Edgar napisał: Iro, warto posłuchać najnowszych Mandarynek.
Świetna jest seria Sessions -to posłuchania na jutubie.

Najnowszą "Recuring Dreams" z 2020 to akurat znam (nawet z pożyczonej do posłuchania uczyniłem dla siebie kopię CDr)
Podoba się...tyle, że to w większości stary, klasyczny materiał zagrany/nagrany na nowo przez młodziaków, którzy są teraz Mandarynkami.

Sessions z YT trochę znam, ale mi chodziło o te wszystkie niezliczone produkcje z lat 90. i późniejsze, gdzie może i bywały ciekawsze rzeczy ale w zalewie tych rozmemłanych ambientów i innych dziwadeł trudne do wyłowienia i dla mnie nie warte starań.

Recurin Dreams to przeróbki niewarte złamanego grosza. Zresztą takich składanek było bardzo dużo, nie są warte zachodu.
Masz rację, materiał nagrany między 1990 a 2010 to niestety w większości też beznadzieja. Trochę to smutne, że dopiero po śmierci Froese'go zespół zaczął nagrywać coś ciekawego. Myślę, że duża w tym zasługa Ulricha Schnaussa -jego solowe dokonania też są co najmniej dobre.

Dotarłem do 1985 (Le Parc) i mam wrażenie, że dopiero teraz zaczęło się coś ciekawego dziać, aczkolwiek bez szału. Jak do tej pory już wiem, że nie wrócę do żadnej z wcześniejszych płyt.

Matko Bosko Elektroniczno, John, co ty za herezje piszesz....

Edgar napisał: Matko Bosko Elektroniczno, John, co ty za herezje piszesz....

Edgarze - łączę się z Tobą w bólu, nasz kolega pewnikiem szaleju zażył, abo i co gorszego!

P.S.
Unci tak ma, nie koniecznie lubi rocka a we wczesnych TD to i często szarpidrut na gitarce pogra a i perkusja, taka prawdziwa łupnie. Później w tych el-rozmemłańcach już tego nie uświadczysz.

Ja wiem, że to prekursorzy, ja wiem, że kiedyś grało się inaczej i wiem, że bez nich nich i im podobnych nie było następnych i tego co po prostu bardziej mi się podoba i bardziej do mnie przemawia jak np. Carbon Based Lifeforms.

Albo - Future Sound Of London.



Zresztą podobne zastrzeżenia miałem kiedyś do innych prekursorów - Yello.
Mam poczucie, że ich muzyka się za bardzo zestarzała., ale co ciekawe zupełnie mi to nie przeszkadza przy słuchaniu mojego ulubionego "The City" Vangelisa.
CBL czy FSOL się nie zestarzali w ogóle choć to już w przypadku FSOL ponad 25 lat. Z CBL jest podobnie. Niektóre płyty JMJ też to mają, jak np. ponadczasowe "Oxygene"

Z innych których też czas się nie ima (i nie będzie) wymienić też warto:
Orbus Terrarum


Orblivion


I jedna z ostatnich "Chill Out World", której nie wkleję bo YT pokazuje jakieś bzdurne składanki.
Ale dajcie mi dotrzeć do późniejszych lat "mandarynek", może zmienię zdanie.

Od przedwczoraj w zasadzie tylko (bo słuchanie małych kawałków z tuby nie liczy się) Mahler, Mahler, Mahler i Mahler. Liczba powtórzeń nieprzypadkowa, bo teraz jestem przy Symfonii IV. Oczywiście z zestawu, o którym pisałem w Okazjach . Na początku byłem trochę rozczarowany, zwłaszcza Drugą: za mało dramatyzmu, a dyrektor przedsięwzięcia chyba nie nadążał za zmiennością - jakby ktoś posklejał z różnych fragmentów niby pasujących do siebie ale jednak z innego oddziału fabryki. Podejrzewam jednak, że to raczej ja nie nadążałem, bo przy Trzeciej i Czwartej (właśnie słucham) już takich wątpliwości nie miałem. Dlatego przy pisaniu prawdziwych recenzji trzeba wysłuchać dzieła co najmniej kilka razy, chyba że nie jest tego warte, a akurat nie ma kto przywiązać do fotela. A przy słuchaniu Mahlera trzeba mieć pilota pod ręką, żeby przyciszyć przy skokach intensywności (jak jest po włosku "po garach?).

Adam Szulc napisał: (jak jest po włosku "po garach?).

fff (fortissimo possibile) możliwie najgłośniej
ff (fortissimo) bardzo głośno
f (forte) głośno
mf (mezzo forte) dość głośno

Iro napisał: ... Unci tak ma, nie koniecznie lubi rocka a we wczesnych TD to i często szarpidrut na gitarce pogra a i perkusja, taka prawdziwa łupnie. Później w tych el-rozmemłańcach już tego nie uświadczysz.

Otóż dowcip polega na tym, że to właśnie pierwsze albumy, te "Schulze-owe", bardziej mi się podobały, a te "el-muzykowe" wcale.
Dotarłem jakimś cudem aż do Knights of Asheville z 2011 i robię - uff - przerwę. Przerwę spożytkuję przeczesując dokonania Weathersów, albowiem widziałem w MM pięciopak ich albumów (tych lepsiejszych) za 39,99 i chcę sprawdzić na ile silna jest we mnie żądza posiadania owych. Wydanie oszczędnościowe, w kartonikach, ale za to nie zajmuje dużo miejsca. Widziałem też Mahavishnu Orchestra i kilka innych jazzo- i około jazzowych, a nawet sam J.M.Jarre (mam tylko oxygene 1 i 3), ale nie wziąłem bo w komplecie było Revolution (ble).

Schulzowy to był tylko jeden , ten pierwszy, "Electronic Meditation". Potem Schulze sobie poszedł. I może dobrze, bo nagrał multum świetnych płyt.
Obecnie na głośnikach Skinny Puppy

Edgar napisał: Schulzowy to był tylko jeden , ten pierwszy, "Electronic Meditation". Potem Schulze sobie poszedł. I może dobrze, bo nagrał multum świetnych płyt.
Obecnie na głośnikach Skinny Puppy

Może się mylę, ale koledze chyba bardziej chodziło o klimat, niż fizyczna obecność Klausa

Edgar napisał: Schulzowy to był tylko jeden , ten pierwszy, "Electronic Meditation". Potem Schulze sobie poszedł. I może dobrze, bo nagrał multum świetnych płyt.

W dodatku na tym jednym Klaus grał na ...perkusji.

Czyli obecność Schulze-a można określić bardziej jako homeopatyczną