Adam Szulc napisał: Krzysztof Teodor.
Nie, nie i jeszcze raz nie

OK. Nie wiem dlaczego Toeplitz mi się ujawnił, wydawało się, że wyczytałem to u Grzebałkowskiej...być może był cytowany?
Wracając do meritum ---> Joachim- Ernst Berendt,już bez "kół ratunkowych" - odp. ostateczna

I to jest słuszna koncepcja. Nagrodą jest możliwość zapoznania się z inną opinią Joachima Ernsta, tym razem na temat Iana Andersona:
"... słaba intonacja, braki techniczne, tendencja do ciągłego stosowania tych samych efektów ...".

Oba cytaty pochodzą z książki, która ukazała się w Polsce pod tytułem "Od raga do rocka. Wszystko o jazzie" w 1979. Oryginał pochodził z 1973 r., więc autor mógł się zapoznać już z "Thick as a Brick" ale podejrzewam, że znał tylko "This Was", na której to Ian zagrał po kilku miesiącach nauki.

Adam Szulc napisał: (..) podejrzewam, że znał tylko "This Was", na której to Ian zagrał po kilku miesiącach nauki.

To też jest słuszna koncepcja.

Natchnienie przyszło, więc trzeba korzystać - następne może w przyszłym stuleciu. Inspiracją była pewna płyta jazzowa, której wczoraj sobie z dużym ukontentowaniem posłuchałem.

W 1946 r. do studia nagraniowego w Los Angeles weszło trzech panów i nagrało ok. pół godziny muzyki. Jeden zasłynął jako twórca sentymentalnych piosenek, drugi chyba największą sławę zdobył uczestnicząc w pewnym bardzo popularnym programie rozrywkowym, trzeci jako jazzman był najbardziej uznaną postacią z tej trójki (choć tamci też nie w kij dmuchał) ale sławy poza branżą raczej nie zdobył. Jego znak rozpoznawczy to kapelusz podobny do tych jakie nosił Buster Keaton ale ciemny. Był też inspiracją dla twórców filmu, którego głównym bohaterem był fikcyjny muzyk jazzowy.

Jak brzmi pytanie, a jak odpowiedź?

Co się rozchodzi o grupę z poprzedniej zagadki, to śpiewali piosenki tzw. poetyckie czy też, jak niektórzy to nazywają, działali gitarą i piórem*. Ich nazwa odwoływała się także do gór, podobnie jak teksty wielu utworów. Jeden z nich wykonała Anna Maria Jopek (a ja nawet więcej).

Doborowe trio jazzowe było pozbawione kontrabasu. Z trzech tworzących je muzyków tylko jeden odwiedził raz Polskę (ten najmłodszy), na czele swojej orkiestry o zabójczej nazwie. Wystąpił jeszcze drugi raz na czymś w rodzaju jamu. Pozostali dwaj mieli bardzo dostojne ksywki, zwłaszcza ten, który zaczął jej używać potem jak drugiego imienia.

* Uwaga, podpowiedź

Wyczerpały mi się pomysły na podpowiedzi do pierwszej, z nierozwiązanych. zagadki. Może coś mi jeszcze przyjdzie do głowy w przyszłym roku.

W jazzowym trio późniejszy słynny piosenkarz był wymieniany jednym tchem obok takich gwiazd jak Frank Sinatra, Ray Charles, Tony Benett czy Bing Crosby (to tak żeby stworzyć kolejną Wielką Piątkę klasycznej amerykańskiej piosenki salonowej, bo była jeszcze Piątka kompozytorska, a także Potężna Gromadka, a jakże, pięcioosobowa, dziewiętnastowiecznych kompozytorów rosyjskich). Drugi z członków trio miał czarny pas w karate i w swojej orkiestrze podobno ćwiczył muzyków niczym srogi mistrz sztuk walki. Dzięki czemu efekt muzyczny był adekwatny - precyzja i moc. Był podobno inspiracją dla postaci nauczyciela muzyki w pewnym w miarę współczesnym filmie (którego nie obejrzałem do końca, bo nie lubię kiedy bezinteresownie upokarza się ludzi). Trzeci z członków trio poza jazzem chyba niczym równie barwnym się nie wyróżnił ale za to stworzył jedną z dwóch konkurencyjnych szkół gry na swoim instrumencie na przełomie lat 30- i 40-tych. Był jedną z największych inspiracji m. in. dla jednego z Wielkiej Piątki wszechczasów w jazzie, a także chyba ulubionym instrumentalistą Billie Holliday. Poświęcony mu został jeden z najpiękniejszych utworów jazzowych, który zresztą doczekał się drugiego życia, niestety w smutnych okolicznościach. I co najmniej dwa inne.

Ostatnia porcja podpowiedzi.

Najsłynniejszy (chyba) utwór nieodgadnionej grupy co to gitarą i piórem traktuje o tajemniczym człowieku znikąd, który pojawiał się wiosną. Cały majątek nosił ze sobą i mógł przysiąść się do każdego ogniska - każdy go znał i nie pytał po co, skąd i do kiedy. Drugi utwór, porównywalny sławą, opowiada o pewnej istniejącej realnie ale niedostępnej dla narratora (czy właściwie narratorki) krainie. Nie jest ona położona w depresji.

