Massive attack,piekny chillout,wszystkie szczegóły słychać,palce lizać

i znowu szykują się zakupy jedna płyta na półce to za mało , się chyba nie uwolnię od ,,babskiego wycia"

Prawdopodobnie jutro lub pojutrze zakończy u mnie służbę Adam GS 424 dlatego jeszcze zagrał, po dłuższej przerwie, parę winyli, znowu ze starą wkładką Shure Encore. Nie, nie odmówił posługi tylko będzie mieć następcę, którym się pochwalę w innym wątku i dopiero wtedy gdy zagra z nową wkładką (Sumiko Pearl).

Dzisiejszy winylowy repertuar to:
Trzydziestolatka: Young Power "Nam Myo Ho Renge Kyo"
Czterdziestokilkulatki: Tomasz Stańko, Stu Martin, Janusz Stefański - "Fish Face" i Zbigniew Namysłowski - "Kuyaviak goes funky"

Wszystko brzmi po tylu latach świeżo i oryginalnie ale z wyjątkiem Kujawiaka wysłuchałem tylko po jednej stronie, co by się trochę wypościć przed spodziewaną wyżerką.

Mam już Thorensa TD 206 z wkładką Sumiko Pearl, Cambridge Audio 640 P i audiofilskim dociskiem wypożyczonym do przetestowania. Kiedy jechałem go odbierać cały czas zastanawiałem się jaka płyta powinna być pierwsza i nie doszedłem do żadnych konstruktywnych wniosków. Już już miała to być "Out of the Cool" ale pomyślałem, że za bardzo mi podniesie ciśnienie przed snem, a poza tym jest amerykańska, więc postanowiłem zaczekać aż jutro wypoziomuję szlifierkę, przejadę szczoteczką na mokro i wyciągnąć z zestawu co najlepsze. Na razie więc gra Grand Standard Orchestra pod wodzą największego fana Gila Evansa, wolumin pierwszy. Relaksująca ale nie nudząca i, jak się okazuje, bardzo dobrze nagrana (orkiestra z sekcją rytmiczną dobrze słyszalna, tenor Szakala mięsisty i pełny tylko akustyczny fortepian Karolaka trochę przymglony). Bo Thorensik i reszta to cudeńko, tylko trochę się boję, że zacznę kupować winyle (jak sobie pomyślę ile chleba ze smalcem i cebulą mógłbym za to kupić na emeryturze, to ręka drży). Po prawdzie to trzypłytowy zestaw już jest w drodze ale według obowiązującej obecnie wykładni na zasadzie wyjątku.

Gratuluję nowego nabytku. Wkładka też zacna. Niechaj służy długo i bezawaryjnie - ku chwale winyla!
Adama to ja bym sobie "w archiwum" zostawił, a tak cobyjakbyco.

Aha - płyty myj na mokro z odessaniem mechanicznym, podciśnieniowym brudu i kurzu.
"Mokra ściereczka, przecierająca" niewiele pomaga a nawet potrafi na mokro rozetrzeć i wetrzeć to złe co zalega w największych głębinach.

Słuchania winyli ciąg dalszy. Obraca się niesłuchana od lat "Full Cycle" Dona Sebesky'ego. Bardzo wysmakowane aranżacje i brzmienia, w repertuarze prawie same hiciory a i soliści nie w kij dmuchał. W dodatku widzę, że winyl można kupić za grosze:

www.discogs.com/Don-Sebesky-Full-Cycle/release/2942495

jeżeli zadowolimy się polskim wydaniem (a nie jest złe). Amerykańskie niewiele droższe, dopiero japońskie nadwyręży budżet.

Przesłuchuję od nowa płyty IGOR BOXX-a bo ... pojawiał się nowa płyta "Fyodor" o czym dowiedziałem się we wczorajszym "Potrójnym pasmie przenoszenia". Niestety z racji zagapienia się załapałem się tylko na jeden utwór, ale nadrobię :
igorboxx.bandcamp.com/album/fyodor

straszna muzyka na głośno pewnie daje do wiwatu , ostatnio jak puściłem best classics spectacular , to się sąsiedzi ucieszyli

Trafiłem przypadkiem wertując recenzje płyt i przyznam się nie znałem tej formacji choć to ponoć kultowa rzecz, w owym czasie oczywiście (1970), i choć dziś nie robi już takiego wrażenia, to nie zmienia to faktu, że niezłe to jest. Jakoś niedawno wyszła reedycja albumu, ale tylko 500 szt., więc kto chce musi się chyba pośpieszyć, chyba, że jest się obywatelem Iro, który ma wszystkie takie płyty od dawien dawna. "Phi, też mi dżony nowość znalazł"

