A ja podpowiem, że hit, o który pyta Iro jest najprawdopodobniej odpowiedzią na połowę mojej zagadki. Chyba, że chodzi o pewien brytyjski zespół specjalizujący się w coverach bez podawania autora, który z definicji musiał mieć największe hity.

Nie, nie jest brytyjskim.
Zaś na słynnej płycie z hitem światowym na 5/4 są jeszcze kawałki na 6/4 i 9/8 ....na 10/8 nie znalazłem... w opisach oczywiście

Adam Szulc napisał: Zespół można byłoby nazwać pierwszą polską supergrupą ex-post, ponieważ kilku jego członków odegrało naprawdę znaczącą rolę w rozwoju polskiego rocka, a nawet jazzu. Klasą samą w sobie był autor tekstów, tragiczna postać zresztą. Perkusista i basista grali w bardzo ważnych zespołach najważniejszych postaci polskiego jazzu we wczesnych stadiach ich kariery. Gitarzysta później zasilił słynny polski zespół rockowy (niech stracę: będący przedmiotem poprzedniej zagadki). Saksofonista był członkiem zespołu słynnego muzyka (rockowego to zbyt mało powiedziane) i wziął udział w nagraniu jednej z najsłynniejszych jego płyt.

Jedna zaległość:



Perkusista: Wiktor Perelmuter (grał z Tomaszem Stańko), basista: Tadeusz Wójcik (grał ze Zbigniewem Namysłowskim), gitarzysta: Jerzy Tarasiński (Skaldowie), saksofonista: Zbigniew Sztyc (Niemen Enigmatic). Autorem tekstów był Wiesław Dymny.

5/4:



10/8:

Przy okazji debiutu na okładce X znajdujemy taki tekst:
"Obdarzono mnie głosem, który stanowi źródło inspiracji dla moich przyjaciół a narzędzie tortur i zniszczenia dla moich wrogów. To instrument prawdy."

Pytanie kto to X?

Diamanda Galás

podchodząc do tytułu ...fonetycznie i nie całkiem gramatycznie to...





yes of course!

Iro, John ---> dzięki Wam posłuchałem se Diamandy, choć pretensjonalny wpis na płycie nie zachęcał do tego. Materiału do przemyśleń dostarczyła (postać typu Yoko Ono, tyle że z talentem muzycznym) a przy okazji wprowadziła mnie w nastrój odpowiedni do zadania takiej zagadki: który ze słynnych muzyków umarł ze śmiechu?

Adam Szulc napisał: Iro, John ---> dzięki Wam posłuchałem se Diamandy, (...)

A czego? Litanii do S.?
Litanię owszem, z trudem poznałem kiedyś, na półce mam tylko Guilty, Guilty, Guilty! ale boję się słuchać

Z performerek wolę bezpieczniejszą jednak Laurie Anderson.

Iro napisał:

Adam Szulc napisał: Iro, John ---> dzięki Wam posłuchałem se Diamandy, (...)

A czego? Litanii do S.?
Litanię owszem, z trudem poznałem kiedyś, na półce mam tylko Guilty, Guilty, Guilty! ale boję się słuchać
Z performerek wolę bezpieczniejszą jednak Laurie Anderson.

Gloomy Sunday, utworu z Johnem Paulem Jonesem o dziwnym tytule, czegoś z "Muerte" w tytule i chyba jakiegoś czwartego kawałka. Laurie Anderson parę płyt mam ale raczej rzadko ich słucham. Kiedyś było inaczej i może jeszcze będzie.

To ja się muszę przyznać do oszustwa, bo jakby to powiedzieć ... ściągałem

Lubie mroczność w wokalu ale nie taką wprost, wystarczy w warstwie tekstowej, bez nadmiernej ekspresji, choć doceniam ją jako element przekazu, zatem Diamanda nigdy nie znalazła się w polu moich zainteresowań.

To jeszcze jedna.

Saksofonista będący niedawno obiektem zagadki zagrał kiedyś utwór, w którego tekście występuje jego nazwisko. Jaki to był utwór?

Jeżeli chodzi o tego, który umarł ze śmiechu, to z wyżej wymienionym miał pewną bardzo wspólną cechę.

Adam Szulc napisał: ... Jimmy Carter (...), który na swoim koncie miał ten występ:

A Barack Obama ma na koncie taki występ:

Adam Szulc napisał: Saksofonista będący niedawno obiektem zagadki zagrał kiedyś utwór, w którego tekście występuje jego nazwisko. Jaki to był utwór?

Nazwisko to jest pierwszym słowem tekstu oryginału stworzonego przez baaardzo sławny zespół. Słowo to to jest tym razem imieniem jednego z dwóch [Edycja: nie dwóch a dwojga] bohaterów piosenki.

Jeżeli chodzi o tego, który umarł ze śmiechu ...

A ten muzyk odszedł bardzo młodo (poprzedni też niestaro) ale trzeba powiedzieć, że na tę śmierć uczciwie zapracował. Ale duuużo uczciwiej zapracował na miejsce w muzycznym panteonie.

Podpowiedź do pierwszej zagadki



I do drugiej: