Kiedy już myślałem, że polskie kino to już tylko kolejne głupawe komedie romantyczne, ten film mnie wybudził. Polecam.

Wczoraj Włodek Pawlik był w Trójce.

Jeszcze nie byłam, ale wybiorę się na pewno. Skoro KoRnik poleca - tym bardziej.

Film jest doskonały, widziałem go trzy razy (miałem wydać soundtrack, ale mimo wielkiego wielkiego halo, wspaniałej promocji i swietnej, naprawdę świetnej muzyki nie wierzę, że sie sprzeda. Tak to już jest dzisiaj z płytami...).
Jeżeli juz mam narzekać, co w tym miejscu jest chyba niestosowne, bo całokształt zasługuje tylko na brawa, to wyrzuciłbym wszystkie zdjęcia kolorowe-współczesne. Ale być może reżyser doszedł do słusznego wniosku, że nie wszyscy widzowie są gotowi na niedopowiedzenia.

Miałem okazję zresztą rozmawiać z Borysem Lankoszem kilka razy. I bardzo cenie go jako człowieka. Bo nie ma w nim ani krzty gwiazdorstwa, jest normalnym facetem, pochlonietym swoja pracą, zresztą chyba zaskoczonym i lekko przerażonym całym tym sukcesem.
Już zaczyna nastepny film.

Dobrze zrobił, że zostawił współczesne sceny kolorowe. Niczego to nie ujmuje całości, a sprawia, że nie musisz aż tak odpalać mózgownicy do działania. Bo to nie jest film, na którym się kombinuje i "rozkminia" o co chodzi. Ostatnia scena mnie wbiła w fotel. Dobrze, że nie zapalili tak szybko światła w kinie, ludzie siedzieli wryci. Wiesz, na jakimś "Shreku" przeczekują, bo jeszcze coś śmiesznego będzie po napisach. Tutaj po prostu nie mogli się zebrać z siedzeń. Ostatnim polskim filmem, który tak mnie wrył, był "Plac Zbawiciela". Ech... Naprawdę już myślałem, że "polskie kino" to jeszcze przez kilka lat będzie tylko "to nie tak nigdy nie mów nigdy kochanie kotku mojej dziewczyny i te same nazwiska". Byłem na dwóch z tej serii, to było już dawno temu, ale i tak mam dosyć

No, nieźle. Naprawde dobry film. Przeszkadzały mi tylko kolorowe ujęfcia, ale rozumiem, ze nie każdy widz by bez tego skapował.

Oscara nie będzie jak znam życie, ale w końcu można iść do kina na dobry, polski film!
Mimo, że córka premiera nie jest moją ulubioną aktorką, to rolę zagrała bezbłędnie. Z resztą, wszystkie try babeczki dały z siebie wszystko - z charakterem i polotem!
Za młody jestem, by pamiętać tamte czasy, ale dzięki filmowi mogłem sobie wyobrazić tą niewymuszoną nonszalancję i obowiązująca etykietę.
No i te zdjęcia!

Zdjęcia do tego filmu są znakomite. Co prawda urodziłem się nieco po Stalinie, ale oddanie szczegółów scenografii rzeczywiście wbija w fotel i cofa w czasie. Mimo wszystko wiele rzeczy pamiętam z dzieciństwa.
Ale zastanawiam się nad jednym. Może to szczegół i czepiam się spraw artystycznych nie pojętych dla średnio kumatego widza, ale mimo wszystko nie mogę się powstrzymać. Dlaczego w prawie każdym wartościowym obrazie polskiego kina, musi byś scena kopulacji - najlepiej wulgarnej. A jak aktor jest zbyt Lubaszenko, to zawsze można uaktywnić dojrzałą Szapołowską - ważny jest efekt.
Nie żebym miał coś przeciw kopulacji, ale jakoś tak mnie wzięło.

To nie kopulacja była tylko gwałt,który pokazał prawdziwe oblicze ubeka
No... takie moje zdanie

No, ale szef Sabiny był AK-owcem. Erotoman jeden...

Nie rozumiem tego filmu. A może jest jeszcze druga część o której nie wiem?
Reżyser chyba skupił się bardziej na formie, ale mam wrażenie że zgubił gdzieś końcówkę scenariusza

Nie rozumiem tego filmu. A może jest jeszcze druga część o której nie wiem?
Reżyser chyba skupił się bardziej na formie, ale mam wrażenie że zgubił gdzieś końcówkę scenariusza

Popieram Raczera, a ze swej strony: zupełnie nieciekawy obraz ze znakomitą muzyką i niewykorzystanym scenariuszem. Zdjęcia, moim zdaniem, do bani. Agata Buzek doskonała - dawno nie widziałem takiej roli w polskim filmie co i tak nie ratuje tego przeciętniaka.

Tadeusz napisał: Agata Buzek doskonała - dawno nie widziałem takiej roli w polskim filmie co i tak nie ratuje tego przeciętniaka.

Janda też nie pozostawia wątpliwości co do klasy aktorskiej. Agata była na szczęście w miarę ucharakteryzowana, bo normalnie boję się na nią patrzeć. Mogłaby zagrać w filmie o KL Auschwitz.

Jeszcze co do scenariusza, przypomniałem sobie jedną poważną wpadkę; ta scena kiedy ona przykłada sobie lufę do skroni. Normalnie w takich momentach ludzie na chwilę przestają wpieprzać chrupki, ale tu nic z tego, nie ma żadnego napięcia, bo wcześniej jest scena z babcią na lotnisku (zresztą fatalnie ucharakteryzowaną), a raczej łatwo się domyślić kim ona jest.