HFM

Flower Power – a tak naprawdę monofoniczny wzmacniacz Apurna z topowej serii Apogee. Moc: 230 W/8 Ω i 460 W/4 Ω. Wykończenie: unikalne.  Cena: zaporowa – 138000 euro za parę! W katalogu są też tańsze propozycje. Sęk w tym, że Apurna zaczyna tam, gdzie większość producentów kończy. Jej najtańsze monobloki Soprano (150 W/8 Ω i 300 W/8 Ω) zostały wycenione na 59600 euro za parę.

Skoro jesteśmy przy bardzo drogich urządzeniach, warto wspomnieć
o kolumnach firmy Goebel. W czasie High Endu 2018 oficjalną premierę
miał jej szczytowy model Divin Majectic. Symetryczny układ trójdrożny
tworzą dwa 45-cm (18-calowe) woofery, dwa 20-cm stożki średniotonowe
oraz zmodyfikowany AMT Mundorfa. Obudowy typu bas-refleks wykonano
z połączenia aluminium i płyt kompozytowych. Monstrualne kolumny
o masie przeszło pół tony i wysokości 226 cm przetwarzają pasmo 21 Hz – 24 kHz
przy efektywności 98 dB/1 W! Kosztują … 449000 euro za parę.

Przy nowym flagowcu Divin Majectic
dotychczasowy Epoque Aeon Reference
to budżetówka. Za parę trzeba zapłacić
„jedynie” 195000 euro.
Do prezentacji wykorzystano
elektronikę Vitus Audio
z topowej linii Masterpiece.

Źródłem muzyki w prezentacji Goebel/
/Vitus był piękny duński gramofon Hartvig
Audio TT Signature z 9,5-calowym
ramieniem Tri-Planar i wkładką Kondo IO-M.

Kontynuując wątek ekstremalnie drogiego sprzętu, nie sposób pominąć Estelonów Extreme. W Monachium wytwórnia z Estonii zaprezentowała najnowszą wersję
w wykończeniu Limited Edition. „Zwykłe” Extreme 2018 mają zmienioną zwrotnicę
i wewnętrzne okablowanie Kubala-Sosna. Limitowane – zewnętrzne elementy
lakierowane na kolor Tudor grey, używany przez Rolls-Royce’a, oraz ręcznie polerowane pierścienie ze stali nierdzewnej, otaczające przetworniki. Reszta pozostaje podobna
jak w wersji zaprezentowanej premierowo w 2014 roku.
Wyrafinowane wzorniczo kolumny wyposażono w ruchomy moduł górny. Zakres regulacji wynosi 170-200 cm, co pozwala dopasować je do wielkości pomieszczenia.
Ulokowano tu 3,75-cm diamentową kopułkę, 17,5-cm ceramiczny średniotonowiec
oraz 25-cm mid-woofer z aluminium. Moduł dolny zawiera subwoofer z dwoma
25-cm głośnikami aluminiowymi, promieniującymi na boki. Wszystkie przetworniki
prawdopodobnie dostarcza Accuton.
Estelon deklaruje, że Extreme przenoszą pasmo 20 Hz – 45 kHz. Pomimo masy
250 kg/szt. kolumny nie przytłaczają – sylwetka jest taliowana, co optycznie
ją wysmukla. Przytłaczająca jest natomiast cena: 220000 funtów za parę
Limited Edition.

Do „budżetówki” trudno zaliczyć także Focale z serii Utopia. W czasie High Endu 2018 francuski specjalista pokazał premierowo najnowszą wersję dwóch modeli ze szczytu katalogu. Grande Utopia III Evo oraz Stella Utopia III Evo mają teraz przetworniki z zawieszeniem TMD, przeniesione tu ze znacznie tańszej Kanty 2. Rozwiązanie polega na umieszczeniu na resorze niewielkich zgrubień, które poprawiają zgodność fazową membrany i zawieszenia. Do napędu użyto magnesów NIC (Neutral Inductance Circuit), czyli wzbogaconych o precyzyjnie dobrany i ulokowany pierścień Faradaya. Stabilizuje on pole w szczelinie cewki, zmniejszając jego wrażliwość na modulację zmianami jej pozycji czy płynącego przez nią prądu. Głośniki są mocowane do obudowy za pośrednictwem aluminiowych pierścieni MRR (Machined Reinforcement Rings), poprawiających sztywność oraz izolujących kosze od drgań. Głośnik średniotonowy Grande Utopii III Evo pracuje teraz w obudowie zamkniętej. Zestaw modyfikacji uzupełniają nowe zwrotnice oraz warianty wykończenia takie same jak w pozostałych modelach Evo III. Oba szczytowe Focale powinny trafić do sprzedaży we wrześniu 2018. Grande Utopia III Evo będzie kosztować 180000, a Stella Utopia III Evo – 100000 euro.