Tajemnicze trio weszło w tym składzie tylko raz do studia. Późniejszy gwiazdor piosenki grał na fortepianie. Żeby podtrzymywać delikatną chrypkę palił bardzo dużo, potwierdzając prawdziwość niektórych dodawanych w późniejszych latach napisów na paczkach szlugów. Mistrz karate grał na instrumencie, przy którego obsłudze właściwy cios ma największe ze wszystkich instrumentów znaczenie. W słynnym programie telewizyjnym stoczył dwa pojedynki, z których jeden wygrał, a drugi przegrał. Trzeci nieodgadniony grał na saksofonie tenorowym. Pojawił się m. in. w filmach "Bird" jako on sam i inspiracja dla głównego bohatera oraz "Kansas City", też w zasadzie jako on sam, choć niewymieniony z nazwiska - w pojedynku z równie sławnym rywalem. Zwycięskim, jak oceniła miejscowa ludzkość ale wiadomo, że ziomale nie muszą być obiektywni.

Miały być ostatnie podpowiedzi więc teraz będą półodpowiedzi, uporządkowane według grubości:

Nie znam już więcej odpowiedzi, wiec sam zagadkę podaję:
Jedną z najważniejszych płyt w historii jazz-rocka i prog rocka - Zappy Franka - "Hot Rats" kończy utworek "It Must Be A Camel"
Żeby było trudniej, to instrumental, a z tekstu to często wynika - od czego pochodzi, skąd wziął się tytuł utworu?

1 podpowiedź - z zespołem Camel, nie ma to nic wspólnego, Franek nie był aż takim prorokiem, by przewidzieć, że taki zespół kiedyś powstanie i już wtedy z niego sobie pokpiwać.

Wędrówka po przepastnych czeluściach internetu nie zajęła zbyt wiele czasu. Włączyłem sobie też Szczury na Gorąco, żeby sprawdzić czy rzeczywiście it must be a camel (or a fourth order polynomial). I jest wielbłąd, a właściwie całe stado wielbłądów. Podpowiem jeszcze, że tytuł nie jest zapisem dialogu w czasie nagrywania, który gdyby się odbył, to mógł wyglądać tak:
Jean Luc-Ponty do Franka: masz co zajarać?
Franek: tak ale to musi być Camel, bo Marlboro nie mam.

To teraz moja zagadka ad vocem. Który z utworów z "Hot Rats" otrzymał potem tekst z (dość nietypowymi) poradami dietetycznymi?

Jeszcze pro forma* odpowiedzi do moich zagadek.
1. Wolna Grupa Bukowina, "Majster Bieda", Jan Hnatowicz (czasami knopflerujący), Ryszard Styła (czasami scofieldujący), Michał Lorenc (ten sam).
2. Nat King Cole, Lester Young i Buddy Rich (kontrabasisty nie było).

* Anegdota ze Studium Wojskowego - dialog:
- Panie majorze, czy ten egzamin będzie na niby czy pro forma?
- Jakie na niby, oczywiście, że pro forma.

Zgadza się.
Twoja zaś zagadka Zappowa - muszę pomyśleć (poszukać, przeszukać wersje live ...roboty na 3 tygodnie )

Adam Szulc napisał: To teraz moja zagadka ad vocem. Który z utworów z "Hot Rats" otrzymał potem tekst z (dość nietypowymi) poradami dietetycznymi?

Wybrane składniki diety:
Zielenina, obowiązkowo z kiszoną kapustą.

Niby wegańsko, bo potem jest lipny dowód osobisty, wtedy zrobiony z celulozy.

Potem są buty ze sznurowadłami i pudełkiem, które też mogą być wegańskie, jak dowiodła europosłanka Skórek Spurek.

Ale kolejnym elementem diety jest śmieciarka i jej kierowca z rękawicami. A to już pod weganizm nie podpada.

Co poeta chciał przez to powiedzieć, nie wiem. Być może jest to rozwinięcie "I'll eat my hat" czyli odpowiednik "dam sobie rękę uciąć" albo "prędzej mi tu kaktus wyrośnie" ale do czego aluzja nie wiem jeszcze bardziej.

Najpierw rozwiązanie starej zagadki, a później nowa, niejazzowa:


W którym utworze zespołu Queen występuje postać będąca inspiracją dla Aleksandra hrabiego Fredry przy wymyślaniu bohaterów "Zemsty"?

Wraz z życzeniami świątecznymi dwie podpowiedzi.

Zagadkowa (w podwójnym znaczeniu) postać pojawia się w utworze Queen ni z gruszki, ni z pietruszki, podobnie jak pewien wielki uczony, przyjaciel papieża i autor wielu prac na temat mechaniki. Wzorowany na pierwszej z postaci bohater "Zemsty" posiadał m. in. kolekcję motyli lecz nie mógł nią dysponować.

Postać z zagadki pojawiła się w dialogach w filmie "Bohemian Rhapsody". Kiedy zespół nagrywał swoją bardzo sławną kompozycję, to ówczesny producent kręcił na nią nosem. Jednym z przejawów tego kręcenia było pytanie: co to w ogóle znaczy X? X to oczywiście nieodgadniona na razie postać. Mogę tak cwaniakować, bo tuż przed ułożeniem zagadki sam się tego dowiedziałem. Przedtem myślałem, że to tajemnicze słowo znaczy mniej więcej to samo co szubidu albo umpa umpa*. Postać z "Zemsty" miała hobby w postaci opowiadania o swoich przewagach, choć chyba nikt w te opowieści nie wierzył.

* Ewentualnie esta esta: