HFM

Mark Hollis był najbardziej znanym członkiem zespołu Talk Talk. Wiadomość o jego śmierci pogrążyła w smutku fanów dźwięków niebanalnych.

Queen. Czterech muzyków niczym cztery żywioły współtworzących znakomicie działający organizm. Organizm, który przez lata ewoluował; różnorodny i spójny zarazem. Dziś spróbujemy zajrzeć do zespołu od środka. Weźmiemy pod lupę jedną z najsłynniejszych manufaktur przebojów.

Inspiracją do napisania artykułu był film „Bohemian Rhapsody”. Przed kilkoma miesiącami gościł w kinach, a niespełna kilka tygodni temu ukazał się na Blu-rayu. Kto nie oglądał na wielkim ekranie, niech żałuje. Namiastka koncertu zespołu, który w oryginalnym składzie nigdy nie przekroczył linii Odry, to coś, co trudno docenić na telewizorze. Ale i tak warto.
Film został pomyślany jako familijny, ponieważ wszelkie skandale związane z rozwiązłym życiem Freddiego pozostały w domyśle. Ale zadziałał tak, jak chcieli jego twórcy. Rzesze młodych ludzi znów słuchają Queen.

„Z urodzenia byłem monodystą – czułem się
dobrze w relacji monodii akompaniowanej.
Jednak życie zmusiło mnie do tego,
żebym był polifonistą”

prof. Mieczysław Tomaszewski

Kiedy w ubiegłym roku zabrzmiały pierwsze takty utworu otwierającego występ Procol Harum w łódzkiej Atlas Arenie, odżyły wspomnienia dawnych spotkań z tą formacją. Ponad pół wieku temu Brytyjczycy podbili serca melomanów rockowymi przebojami „Homburg” i „Quite Rightly So” oraz balladą „A Whiter Shade Of Pale”, z melodyjnym wstępem granym na organach Hammond M102.

Utwór wybrany na początek koncertu nie pochodził z tak odległej przeszłości. „I Told On You” pojawił się zaledwie dwa lata temu na najnowszym krążku „Novum”. Później zespół zagrał jeszcze cztery kompozycje z tego albumu. Na scenie wystąpili muzycy, którzy z historią Procol Harum mają niewiele wspólnego. Grupa zachowała jednak charakterystyczne brzmienie. To zasługa Gary’ego Brookera – jej lidera, wokalisty, pianisty i kompozytora.

„Pisanie muzyki – to jakby ustawianie drabiny bez możliwości wsparcia jej o mur. Nie ma rusztowań; konstrukcja ta utrzymuje równowagę jedynie dzięki cudowi jakiejś wewnętrznej logiki, dzięki jakiemuś wrodzonemu poczuciu proporcji. Jestem równocześnie architektem i widzem mojego dzieła: pracuję i przyglądam się mojej pracy.”
Arthur Honegger