Tak mi zupełnie przypadkowo wyszło - w piątek sprawiłem sobie sesję (winylową oczywiście) I Perfect, Kult, TSA (czerwona).
...na sobotę zaplanowane miałem: "O!", Nocny Patrol" Maanamu...
...Dzisiaj "TWET" i "C.O.C.X."
Przykry, smutny czas, rozjaśnia Muzyka.

Se słucham nowych, przynajmniejdla mnie rzeczy, w sam raz na taki leniwy ranek, wolne mam

Astronoid,
www.metal-archives.com/bands/Astronoid/3540395237

Saor
www.metal-archives.com/bands/Saor/3540373234

Zachęcony przez W. Manna w poniedziałkowym "Manniaku po ciemku" (tak, w Trójce można jeszcze usłyszeć dwa kawałki w sumie ponad 25 minut, przedzielone tylko zapowiedzią) dorwałem dwie ostatnie (2013, 2017)
z pięciu w ogóle płyt ENDLESS BOOGIE
(Nazwa od płyty J. Lee Hookera)
Muzyka to gęste, ciężkie, tłuste boogie, zabełtane w blues-rocku.
Koleżkowie pochodzą z N.Y. i działają od końca lat 90.
Jest "wokal" ale to raczej nie śpiewanie a głos przypomina często Kapitana Beefhearta i zajmuje najwyżej 10% czasu trwania utworu.
Utwory to głównie "długasy", nierzadko 10+ minut.
Gorąco polecam wszystkim zainteresowanym podobnymi klimatami.

Satanismo Calibro 9 - Kymah Rising

Od dłuższego czasu słuchanie mi nie za bardzo wychodzi. Kilka tygodni temu była to muzyka chorwacka i z okolic, od miejscowego prawie disco polo i pop, przez starocie "Yugotonu" po tamtejszą Korę (nawet nie wiem jak się nazywa). Jeżeli po coś ostatnio sięgam to po niekompletny zestaw koncertów Brahmsa. Niekompletny, bo kupiony na pchlim targu w Berlinie za grosze razem z innymi winylami (prezent). Po otwarciu pudełka i wyrzuceniu sparciałej gąbki okazało się, że zamiast czterech Schallplatten są tylko trzy (brakowało koncertu fortepianowego d-moll). Za to w świetnym stanie, podobnie jak te pozostałe - niewymienione tu i rzadziej słuchane. Nawet znalazłem to pudełko w sieci, choć trochę inne wydanie:

www.amazon.de/Brahms-Konzerte-Vinyl-Scha...ox-Set/dp/B004A4BG96

Vivaldi - The Four Seasons

Polskie radio PR2 trzydzieści pięć lat temu , łza się w oku kręci póżniej ''lato'' pierwsze wakacje w życiu

Dziś wyjątkowo, od lat nie słuchana LP3

hipromuzik napisał: Vivaldi - The Four Seasons

Proponuję to wydanie: Giuliano Carmignola, Sonatori De La Gioiosa Marca ‎– Le Quattro Stagioni Label: Brilliant Classics ‎– 93091Format: 3CD. GENIALNE!

Słucham nowego Prodiża i ... chyba nie potrafię odebrać tego albumu jako świeżego i bez kontekstu najlepszych ich albumów - "Music for the jilted generation" i "The fat of the land". Może tu chodzić o to, że tamte faktycznie były i nadal są świetne, a może też o to, że słuchałem ich w czasie mojego ogólnie pojętego dorastania. Wszak nie od dziś wiadomo, że każde pokolenie chwali muzykę przy której się wychowywało "za nastolatka".

Zarzucają albumowi wtórność, inni upatrują w tym nawiązań do najlepszych czasów grupy. Wygląda mi to na jedno i drugie zarazem, ale również na to, że zaczyna brakować pomysłu i przydało by się kolejne przepoczwarzenie zespołu, który kiedyś dwukrotnie wstrząsnął sceną elektroniki i punka jednocześnie, czyli zmiany, która nastąpiła właśnie pomiędzy wymienionymi wcześniej albumami. Widzę w internecie kilka hurraoptymistycznych recenzji, które mam wrażenie zostały napisane przez kogoś kompletnie nie osłuchanego z takim graniem, bo jak ktoś pisze, że to najlepszy album od 20 lat to jedyne wytłumaczenie tego jest takie, że autorowi chyba spadł cukier ... kilo na głowę.

No nic, ponarzekałem "se" to teraz "se" jeszcze posłucham, może wyciągnę dla siebie choć jeden kawałek wart umieszczenia na składance prawdziwego PRODIGY.

