to jest dopiero cover

Diana Krall - nie znam za bardzo jest twórczości, ale już jej nie lubię tą przeróbką normalnie zabiła ten klasyczny kawałek, smętne rzępolenie i ta dziwna maniera śpiewania, która kompletnie mi nie pasuje, jakiś taki olewając sposób śpiewania ma.

Kolejna kiepska wersja tej piosenki, ale i tak ciut lepsza niż Diana to Sia Furler



dziwaczna funkowa wersja by Edward Earl "Eddie" Hazel , jak miesza wiosłem i nie śpiewa to jest fajnie, jak otwiera gębofon to robi się kaszana



i nieśmiertelni Beach Boys

wdehe napisał: Diana Krall - nie znam za bardzo jest twórczości, ale już jej nie lubię tą przeróbką normalnie zabiła ten klasyczny kawałek, smętne rzępolenie i ta dziwna maniera śpiewania, która kompletnie mi nie pasuje, jakiś taki olewając sposób śpiewania ma.

Olewająca maniera to nie jest rzadkie zjawisko, a wśród wokalistek jazzowych (Billie Holliday, Shirley Horn, Abbey Lincoln, Nancy Wilson) nawet częste. Tak samo do polubienia jak proste, mocarne riffy czy darcie japy na full w muzyce metalowej. A co powiesz na to?



Nie jestem jakimś wielkim fanem Diany (a jej pianistyki wcale) ale z uznaniem stwierdzam, że z wiekiem staje się coraz lepsza. A jeżeli te filmiki są w miarę współczesne, to tego upływu lat wcale nie widać - taki bonus.

wolę Sir Eltona, IMO ona tak sobie odśpiewuje piosenkę na pół-gwizdka, nie czuję w tym emocji.
Metalowe darcie japy zazwyczaj jest prawdziwe, czuć w nim emocje, to że wokalista daje z siebie wszystko, dlatego metalowe kapele tak fajnie na koncertach wychodzą, zazwyczaj, bo czasem trafiają się rzeczy, których nie da rady zrobić na koncercie, al etam tez na ogół darcia japy jest mniej.

Diana Krall IMO markuje tylko że śpiewa, za dużo w tym dystansu jak dla mnie, żadne dreszcze po plecach mi nie łażą, a to jest tego typu "song" że powinny,
mocno ziewająca wersja.

wdehe napisał: ... Metalowe darcie japy zazwyczaj jest prawdziwe, czuć w nim emocje, to że wokalista daje z siebie wszystko (...)
Diana Krall IMO markuje tylko że śpiewa, za dużo w tym dystansu jak dla mnie ...

To już rozmowa o gustach. Ja emocje u większości zespołów metalowych przestałem słyszeć w latach 80-tych, a od czasu do czasu zdarza mi się ich posłuchać (i wyłączyć). W to, że wyjątki pewnie są jestem skłonny uwierzyć.

Jeżeli chodzi o emocje u Diany, to są one tego typu (tylko mniejsze):



Jeżeli i tutaj ich nie słyszysz, to jesteśmy zrobieni z zupełnie innej gliny. Co nie znaczy, że kiedyś ich nie usłyszysz.

Tak, jesteśmy inni.

Taka ciekawostka, oczywiście wolę oryginał, bo kolesie z tego bandu zabili ten utwór

wdehe napisał: (...)
kolesie z tego bandu zabili ten utwór

Moim zdaniem istnieją utwory, które nigdy nie powinny być "coverowane" - Ten jest właśnie takim.

To się kwalifikuje do wątku o zbrodniach muzycznych.

Iro napisał:

wdehe napisał: (...)
kolesie z tego bandu zabili ten utwór

Moim zdaniem istnieją utwory, które nigdy nie powinny być "coverowane" - Ten jest właśnie takim.

Z pewnością nie powinien być coverowany przez faceta, nawet jeżeli nosi sukienkę i każe do siebie mówić "Cathy", no chyba że dla jaj
Ale jest z tego pożytek, bo przy okazji wytropiłem niezwykle gładką dziewicę

No faktycznie gładka dziewica Hayley gładko odśpiewała czystym głosem, bez grama emocji, emocjonalny i dramatyczny song jako piosnkę dość przyjemną, za to w nie zmienionym aranżu ani na jotę. Nie zapamiętam raczej panny Hayley.

bardzo przyjemny cover

Iro napisał: No faktycznie gładka dziewica Hayley gładko odśpiewała czystym głosem, bez grama emocji, emocjonalny i dramatyczny song jako piosnkę dość przyjemną, za to w nie zmienionym aranżu ani na jotę. Nie zapamiętam raczej panny Hayley.

zapodałem sobie wczoraj z przyjemnością Kate, oryginał znaczy się, wieczorkiem (po Waszych wpisach) ale Milady ochrzaniła mnie: "przestań znowu napie.dal.ć muzyką" ... Kate - mój rozmiar!

Przypomniały mi się takie oto dwa nagrania:

Zdrada! To nie to Wish you were here i nie ten Blackmore! Nawet Redneki nieprawdziwe tylko jakieś miastowe.