jazzowego utworu i wcześniejsza nazwa utworu-plagiatu mają pierwsze dwie litery identyczne.

W "Light My Fire" cytowany jest utwór musicalowy, który wśród jazzmanów wylansował artysta tak słynny, że nie da się już nic podpowiedzieć, bo każde dziecko wie o nim wszystko, z najmniejszymi detalami. Utwór wpleciony w "The End", a już na pewno jego początek, zna każdy Polak który choć trochę interesuje się jazzem i słucha(ł) radia. Ciąg dalszy zna tylko 90,26%.

Czytam "Jazz i fizyka" Stephona Alexandra (tytułu "The Jazz of Physics" nie dało się zgrabnie przetłumaczyć). Autor (profesor fizyki i saksofonista amator) spotkał się na imprezie fizyków z pewnym muzykiem, którego opisał tak: " ... miał twarz wyrazistą i złoty ząb ... a widząc skupienie z jakim słuchał go Faye, założyłem, że to jakiś twardogłowy rosyjski teoretyk ... wkrótce panowie przerzucali się uwagami na temat matematyki fal i nawiązaniami do muzyki".

Kto jest bohaterem tej opowieści?

Ponieważ zagadkowy muzyk nie jest moim faworytem (nie mam jego ani jednej płyty i pewnie to się nie zmieni), to zajrzałem do Wikipedii i dowiedziałem się, że jest twórcą jednego z najbardziej znanych motywów muzycznych. Ściślej, najbardziej znanych w pewnym kilkuletnim okresie, a potem zapomnianych ale nie ze względów artystycznych. Motyw trwa kilka sekund i, lekko licząc, poznało go co najmniej miliard osób.

Bohater zagadki zdobył uznanie, grając w pewnym zespole, który przypisywano do glam rocka. Po odejściu odeń zaczął tworzyć muzykę bardziej ambitną, stał się także jednym z najbardziej cenionych producentów, wreszcie zasłynął jako programator pewnego słynnego syntezatora.

No dobrze: Brian Eno (kosmolog dźwięku, jak go nazwał autor książki). A tu słynny złoty ząb:
twitter.com/jviewz/status/992078599980281857

I najbardziej popularne dzieło:

Adam Szulc napisał: Ponieważ zagadkowy muzyk nie jest moim faworytem (nie mam jego ani jednej płyty i pewnie to się nie zmieni),

Może nie całkiem 'solo' bo sygnowana dwoma nazwiskami - ENO + DAVID BYRNE - "My Life in the Bush of Ghosts" (1981)
nawet jeśli "odstrasza" Eno, to jest pozycja ...niemal obowiązkowa.

Spotyka się dwóch gitarzystów. Starszy (gitarzysta ale i dużo więcej) przesłuchuje młodszego na konto ewentualnego zatrudnienia. Zagraj to ... młody gra, a teraz to (reggae na 7/8, to już nie w kij dmuchał) ... młody gra ... a teraz to ... młody: tego się nie da zagrać ... starszy: zdaje się, że Linda Ronstadt szuka gitarzysty. Poskutkowało - okazało się, że jednak da się.

Kto?

F.Z.
S.V.

Iro napisał: F.Z.
S.V.

J. z. m. r.

Adam Szulc napisał:

Iro napisał: F.Z.
S.V.

J. z. m. r.

Gdyby kogoś to interesowało: Frank Zappa i Steve Vai.