Niekonwencjonalny Jack White
- Kategoria: Sylwetki
O Jacku Whicie po raz pierwszy zrobiło się głośno w 2004 roku. Jego kompozycja „Seven Nation Army”, nagrana przez duet The White Stripes, została wówczas uznana za najlepszą piosenkę rockową i zdobyła nagrodę Grammy.
Od tamtego czasu nazwisko wykonawcy regularnie gości w muzycznych mediach. Ostatnio za sprawą najnowszego, kontrowersyjnego albumu „Boarding House Reach”.
W 2008 roku na ekrany kin wszedł dokument Davisa Guggenheima „Będzie głośno”, traktujący o roli gitary w muzyce rockowej. Jack White wystąpił w nim obok Jimmy’ego Page’a (związanego dawniej z Led Zeppelin) oraz Davida Howella Evansa, szerzej znanego jako The Edge (U2). Zrobił duże wrażenie. Wypowiadać się na temat najważniejszego instrumentu rockowego w takim towarzystwie to przywilej, który nie trafia się każdemu.
W 2002 roku Caelin Gabriel założył firmę Shunyata Research. Nie pytajcie, dlaczego zrezygnował z kariery w Agencji Bezpieczeństwa Narodowego USA i czy tego żałuje. Podejrzewam, że nie żałuje, bo jego cywilne przedsięwzięcie robi nie mniejsze wrażenie.
Nowa linia kondycjonerów Shunyaty nazywa się Denali. Obejmuje dwa modele Tower, czyli pionowe: D2000/T (dwa gniazda) i D6000/T (sześć) – oraz recenzowany D6000/S z sześcioma gniazdami ustawionymi bardziej tradycyjnie, bo w poziomie.
Obudowę Denali wykonano z aluminium. Front jest grubszy i odchylony nieco do tyłu. Centralnie wyfrezowano na nim nazwę Denali, a także nadrukowano logo Shunyaty i oznaczenie modelu. Z prawej strony umieszczono włącznik oraz diody. O ile rozumiem, że niezbyt piękny włącznik można potraktować jako uroczy lekki zez u zgrabnej kobiety, to oślepiająco niebieska dioda uniemożliwi jego dostrzeżenie.
Wejście zasilania zrealizowano na złączu IEC C20, przystosowanym do prądu o natężeniu 20 A. W komplecie znalazła się odpowiednio zakończona sieciówka.
Ironicznie cwałujące dźwięki
- Kategoria: Historie
Muzyka w filmie – ten temat często gości na łamach naszego miesięcznika. Przedstawialiśmy portrety kompozytorów muzyki filmowej, opowiadaliśmy o roli muzyki w przedwojennym kinie polskim i o operze na wielkim ekranie.
Kilkakrotnie pisaliśmy o muzyce, którą filmowcy nazywają „diegetyczną”, czyli stanowiącą część świata obecnego w kadrze. Chodzi o te sceny, w których pojawienie się muzyki ma swoje źródło w danej sytuacji – w działaniach bohaterów, w scenerii. Nie mówimy zatem o motywach muzycznych, ilustrujących „z zewnątrz” nastrój postaci lub mających wywołać w widzach na przykład wzruszenie czy niepokój. Nie mamy też na myśli filmowych wersji dzieł teatru muzycznego – choć w poniższym tekście zrobimy jeden uzasadniony wyjątek. Oto kolejna porcja scen muzycznych z filmów nie tylko o muzyce.
McIntosh MHA150
- Kategoria: Wzmacniacze słuchawkowe
Scena w salonie ze sprzętem hi-end. Dwóch mężczyzn się rozgląda.
– Patrz, to nowy McIntosh MHA150.
– Aha, wygląda jak integra w formacie midi.
– No coś ty, to przecież wzmacniacz słuchawkowy!
– Tak? To popatrz z tyłu. Ma zaciski głośnikowe i pół tuzina wejść!
– Faktycznie! Do tego jakieś cyfrowe…
– Warto go sprawdzić. Weźmy go na odsłuch!
Gdy muzyką rządzi cyfra
- Kategoria: Historie
W dobie triumfu techniki cyfrowej maszyny coraz częściej i coraz skuteczniej zastępują człowieka w różnych dziedzinach.
Począwszy od banalnego przykładu kas samoobsługowych, aż po rozwiązania z pogranicza absurdu, takie jak chociażby japoński Hen Na Hotel, którego personel stanowi sztab robotów przyjmujących gości w recepcji, przenoszących bagaże i sprzątających. Ale czy algorytm jest w stanie zastąpić twórcę i zrobić karierę w świecie muzycznym?