Odnośnie tej młodości. Tak se słucham.
KSU - Pod prąd
KÂT - 666
IM - somewhere in time

Można zrobić zaj*****sty remaster?
Można!
Już od dawna to wiadomo w jazzie dzięki RVG.
Ostatnio w rocku też S. Wilson a i K. Bush wspólnie z W. Guthrie
Martin (syn) też dołączył do tej grupy z Sierżantem a w ostatnich dniach z Białym Albumem/
Właśnie przesłuchuje sobie pożyczoną 6CD wersję.
Brzmi to podobnie jak Sierżant nieziemsko!
Przyznaję, że chyba nawet lepiej od kanonicznej wersji mono (której się "trzymam")
Ale ja nie o tym, nie o tym chciałem.
Doszedłem właśnie do CD4 pt. "Sessions" (dalej brzmi to nic gorzej...)
Na końcu tego dysku znajdujemy 13 minutową wersję "Helter Skelter"...13 minutową!!!
Zagraną tak, że można tych "grzecznych chłopców" spokojnie postawić na jednej półce z Velvet Underground.
Myślę, że na pewno znali wtedy już ze słyszenia pierwszą płytę VU.
Co to będzie na "Session'sach" z CD5 i 6 ?
(jedno jest pewne, dyskografia mono mi wystarczy, tego nowego wydania nie kupię bo kasa zawrotna ...ale CD'erki to se wypalę niechybnie...legalnie, na własny użytek przecież)

c.d.
CD5 dalej "Sessions" (nadal świetnie brzmi, choć to przecież tylko "out take'i") - tu zadziwiające, odjechane z (prawie) freejazzową solówką na fortepianie "Hey Jude"

tides from nebula - ze spotify, już trochę czasu mam ich w bibliotece, ale najlepsze to, ze nie miałem pojęcia, że to Polacy są. parę dni temu się zorientowałem czytając recenzję płyty kogoś innego.

(Aby pozostać konsekwentnym - CD6 nadal tytuł "Sessions", nadal brzmienie tych "odpadów produkcyjnych" lepsze od od mega ton nowych produkcji współczesnych, muzycznie tym razem bez zaskoczeń, typowe dla takich bonusów ciekawostki)

Ale ja dziś nie o tym, nie o tym.
Już raz pytałem, czy da się zrobić współcześnie cudnie grający re-master? Odebrałem paczuszkę tym razem taką:
www.gandalf.com.pl/m/the-steven-wilson-remixes-vinyl-box/
Kto mnie zna ten wie, że z niejednego nośnika i wydania/remasteru już słuchałem i nie podniecam się tak od razu byle błyskotkami muzycznymi. Uprzedzając też ewentualny sceptycyzm, znam też skaszanione re-mastery i lepiej brzmiące "pierwsze wydania"...ale to co zrobił Steven Wilson z materiałem na klasycznych Yesach woła o "Nobla" z dziedziny przygotowania nagrań do wydania.

Wcześniej już go (S.W. mix) spotkałem ale w wersjach na CD (to się nazywa "mixy" ale on nic przecież w tych starych nagraniach nie zmienia!)
K.C. Yes, Jethro Tull ale ...do tej "nirwany" doszło dopiero przy wyd. na winylu.

Tak, są tacy którzy coś tam pomrukują po kątach, jakoby winyl ma swoje "ograniczenia", szumi, trzeszczy, zużywa się i takie tam.
Nie będę tego komentował. Niech "oni" choć raz TAKIEJ płyty posłuchają - wystarczy sprzęt takiej klasy jak u mnie - (b.) solidne Hi-Fi, pre-phono (uwaga...za 200zł i do tego chińskie - "ARTcessories DJ PreII") oraz gramofon + wkładka-igła z dolnych stanów średniej półki.
Znam tych Yesów od "zawsze" i na pamięć a dziś gdyby tylko czas mi pozwolił, słuchałbym w "wypiekami" wszystkich 5 (6LP) płyt ciurkiem!

Winyl i tłoczenie made in EU ale poligrafia made in USA.
Tak pancernych (grubych) okładek (wszystkie typu gatefold a całość w zbiorczym pudle, podobnie jak wydanie winylowe klasycznych płyt Genesis z P. Gabrielem z 2009) jeszcze w mojej "karierze" winylowej nie spotkałem.

Tylko jedno zastrzeżenie mam. Oryginalny co prawda malarz okładek Yes, R. Dean, wymyślił na tą okazję, że zmieni co nieco - "Close..." nie jest zielona a niebieska! "Fragile" - nieco inne barwy, "Oceany" niby to samo a w szczegółach trochę inaczej.
Tylko Yes Album i Relayer bez zmian. Raz, że jak już, to trochę niekonsekwentnie, dwa - niekoniecznie takie zmiany lubię...ale co tam - Muzyka, ta Muzyka i to wydanie sprawia, że mam "mrówy" łażące stadami po plecach, zupełnie jak za "pierwszym razem".

W sumie wpis miał być w "co nowego na półce" ale...tym czasem właśnie TEGO słucham, a pudło to jeszcze na półkę nie tak szybko...