Ów patent estradowy był wykorzystywany w nieco zmienionej formie przez pewnego niewielkiego wzrostem (jak na mój gust, nie tylko wzrostem) gitarzystę - to podpowiedź pierwsza. I druga: w jednym ze swoich najsłynniejszych hitów artysta wymienia nazwiska dwóch klasycznych muzyków, w tym Czajkowskiego (które wymawia bardzo niedbale, więc mogło umknąć uwadze; drugie wymawia wyraźnie ale ujawniając je podpowiedziałbym zbyt wiele).

Hiciory bohatera zagadki doczekały się oczywiście wielu lepszych i gorszych coverów. Jeden z lepszych został wykorzystany w "Pulp Fiction". Drugi został wykonany przez głównego bohatera filmu, którego reżyser później pokonał "Pulp Fiction" w wyścigu o Oscara za najlepszy film. Cover może nie jest tak dobry jak ten z PF ale za to dorobiono do tego wykonania zabawną historyjkę z zaocznym udziałem bohatera zagadki.

Edytka: Popieprzyło mi się. W "Pulp fiction" nie było coveru tylko oryginalne wykonanie. Podpowiedź tym samym mocno przytyła.

Nie, to jeszcze nie odpowiedzi.

Adam Szulc napisał: ... w jednym ze swoich najsłynniejszych hitów artysta wymienia nazwiska dwóch klasycznych muzyków, w tym Czajkowskiego (które wymawia bardzo niedbale, więc mogło umknąć uwadze; drugie wymawia wyraźnie ale ujawniając je podpowiedziałbym zbyt wiele).

, choć pewnie i tak zbyt mało, sądząc po Waszej odporności. Niewymieniony powyżej z nazwiska kompozytor zasłynął najbardziej dwiema symfoniami o nieparzystych numerach sumujących się do 14, bagateli a-moll na keyboard i może jeszcze sonaty cis-moll kojarzącej się z nazwiskiem jednego z dwóch pojawiających się w moim poprzednim wpisie muzyków. Te utwory znają wszyscy, kilkadziesiąt pozostałych większość melomanów. Kompozytor został dość okrutnie potraktowany przez los, sądzę nawet, że bardziej niż np. Ray Charles (co innego gdyby był np. księgowym). Bohater zagadki też obszedł się z nim dość bezceremonialnie, każąc mu podziwiać nadejście nowego, którego był (jak twierdzi wielu) postacią numer jeden.

Rozwiązanie:



(koncert dla młodzieżowego aktywu)

I źródło historyjki z początku zagadki:

wolnosc24.pl/2017/03/19/ojciec-rock-and-...ali-najwieksi-wideo/

Opowiastka traktuje o basistach zespołu, którego nazwę trzeba odgadnąć.

Pierwszy grał najkrócej, bo pojawił się tylko na jednej płycie. Wcześniej zasłynął przygrywaniem w jednym z najsłynniejszych bandów rockowych w swoim kraju i był ceniony jako jeden z bardziej kompetentnych specjalistów od niskich dźwięków w branży.

Drugi występował wcześniej m. in. w zespole co najmniej tak samo sławnym jak ten z poprzedniego akapitu, został też na pewien czas menadżerem zespołu-zagadki. Również był uznanym profesjonalistą (tym razem z papierami), a po opuszczeniu zespołu-zagadki stał się obiektem fali nienawiści ze strony części internetowych komentatorów, bynajmniej nie z powodów muzycznych.

Trzeci i na razie ostatni basista trafił do zespołu chyba przypadkowo, ze względu na korzystne miejsce zamieszkania. Formalnie jest najlepiej wykształconym muzycznie członkiem w historii bandu, choć obu frontmanom, obdarzonym wielką fantazją ale pozbawionym takich papierów, nie da się nic zarzucić jeżeli chodzi o profesjonalizm instrumentalno-kompozytorski.

Adam Szulc napisał: ... obu frontmanom, obdarzonym wielką fantazją ale pozbawionym takich papierów, nie da się nic zarzucić jeżeli chodzi o profesjonalizm instrumentalno-kompozytorski.

Pisząc o profesjonalizmie nie wspomniałem o odgłosach paszczą. Nie dlatego, że takich nie ma.

W zespole jest dwóch frontmanów ale jeden lider (i założyciel).

Tytuł jednej z płyt jest nazwą zespołu czytaną wspak.

I niech stracę, będzie z grubej rury: zespół jest polski.

www.hi-fi.com.pl/forum/4-muzyka/25764-z-...ka-wywiadowcy#437985

Oczywizda, Iro. Czytałeś może?

Zdjęcie z koncertu w Szamotułach sprzed niecałych trzech tygodni:


(nie wiem czy coś będzie widać, bo musiałem wielokrotnie zmniejszyć, a aparacik jest taki sobie)

Nie, nie czytałem. Zamierzam to jednak kupić.
A aktualnie, tradycyjnie (w miarę możliwości), słucham "Magla Wagli", dziś w wersji "higiena ucha".
Warto.


P.S. z czytanek, aktualnie jestem w trakcie "Coltrane według Coltrane'a"
P.S.2 ze wstydem przyznaje się - nigdy nie byłem na koncercie Voo Voo...

(...) do usunięcia

(..) do usunięcia

Iro napisał: z czytanek, aktualnie jestem w trakcie "Coltrane według Coltrane'a"

Napiszesz raport pokontrolny?

Iro napisał: ze wstydem przyznaje się - nigdy nie byłem na koncercie Voo Voo...

A ja na koncercie Jethro Tull Tyle że ich koncerty są podobne do siebie i do płyt, a Voo Voo to nie dotyczy. W Mateo czasami wstępuje diabeł (a czasami anioł) i to się udziela zespołowi i publiczności.[/quote][/quote]

Adam Szulc napisał: (...) Napiszesz raport pokontrolny?

Chyba tak.
Tymczasem jestem w okolicach roku 1962.
I jak dotąd same wywiady, ich treść i przebieg nie zaskakują i są w wymowie bliźniaczo podobne.
Ciekawsze (dla mnie) są notki z okładek płyt oraz frapujące odpowiedzi (wspólne Dolphy'go i Trane'a) na zarzuty o "anty-jazz" w Down Beat. A, jeszcze wspomnienia o wspólnej grze z Monkiem - gratka.
Jedno mogę już pochwalić - znakomita robota tłumacza, Filipa Łobodzińskiego oraz jego (tłumacza) dodatkowe przypisy.