John 1.5 V napisał: (...) Iro, który ma wszystkie takie płyty od dawien dawna. "Phi, też mi dżony nowość znalazł"

Hi hi, nie pomyliłeś się nic a nic.
Mogę tylko pocieszyć - nie mam reedycji, nie mam nawet oryginału wcześniej wydanego na CD, ba nawet nie wiem czy wcześniej takie było.
Jednak to na tyle ważna i dobra płyta, ze od dawna mam 'zgrywkę' z winyla na CDr
Dwa kluczowe nazwiska - Ian Carr
a (Sir)!!! Karl Jenkins -> później (mało znane hi hi) Soft Machine.
(oraz, mimo że nagrali dużo więcej, nie znam późniejszej dyskografii wcale)

Ian Carr z Nucleus był czasami nadawany w Trójce jeszcze chyba za Gierka i moją uwagę też zwrócił. Ian był, czego zresztą dość łatwo domyślić się słuchając muzyki, fanem Milesa. Był także jego biografem, być może pierwszym, bo wtedy wprawdzie Davis przebywał na dłuższej samowolce ale żył i nie złożył broni. To drugie wydanie, uzupełnione po śmierci Księcia Ciemności:

www.goodreads.com/book/show/95161.Miles_Davis

Nuceleusa posłucham później, bo na razie głównie męczę winyle, których przybyło mi ostatnio 11, a nie jest to moje ostatnie słowo. W tej chwili obraca się ten:

www.cdandlp.com/en/david-oistrach-rostro...atefold/r2956750033/

Do słuchania i oglądania polecam projekt Berliner Philharmonie:
www.berliner-philharmoniker.de/en/
nazwa projektu Digital Concert Hall:
www.digitalconcerthall.com/en/home

Dostępny popzez aplikacje na mobilne i na TV i jako webowy kontent.
Można za darmochę obejrzeć/posłuchać mrowię koncertów. Jest też abonament. Wtedy oglądamy na żywo premiery. Mogą to byc koncerty bieżące lub specjalne np. noworoczne. Są filmy czy to o samej filharmonii czy o Karajanie i jego akademii czy filmy o muzykach. Super są też wywiady z muzykami. Grało tam i wciąż gra trochę naszych krajan.
Mnóstwo muzycznego i okołomuzycznego kontentu. Jakość zależy od łącza.

- John 1.5 V

Skoro "rozpoznałeś" pozytywnie pierwszą płytę Nucleusa, nie wypada mi nie polecić kolejnych wydawnictw grupy, przede wszystkim ognistej, zadziornej "We'll Talk About It Later".
Późniejsze płyty zespołu (z połowy lat siedemdziesiątych), w rodzaju "Under The Sun" czy "Snakehips Etcetera", co prawda nieco tracą dżez-rockowy pazur, ale wciąż trzymają poziom i kontynuują charakterystyczny styl grupy.
Warto także poszukać "dwuczęściowej" "The Pretty Redhead", która daje dobry pogląd na formę Nucleusa z początku lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.

Niezmiernie interesująco prezentują się solowe nagrania Iana Carra, jak "Belladonna" oraz sygnowana wespół z Nucleusem "Solar Plexus" - to niezwykle plastyczne, wielowątkowe albumy, które tematycznie wyraźnie skręcają w stronę Canterbury Sound, zachowując przy tym swój dżezowy charakter.

Niedawno, bo kilka miesięcy temu, miałem okazję posłuchać wznowionego w 2017 roku winyla Don Rendell & Ian Carr 5tet "Dusk Fire" - jakże "inna" muzyczna twarz Iana Carra i jego zespołu (stylowy, swingujący dżez z nocnych klubów) - powrót do korzeni, do fascynacji twórczością Milesa Davisa z drugiej połowy lat pięćdziesiątych.

Acha, jest też kilka "innych" Nucleusów, chociażby kanadyjski, więc trzeba "uważać", choć z drugiej strony, czy na pewno trzeba?

"Poruszon" tematem Nucleus, zachciwajkę nabyłem, by posłuchać (po latach znowu), przebieram paluszkami po półkach i nie ma!
...czyżbym zesłał go (w czasach kolejnych roszad robiących miejsce) do kartonu w na zsyłkę?
Jest! Wróciła (obok Soft Machine jest wszak miejsce aktualnie). Mało tego, okazało się, że mam i drugą w dyskografii "We'll talk..." polecaną przez bananamour'a - jeszcze dziś zamierzam do niej wrócić.

Wracając do Canterbury Sound - warto zapoznać (poza bardziej znanymi) HATFIELD AND THE NORTH - "HATN" i "Rotter's Club"
i NATIONAL HEALTH - "Playtime", "bez tytułu", "D.S. Al Coda","Of Queens And Cures"