Dux 2015
Muzyka: 
Realizacja:
W książeczce dołączonej do płyty znajduje się bardzo ciekawy wywiad z Kasią Kadłubowską, która poczuła się zmęczona i zasmucona samotnym żywotem perkusistki i postanowiła stworzyć z Dominikiem Bukowskim duet marimby i wibrafonu. „Są to dwa niezwykle brzmiące instrumenty, które uzupełniają się w nieuchwytny sposób. Z jednej strony – dźwięk dość krótki, «dziki» (marimba), z drugiej – dźwięk „kosmiczny”, wybrzmiewający w czasie i przestrzeni (wibrafon). Razem – mistyczna asceza sonorystyczna.” Tę aurę (i zarazem cały album) Kadłubowska nazwała z angielska „Transient”, czyli coś ulotnego, chwilowego. Współbrzmienie marimba-wibrafon kojarzy się artystce z minimalizmem w muzyce, stąd na jej pierwszej płycie utwory m.in. Steve’a Reicha i Philipa Glassa, a oprócz kompozycji członków duetu, także transkrypcje Erika Satie i Arvo Pärta (któraż to już wersja „Fratres”…). Powstał jednolity w klimacie, intrygujący album. Rzadkość w ofercie sklepów płytowych i w ogóle rzadkość nie tylko na polskiej scenie muzycznej. Wirtuozeria wykonawców nie podlega dyskusji; fantastyczny jest również dobór repertuaru i budowanie atmosfery. Repetytywne odcinki melodyczno-rytmiczne przemówią do tych, którzy szukają w muzyce uspokojenia i wyrównania nastroju. Fragmenty narracyjne (rzadsze; obecne np. w „Dolorus” Bukowskiego) przemówią zaś do tych, co szukają w muzyce frapujących opowieści. Ci, którym marimba kojarzy się z soundtrackiem filmu „American Beauty”, też nie będą zawiedzeni. Skromna okładka niech nikogo nie zwiedzie…
Andrzej Milewski
Źródło: HFiM 05/2016
