Grajkable Numer Trzy
- Kategoria: Kable
Przed nami jedne z najbardziej oryginalnych przewodów w naszym kraju. Grajkable są produktem firmy Graj-End, w której katalogu znajdziemy także zestawy głośnikowe o nazwie Grajpudła.
Kolumny powstały dzięki eksperymentom z zestawami o konstrukcji otwartej (open baffle) i przetwornikami o wysokiej efektywności, pochodzącymi zazwyczaj z lat 60. i 70.
Kable głośnikowe są, zdaniem konstruktora, najważniejszymi przewodami w całym systemie hi-fi. Grajkable również powstały w wyniku eksperymentów z wtyczkami, przewodnikami i materiałami izolacyjnymi, w trakcie których zbudowano ponad 40 prototypów. Wszystkie poddano testom odsłuchowym. Ostateczna wersja miała się okazać lepsza od produktów takich firm, jak Nordost, Transparent, Siltech, Van den Hul, Kondo, Symphony i... Bazodrut. Nie pytajcie mnie, czym jest Bazodrut, bo nie wiem.
Graj-End nie udostępnia dokładnych informacji technicznych, ponieważ chce je zachować w tajemnicy, a klientów powinno interesować brzmienie, a nie parametry. Wiemy jedynie, że istnieją trzy serie Grajkabli – Numer Jeden, Dwa i Trzy. Do testu dostarczono te ostatnie.
Z zewnątrz – nic szczególnego. Trudno powiedzieć, czy zastosowano plecionkę, czy lite druty, ponieważ izolacja i zewnętrzny oplot są sztywne. Kable przypominają wysokie modele Tary Labs, a jedynymi charakterystycznymi elementami są bardzo ładne rozdzielające tulejki na końcach i metalowe klamry z oznaczeniem producenta.
Brzmienie
Brzmienie Grajkabli Numer Trzy odebrałem jako spokojne i zrównoważone. Żaden element nie wysuwa się na pierwszy plan, a jeśli już miałbym wskazać jakieś cechy szczególne, powiedziałbym, że z lekkiego uprzywilejowania korzysta średnica.
Muzyka nie dostaje sztucznego kopa, tylko płynie swoim tempem. Wysokie tony są miłe dla ucha, aksamitne i elegancko wykończone, a dźwięk – spójny i harmonijny. Te kable przedkładają syntezę nad analizę, co wcale nie oznacza, że coś gubią lub zamulają.
Reklama
Konkluzja
Dużo przyjemności ze słuchania.
Autor: Tomasz Karasiński
Źródło: HFiM 04/2013
