Zagadki istotnie na dobry początek są cztery ale dość łatwe. Zresztą tak naprawdę wystarczy odgadnąć dwie, żeby już znaleźć wspólny element. Bez jakiejś wikipedii się chyba nie obędzie, bo to co ich łączy nie jest zbyt szeroko znane (ja zwróciłem na to uwagę ze względów osobistych). Ta wspólna cecha wyraża się oczywiście inaczej u innych osób, na ponad 350 sposobów i mało kto zwraca na nią uwagę, może czasami z wyjątkiem jednego dnia w roku. Z czapki bym podał jak z tą cechą jest u Satchmo (zresztą różne na ten temat krążyły pogłoski) i chyba na tym koniec.

Doprecyzuję. Ta wspólna cecha może być opisana zmienną przyjmującą 366 wartości. W praktyce jednak jest opisywana za pomocą liczby i nazwy własnej.

Zawężam i naprowadzam:

Po wyczerpaniu wszystkich możliwości załatwienia sprawy polubownie podpowiedź ostateczna, gruba jak cegła: wszyscy bohaterowie zagadki w liczbie pięciu (sic) urodzili się 16 maja.

Może teraz pójdzie lepiej: przy jakiej okazji Aretha Franklin reklamowała polską kiełbasę?

Gdyby ktoś jeszcze nie wiedział, to w poprzedniej zagadce pojawili się w, podani tu porządku chronologicznym: Robert Fripp, Jan Kiepura, Leopold Tyrmand, Woody Herman.

Jeżeli chodzi o zagadkę na razie bezpodpowiedziową, to niniejszym traci ona ten status. Aretha zaśpiewała w towarzystwie reklamy polskiej kiełbasy i kilku konsumentek ale utwór nie został poświęcony tej wędlinie ani nawet jedzeniu czegokolwiek. Natomiast w tekście ma miejsce subtelne nawiązanie do pewnego tematu, dzięki któremu pewien Polak w ostatnich dniach zyskał światową sławę, podobno przebijając pod tym względem samego Wardęgę.

Zagadka kiełbasiana jest właściwie bardziej filmowa niż muzyczna. Jest to podpowiedź na tyle gruba, że wystarczy za jedną średnią i jedną subtelną. Zresztą informacja na temat grubości podpowiedzi też jest podpowiedzią.

W "Blues Brothers" jest ujęcie na tle witryny sklepu z polską kiełbasą, "bracia" na nim są, może i Ona też?

Iro napisał: W "Blues Brothers" jest ujęcie na tle witryny sklepu z polską kiełbasą, "bracia" na nim są, może i Ona też?

Prawie dobrze. Ten "sklep" to knajpa Arethy, a napis pojawia się po raz pierwszy ok. 3:00



(język jakiś dziwny ale John Lee i Aretha śpiewają swoimi głosami; wspominam o tym, bo w jednym polskim filmie nawet śpiewający Tony Benett był dubbingowany).

Kiedyś myślałem, że ten napis to jeszcze jeden z dyskretnych żartów Landisa ("Polish sausage from Vienna") ale okazało się, że Vienna Beef to znana w Chicago firma sprzedająca n. in. hot dogi z polską kiełbasą.

Czyli moja zmurszała pamięć czasem płata również dodatnie figle.
Dawno filmu nie oglądałem, czyli od czasu kiedy zakupiłem na dvd, wtedy od razu (po latach) z entuzjazmem, od tamtej pory mimo powracających chętek nie udało się.

Pewien słynny muzyk został zaproszony do Polski. Krótko przed koncertem obejrzał wypełnioną po brzegi salę i oświadczył, że nie wystąpi ze względu na, jak stwierdził, panujący w Polsce rasizm - na sali nie było czarnych. Ci mieli zająć co najmniej trzy rzędy, inaczej koncertu nie będzie. Ponieważ tego żądania organizatorzy nie byli w stanie spełnić, to muzyk zgodził się wystąpić pod warunkiem podwyższenia honorarium o 1/4. W końcu jednak dał się przekonać i odstąpił od obu warunków. O kim mowa?

PS. Powyższą historię przeczytałem tylko na jednym portalu. Nie gwarantuje więc autentyczności - jest trochę podejrzane, że tak smakowita opowieść nie stała się sławna jak wagon wódki dla Stonesów.

To nie wiedział, że "u nas cijornych niet" ? Ach Ci sławni (strzelam - amerykanie) ludzie i ich znajomość świata.

John 1.5 V napisał: To nie wiedział, że "u nas cijornych niet" ? Ach Ci sławni (strzelam - amerykanie) ludzie i ich znajomość świata.

U sąsiadów czijornych sawsiem mnoga, więc uznał, że to jednak rasizm ale pewnie w końcu dał się przekonać. A jak go przekonano, że dijenieg u nas bolsze niet to już tajemnica organizatorów. Być może tym, że jednak kontrakty był podpisany i to on zapłaciłby za jego zerwanie.

PS Strzał oczywiście celny, choć jednak nie na miarę Simo Häyhä, bo cel nie był zbyt trudny.

Jeszcze jedna historyjka z tego samego źródła.

Kiedy artysta wylądował na Okęciu, pod schodki podstawiono luksusową limuzynę. Artysta jednak oświadczył, że do niej nie wsiądzie, bo to samochód faszystowski. Dlaczego? Bo niemiecki (był to Mercedes). Trzeba było błyskawicznie sprowadzić jakiś zamiennik, oczywiście nie BMW. Na szczęście szybko znaleziono limuzynę Volvo, choć nie tak luksusową jak ta faszystowska. Żeby było śmieszniej, artysta do Polski przyleciał z Niemiec.

Adam Szulc napisał: ... Krótko przed koncertem obejrzał wypełnioną po brzegi salę ...

Zamiast "salę" powinienem napisać "audytorium" i sprostowanie byłoby niepotrzebne. To ważny szczegół, bo sprostowanie jest jednocześnie podpowiedzią - koncert odbył się w amfiteatrze. A ponieważ poprzednia historia w zasadzie nie była podpowiedzią (choć pewnie ułatwia guglanie), to dla równego rachunku dodam, że artysta oprócz licznych przebojów stworzył pewien estradowy patent, któremu sławą dorównał chyba dopiero analogiczny wynalazek Michaela Jacksona.