Pomieszczenie, w którym prezentowano brzmieniowe możliwości Grande Utopii
III Evo, poddano adaptacji akustycznej
z użyciem ustrojów Vicoustic.
Focal pierwszy raz zdecydował się
na taki krok, ale efekt zdecydowanie wart był dodatkowego wysiłku

Von Schweikert Ultra 11 – półaktywna konstrukcja z dwoma 15-calowymi subwooferami, umieszczonymi w obudowach zamkniętych i zasilanymi dwoma wzmacniaczami o mocy 1 kW każdy. Resztę pasma pokrywają ceramiczne głośniki nisko-średnio- i średniotonowe oraz berylowe tweetery. W centrum symetrycznego układu umieszczono superwysokotonową wstęgę. Całość przenosi częstotliwości od 10 Hz do 100 kHz (!). Producent deklaruje efektywność 92 dB i impedancję nominalną 4 Ω. Kolumna daje duże możliwości dostosowania charakterystyk do akustyki pomieszczenia i gustu żytkownika. Ultra 11 to aktualnie szczytowy model amerykańskiej firmy. Parę wyceniono na 295 tysięcy dolarów.

Ten znak rozpozna każdy fan high-endu.

Tę trąbkę także.

To Vox Olympian – szczytowe kolumny brytyjskiej firmy Living Voice.

Duża wieża Nagry z dużymi kolumnami Wilson Audio Alexia 2
w dużym pomieszczeniu. Dźwięk dobry, choć z Wilsonami
mimo wszystko lepiej się sprawdzają wzmacniacze,
które niekoniecznie lubią się cackać. Świetne efekty
dają zestawienia z monoblokami D’Agostino Progression.

Przedwzmacniacz Nagra HD – bardzo wymagający i inżynieryjnie spektakularny projekt. Jego realizacja pochłonęła za dużo czasu i funduszy, a projektanci byli bliscy poddania się. Nawet cena 100000 euro, choć wydaje się wygórowana, nie gwarantuje firmie wyjścia na zero. Obiektywnie jednak jest to dzieło sztuki.
Osobny zasilacz ze specjalnie opracowanymi kondensatorami,
które łączą „bateryjny” (bardzo niski) poziom szumów ze
zdolnością błyskawicznej dostawy prądu. Pełne dual mono,
z oddzielnymi potencjometrami i zaawansowanym układem
sterowania. Znajduje się on poza ścieżką sygnałową i służy
wyrównywaniu poziomów głośności. Nie trzeba nic ustawiać
„na oko”. Wystarczy wykonać regulację w jednym kanale, a drugi potencjometr sam dojedzie do żądanego poziomu. I nie chodzi o to, że balansowanie będziemy obserwować na wyświetlaczu. Pokrętło porusza się fizycznie, napędzane bezgłośnym silniczkiem. Ktoś,
kto wymyślił to rozwiązanie, musiał zdradzać wybitne skłonności
do komplikowania sobie życia. Ktoś, kto je zrealizował,
nie przeciąłby węzła gordyjskiego. On by go metodycznie rozsupłał.

Lekcja historii – rok 1951. Nagra I – pierwszy przenośny magnetofon na świecie.

Lekcja historii – rok 1957. Nagra III – szpulowy magnetofon monofoniczny.

Lekcja historii – rok 1970. Nagra SN – miniaturowy
magnetofon szpulowy, uwielbiany w swoim czasie przez służby specjalne na całym świecie.

Lekcja historii – rok 1992. Nagra DII – pierwszy na świecie magnetofon cyfrowy, zapisujący z rozdzielczością
24 bitów/96 kHz.

W trakcie High Endu 2016 Tidal pokazał swoje pierwsze kolumny, które – zamiast naturalnym fornirem na wysoki połysk – zostały wykończone matowym lakierem Velvetech. Piano G2 ustawiono nieśmiało z boku, jakby sondując reakcje klientów. W reportażu zasugerowałem wtedy, że sprzedaż takich „nietypowych” wersji może przekroczyć liczbę standardowych, ponieważ kolorowe Tidale w matowym wykończeniu prezentują się świeżo i nowocześnie. I coś takiego musiało się stać, ponieważ w 2018 roku niemiecka firma oficjalnie poinformowała o utworzeniu swojej drugiej marki. Vimberg to w każdym aspekcie Tidal, tyle że lakierowany i tańszy. Powstaje w tym samym miejscu, projektują go ci sami ludzie. Montuje się w nim przetworniki tego samego producenta, czyli Accutona, i konstruuje według tych samych zasad. Niższa cena wynika głównie z wykończenia lakierem – błyszczącym, bo jednak mat to dla Tidala zbyt wiele. Aktualnie Vimberg oferuje dwie trójdrożne kolumny podłogowe z obudową bas-refleks: Mino i Tonda. Do obu można opcjonalnie zamówić diamentową kopułkę Accutona (w standardzie jest ceramiczna). W zwrotnicy stosuje się najwyższej klasy komponenty Duelunda i Mundorfa. Okablowanie dostarcza Mogami, a terminale – Argento. Kolumny powinny trafić do sprzedaży we wrześniu 2018. Mino wyceniono na 22000, a Tondę – na 28000 euro za parę. Opcjonalne tweetery diamentowe wymagają dopłaty 7000 euro za parę.